زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

صبح توی دفترم دانه‌دانه برف کشیدم. برف‌ها آرام‌آرام می‌باریدند. بعد توی صفحه روبرو یک دانه گنجشک کشیدم. گنجشک گفت من گرسنه‌ام. به من غذا می‌دهی؟

عروسکم لاک‌لاکی جونه دوس داره هی نازش کنم پیشم می‌مونه

لالا،لالالا نی نیِ عزیز برات می‌خونه بارونِ پاییز

دیروز، وقتی من و مادرم از اتوبوس پیاده شدیم، یک پیرزن دیدیم که گوشه‌ای نشسته بود و صابون می‌فروخت. مادر به من گفت: «کمی صبر کن، می‌خواهم یک بسته صابون بخرم.» من کنار مادر ایستادم.

کدام یک؟!

لالا، لالالا شد شب یلدا مادربزرگ هم اومده این‌جا شاده که امشب پیشت می‌مونه

آن‌ها یک نی‌نی کوچولو دارند که ما به آن لُپ‌گُلی می‌گوییم. من لُپ‌گُلی را بغل کردم. قلقلکش دادم و برایش شکلک در آوردم. لُپ‌گُلی می‌خندید و قاقا می‌کرد.

چشمه میگه: «تو باغم حالا بیا سراغم قُل و قُل و قُل صدامه صدای خنده‌هامه

«پدرم اصلا گریه نمی‌کند!» من این را به مادرم گفتم. او کمی فکر کرد و گفت: «آخر پدر مرد است. مرد که گریه نمی‌کند!»

همچین و همچین کلاغه خورده بادامِ شیرین

پنجره شکسته روی پُشته‌ای از خاک افتاده بود. آهسته گریه می‌کرد. خورشید با دستی گرم از نوازش او را آرام می‌کرد. می‌گفت : «تو همانی که هر روز به روی من آغوش می‌گشودی. تو دوست‌دار من بودی. دوست‌دارِ خورشید».

من ماهی‌های عید را توی حوض انداخته‌ام. حالا دیگر جای آن‌ها خیلی بزرگ شده. ماهی‌ها از این که توی تُنگ شیشه‌ای نیستند، خیلی خوش‌حال هستند، چون توی حوض هِی به دنبال هم می‌چرخند. من از تماشای بازی آن‌ها خوش‌حال می‌شوم.