تحریریه زندگی آنلاین - محمود سعید :
الکونیزه شدن زندگی : زندگی بالکنی یکی دیگر از نمادهای ویژه در دوران شیوع کرونا بود. اغلب مردم جهان به گوشه خانه‌های خود خزیده‌اند و نمی‌توانند به‌صورت گسترده وارد مراوده‌های جمعی شوند. اما از سوی دیگر، نیاز انسان به محیط آزاد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. لذا در این دوران و با وجود گسترش زندگی‌های آپارتمانی، تنها فضای آزاد قابل دسترس برای انسان قرنطینه‌شده، بالکن‌هایی است که مساحت آن‌ها عموماً از چند متر مربع تجاوز نمی‌کند. در چنین برهه‌ای شاهدیم که اغلب مردم با هجوم به بالکن‌های خود سعی دارند که حتی در موضوعات و وقایع جمعی نیز مشارکت داشته باشند. برخی از بالکن‌ها برای نوازندگی، خوانندگی و حتی گرفتن جشن تولد برای همسایگان بهره می‌برند اما طبیعی است که این نوع کنش‌ها، دلچسبی‌های پیشین را برای هیچ‌کس ندارد؛ چرا که هر رفتاری انسانی در یک زمینه خاص، مورد توجه قرار می‌گیرد. یعنی رفتار بدون زمینه، مفهوم چندانی برای بیننده بیرونی ندارد. مثلاً اگر کسی در خیابان و بدون لحاظ کردن شرایط برقصد، در واقع کاری بدون زمینه انجام داده است اما اگر همین فرد در یک عروسی و با وجود یک آهنگ برقصد، زمینه عمل وی مشخص و قابل توجیه است. بنابراین یک رفتار جمعی مثل جشن تولد در بالکن، زمینه مناسبی ندارد.
