Loading...
شما از نسخه قدیمی این مرورگر استفاده میکنید. این نسخه دارای مشکلات امنیتی بسیاری است و نمی تواند تمامی ویژگی های این وبسایت و دیگر وبسایت ها را به خوبی نمایش دهد.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه به روز رسانی مرورگر اینجا کلیک کنید.
سه شنبه 4 اردیبهشت 1403 - 19:19

5
اسفند
آیا همه باید مكمل غذایی مصرف كنند

آیا همه باید مكمل غذایی مصرف كنند

افرادی كه فلوئوراید به آب آشامیدنی آنها اضافه نشده؛ بعضی از شیرخوارانی كه با شیر مادر تغذیه می‌شوند.

دكتر الهام امیر آذر، طب سوزنی و لیزر‌تراپی

 

 

 

میزان جذب مكمل‌های ویتامینی و مواد معدنی به نیازهای بدن بستگی دارد. برای مثال، زنان و كودكان در حال رشد نسبت به مردان بزرگسال به كلسیم و آهن بیشتری نیازمندند و این مواد را بیشتر جذب می‌كنند.

میزان جذب این مكمل‌ها همچنین به شكل شیمیایی ویتامین یا ماده معدنی و اسیدی یا قلیایی بودن محیط دستگاه گوارش در هنگام جذب آن بستگی دارد. به عنوان مثال، محیط اسیدی معده حلالیت كلسیم و آهن را در غذا افزایش می‌دهد و به افزایش جذب آنها كمك می‌كند.

در مقابل، در افراد مبتلا به آكلریدری (كاهش تولید اسیدمعده) یا افرادی كه داروهای ضداسید مصرف می‌كنند، جذب كلسیم و آهن كاهش می‌یابد.

مكمل غذایی، حداكثر مقدار مجاز روزانه، افرادی كه باید از این مكمل‌ها استفاده كنند.

ویتامین A مقدار 3/2 میلی‌گرم، افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی، از قبیل آكنه و پسوریازیس؛ مبتلایان به عفونت‌هایی از قبیل سرخك یا پرتیونیت (همراه با آنتی‌بیوتیك مصرف می‌شود) مبتلایان به استئوآرتریت؛ افرادی كه دید مناسبی در شب ندارند.

ویتامین B1مقدار  100میلی‌گرم، مبتلایان به ضعف دستگاه ایمنی؛ الكلی‌ها و سیگاری‌ها.

ویتامین B2 مقدار 200  میلی‌گرم، گیاهخواران؛ ورزشكاران؛ افرادی كه از سردردهای میگرنی مكرر رنج می‌برند؛ افراد مبتلا به بیماری‌های پوستی، از قبیل آكنه، اگزما و زخم و مبتلایان به سندرم تونل كارپ.

نیاسین150 میلی‌گرم، افرادی كه كلسترول بالایی دارند.

ویتامین B6 مقدار 100 میلی‌گرم، افرادی كه رژیم غذایی نامناسبی دارند؛ مثل الكلی‌ها یا سالمندان كه ممكن است مشكلاتی در جذب غذایی ویتامین B6 داشته باشند؛ افرادی كه به گلوتامات مونوسدیم حساسیت دارند؛ زنانی كه قرص‌های ضدبارداری مصرف می‌كنند؛ افرادی كه نئوفیلین برای آسم، یا ایزونیازید برای سل استفاده می‌كنند؛ افراد دارای سطح بالای هموسیتین خون (همراه ویتامین B12 و فولات مصرف می‌شود).

ویتامین B12 مقدار 3  میلی‌گرم، گیاهخواران و گیاهخواران افراطی؛ افرادی كه در جذب ویتامین B12 از غذا مشكل دارند؛ مبتلایان به كم‌خونی؛ افرادی كه قسمت‌هایی از روده‌شان برداشته یا بای‌پس شده‌اند؛ افراد دچار سطح بالای هموسیتئین خون (همراه ویتامین B6 و فولات مصرف می‌شود).

فولات 4/0 میلی‌‌گرم، زنان باردار؛ افرادی كه در جذب فولات از غذا مشكل دارند؛ مبتلایان به بیماری‌های كبدی یا افرادی كه دیالیز می‌شوند؛ افراد مبتلا به سطح بالای هموسیتئین خون (همراه ویتامین‌های B6 و B12 مصرف می‌شود)

ویتامین C مقدار 2000   میلی‌گرم، الكلی‌ها و سیگاری‌ها؛ مبتلایان به سوختگی‌های شدید، شكستگی، پنومونی، تب روماتیسمی یا سل؛ افرادی كه برای جراحی آماده می‌شوند.

ویتامین D  مقدار 10  میكروگرم، افرادی كه به اندازه كافی در معرض نورآفتاب نیستند؛ افرادی كه نمی‌توانند چربی‌ها را از روده جذب كنند. (مثل مبتلایان به فیبروز كیتیك)؛ افراد دارای سابقه خانوادگی استئوپروز؛ افراد بالای 65 سال (این افراد در صورت مواجهه پوست با نورخورشید ویتامین D كمتری می‌سازند.)

ویتامین E  مقدار 800  میلی‌گرم، زنان بارداری كه سیگار می‌كشند (ویتامین E می‌تواند جنین را از آسیب‌های احتمالی ناشی از مواجهه مادر با دود سیگار حفظ كند) افراد در معرض خطر بیماری آلزایمر.

ویتامین K مشخص نیست، نوزادان (به همه آنها در بدو تولد برای پیشگیری از خونریزی، ویتامین K تزریق می‌شود)؛ زنان در طی دوران یائسگی و پس از آن (برای جلوگیری از كاهش تراكم استخوان)؛ مبتلایان به بیماری‌های كبدی، زردی یا اختلالات جذب مواد مغذی یا در صورت مصرف طولانی مدت آسپرین یا آنتی‌بیوتیك‌ها.

كلسیم 1500 میلی‌گرم، زنان باردار و شیرده؛ افراد در معرض خطر استئوپروز؛ افرادی كه می‌خواهند وزن كم كنند؛ مبتلایان به دیابت.

فلوئوراید مشخص نیست، افرادی كه فلوئوراید به آب آشامیدنی آنها اضافه نشده؛ بعضی از شیرخوارانی كه با شیر مادر تغذیه می‌شوند(فلوئور كافی از طریق شیر مادر دریافت نمی‌كنند)، مبتلایان به استئوپروز.

آهن 15 میلی‌گرم، افرادی كه در رژیم غذایی‌شان آهن كمی وجود دارد مثل گیاهخواران یا گیاهخواران افراطی؛ افرادی كه در جذب آهن مشكل دارند؛ دچار بیماری كلیوی هستند یا مقدار زیادی خون از دست داده‌اند (مثلا پس از یك آسیب)؛ مبتلایان به كم‌خونی فقرآهن؛ زنان باردار و شیرده؛ زنانی كه خونریزی قاعدگی زیادی دارند.

منیزیم 300 میلی‌گرم، ورزشكاران و مبتلایان به كرامپ‌های عضلانی؛ زنان باردار در معرض خطر زایمان زودرس؛ مبتلایان به پرفشاری خون یا سایر بیماری‌های قلبی- عروقی (از جمله آریتمی)؛ مبتلایان به آسم یا میگرن‌های مكرر؛ مبتلایان به دیابت (به منظور افزایش تولید هورمون انسولین)؛ مبتلایان به یبوست مزمن؛ افرادی كه از ادرارشان بیش از حد منیزیم دفع می‌شود؛ سطوح خونی بسیار پایین منیزیم اختلالات طولانی مدت در جذب مواد مغذی، اسهال شدید یا استفراغ‌ طولانی مدت.

روی 15 میلی‌گرم، مبتلایان به ضعف بویایی یا چشایی؛ افراد مبتلا به ضعف دستگاه ایمنی؛ مبتلایان به سرماخوردگی، آنفلوانزا یا گلودرد.

مولتی ویتامین و مینرال، نباید بیش از میزان توصیه‌شده توسط تولیدكننده مصرف شود. 

زنان باردار و شیرده؛ افرادی كه دچار آسیب شدید شده یا تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند؛ مبتلایان به عفونت‌هایی از قبیل HIV؛ افراد مبتلا به كم‌خونی؛ الكلی‌ها و سیگاری‌ها؛ افرادی كه از همه گروه‌های غذایی استفاده نمی‌كنند (مثلا به علت عدم تحمل لاكتوز فرآورده‌های لبنی نمی‌خورند)؛ افرادی كه رژیم‌های غذایی كم كالری یا عادات غذایی نامنظم دارند و بعضی از وعده‌های غذایی را جا می‌اندازند؛ افراد سالمند یا هر فردی كه توانایی جذب مواد مغذی را ندارد؛ زنان مصرف‌كننده قرص‌های بارداری.

 

برچسب ها: پسوریازیس، مواد معدنی، استئوآرتریت، مكمل‌های ویتامینی، مكمل‌ها، آكلریدری، مكمل غذایی، پرتیونیت تعداد بازديد: 1018 تعداد نظرات: 0

نظر شما در مورد اين مقاله چيست؟

فیلم روز
تصویر روز