تحریریه زندگی آنلاین - محمود سعید :
التجا به درون : شاید انسان مدرن، دیگر تفرجگاه درونی ندارد! این امر سایه سنگینی است بر قرنطینه خانگی؛ انسان امروزی مدام دوست دارد که در جمع‌های دوستانه، طبیعت، خیابان، کافه‌ها، مراسم‌های جمعی، بازارها و مکان‌های عمومی باشد. یکی از دغدغه‌های اساسی ما در ایام قرنطینه این است که ما وجود خودمان را نمی‌توانیم در تنهایی تصور کنیم. برخی اعتقاد دارند که انسان امروزی، به‌شدت «شیء‌واره» شده است. تئوری شیءوارگی ابتدا توسط سوسیالیست مجاری‌تبار، «گئورگ لوکاچ» در دهه 1920 مطرح شد. شیءوارگی فرآیندی است که این اعتقاد را پدید میآورد که اشکال اجتماعی که توسط انسان به‌وجود آمده است طبیعی، عام و مطلق و سازمان‌ها و ساختارها از کنترل آدمی خارج هستند.
در این دید نه تنها کالا در حد شیء بلکه کل ساختارهای جامعه چونان شیء تلقی می‌شوند. درواقع انسان امروزی، وجود خود را نه با هویت حقیقی و درونی خویش، بلکه با «شیء» توجیه و حتی تبیین می‌کند و در معرض عموم قرار می‌دهد. این انسان گریخته از درون، سعی دارد که همواره در بیرون از درون خویش، ساختاری برای خود تعریف کند یا به‌عبارتی جامع‌تر، حتی خود را در قالب ساختارهای شیء‌گونه شده تبیین کند! برای همین به‌نظر می‌رسد قرنطینه و عدم حضور در جمع‌ها برای انسان امروزی، امری زجرآور است.
