خودروی رنو توییزی (Renault Twizy) ظاهری بسیار عجیب و متفاوت دارد که شبیه آن را ممکن است فقط در فیلم‌های علمی‌تخیلی دیده باشید. اما هر چه باشد این اتومبیل محصول رنو است و می‌تواند شما را تا مقصد برساند. اما چگونه؟ در نگاه اول ممکن است شبیه یک ماشین هوشمند باشد که برای جوانان جذاب است. با این‌حال، رنو سرمایه کوچکی را صرف این ابزار رنگارنگ و بازار گرم‌کن کرده است. اما اینجا همان جایی است که مقایسه تمام می‌شود. توییزی کوچک‌تر از این است که هوشمند باشد و با نیروی الکتریسیته کار کند. حتی به‌جای استفاده از واژه چهارچرخ، به خودش به عنوان ماشین هم فکر نمی‌کند. این خودرو بیشتر شبیه یک اسکوتر چهارچرخ است. البته نسبت به مدل‌های دو چرخ بسیار اقتصادی‌تر و به‌صرفه‌تر است.
مشخصات فنی
اتاق خودرو را دو صندلی (یکی برای راننده و یکی برای سرنشین) پر کرده که پشت سر هم قرار گرفته‌اند و باتری لیتیوم یونی را می‌توان در ستون مرکزی مشاهده کرد. موتور AC هم در پشت این خودرو قرار دارد. از آنجا که توییزی هیچ پنجره‌ای ندارد، قسمت نیمه بالایی درب خودرو همیشه در دسترس است و نمی‌تواند جلوی کسی را بگیرد که به سمت آن متمایل نشود. اکنون نوبت به بحث کردن در مورد امکانات داخلی می‌رسد. وزن کم توییزی به معنی سرعت بیشتر است. چند گزینه ذخیره وسایل نیز وجود دارد و رنو نیز یک کیسه قابل قفل شدن که به شیوه امنی پشت صندلی عقب جا گرفته، فراهم کرده است تا در صورت نیاز مورد استفاده قرار گیرد.
قسمت جلوی توییزی را داشبورد پر کرده که بسیار مرتب و ساده است. یک صفحه نمایش دیجیتال بالای فرمان قرار دارد که سرعت، باتری باقیمانده و فاصله را نمایش می‌دهد. کنترل‌هایی که برای روشن کردن توییزی به کار می‌روند در قسمت روبه‌روی راننده قرار دارند و با یک دکمه روشن می‌شود و دو دکمه دیگر یکی برای راندن به جلو و یکی دیگر هم برای دنده عقب است. یک ترمزدستی کوچک هم زیر داشبورد پنهان شده است.
در طرفین فرمان توییزی نیز می‌توان برای قرار دادن چیزهای اضافی مانند سیستم بلندگو برای آی‌پاد، مسیریاب و وسایل دیگر استفاده کرد.
کارایی
علاوه بر شیوه رانندگی، نگرانی راننده بیشتر این است که کجا آن را شارژ کند. رنو ادعا می‌کند که با هر بار شارژ این خودرو تا 3 ساعت‌ونیم می‌تواند دوام بیاورد. اما بعد از آن توییزی باید حتما برای شارژ مجدد به شارژر برای نیرو گرفتن متصل شود.
این‌طور فرض می‌شود که با یک باتری پر می‌توان بین 30 تا 60 مایل رانندگی کرد که این باز هم بستگی به KERS (سیستم احیای انرژی جنبشی) و سطح زمین دارد که به کمک راننده می‌شتابد. شارژ مجدد باتری در حال حرکت نیز هر زمان که پا از روی گاز برداشته شود انجام می‌شود.
عملکرد این خودرو هم بدک نیست. اگر تجربه ماشین‌های کارتینگ را داشته باشید سرعت حداکثر 40 مایل در ساعت را به خوبی درک خواهید کرد. یک چنین خودروی کوچکی که هوا از طریق بدنه‌ی بدون پنجره‌اش به خودرو هجوم می‌آورد، هنوز هم آدرنالین را بالا می‌برد. اما به سختی می‌توان نگران میزان باتری باقی مانده و میزان فاصله تا جایی که بتوان آن را شارژ کرد نبود.
با اینکه این خودروی الکتریکی ممکن است از لحاظ قیمت پایه و هزینه‌های جاری به صرفه و ارزان باشد، رنو در واقع هزینه‌ای برای استفاده از باتری به عنوان اجاره می‌گیرد. پرداخت اجاره باتری تعرفه‌های مختلفی دارد که به طور متوسط 45 پوند در ماه است؛ البته شارژ ماهانه سلامت باتری و به‌روزترین نسخه را تضمین می‌کند، اما باز هم چیزهایی هست که باید در موردشان بیشتر فکر کرد.
امکانات
• کیسه‌ی هوا مخصوص راننده در قسمت جلو
• کنترل فاصله برای پارک دوبل
• سوکت 12 ولتی لوازم جانبی در سمت چپ
• نمایشگر دیجیتال نشان‌دهنده سرعت، فاصله و میزان شارژ
• باتری 1/6 کیلوواتی لیتیوم‌یون
• کابل شارژ سه متری
حرف آخر
توییزی یک خودروی سرگرم‌کننده برای سفرهای درون‌شهری است که هم تند و سریع است و هم چشمگیر. جنبه‌های امنیتی ممکن است برای برخی که به عنوان مسافر درون یک اتاقک پلاستیکی باز با وجود فقط یک کیسه هوا هستند کمی نگران‌کننده باشد. عدم وجود پنجره هم مزید بر علت است.
با این‌حال، به عنوان دروازه‌ای رو به آینده و گشودن امکانات برای تولید خودروهای الکتریکی بسیار جذاب و شگفت‌انگیز و البته قابل بحث است.
