زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

تو تُنگِ ما ماهی گُلی تاب می‌خوره قُلپ قُلپ آب می‌خوره من که به اون غذا می‌دم

یه پیرهنِ تازه دارم که روی اون عکس گُله هر کی تا اون رو می‌بینه میگه: چه ناز و خوشگله

یک پنجره بود که قصه می‌نوشت. از بازی بچه‌ها قصه می‌نوشت. درباره آدم‌هایی که از کوچه رد می‌شدند، قصه می‌نوشت. از بازیِ باد و بادبادک و کبوترها هم قصه می‌نوشت. یک روز کبوترها دفترِ قصه پنجره را پیش خورشید بردند.

کلاغه میگه: زمستونه برف می‌باره برید خونه

قصه‌گویی سنتی دیرینه است که متاسفانه امروزه والدین با توجه به مشکلات و مشغله‌های بسیاری که دارند کمتر فرصت می‌کنند برای کودکان خود قصه بگویند. وجود تکنولوژی و مشکلات والدین تقریبا باعث شده که هنر قصه‌گویی به تدریج از بین برود

عصر وقتی بابایی به خانه آمد، با خوش‌حالی به مادر گفت: «چه بلوز گرمی! اصلا سردم نمی‌شود».

عروسکم خوابیده تو خواب، چه نازنینه میگم که: «دوستت داره هرکی تو رو می‌بینه».

مدادِ شادیک مداد شاد این جا است که از چیزهایی که دوست دارد، می‌نویسد. مثلا توی دفترش می‌نویسد:

ننه مرجان دارد چند تا مرغ و خروس جوجه هم دارد او جوجه‌هایی چه ملوس

لالا، لالالا گُلم، لالالا فردا بع‌بعی میاد به اینجا

توی کتاب من دو تا قورباغه کوچولو روی هم آب می‌پاشند و با صدای بلند قورقور می‌کنند. من فوری می‌گویم: «قورقوری‌ها، پدرم خوابیده یه کم یواش‌تر». قورباغه‌ها مرا نگاه می‌کنند و ساکت می‌شوند. بعد به هم نگاه می‌کنند

ما درختی داریم در حیاطِ خانه کرده چند تا گنجشک توی دستش لانه