پسوریازیس یک بیماری ایمنی است که می تواند در هر ناحیه ای از بدن از جمله پوست سر، دست ها، پاها و اندام تناسلی ایجاد شود. بیماری پوستی که معمولاً در اوایل بزرگسالی و سپس در سنین ۵۰ سالگی ظاهر می شود و دلیل آن، تسریع فرآیند جایگزینی پوست است.
در حالی که سلول‌های طبیعی پوست انسان معمولاً در عرض ۲۱ تا ۲۸ روز جایگزین می‌شوند، سلول‌های پوستی افراد مبتلا به پسوریازیس در عرض چند روز جایگزین می‌شوند و باعث ایجاد پلاک‌های برجسته در پوست می‌شوند که به شکل پوسته پوسته خود را نشان می دهند و با خارش همراه است. این لکه های پوستی، بسته به رنگ پوست می توانند قرمز یا تیره باشند.
بیشتربخوانید:
اگر دچار این بیماری پوستی هستید کبدتان چرب است
هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، با این حال، علائم را می توان به روش های مختلفی از جمله رژیم غذایی کنترل کرد.
چه رژیمی به تسکین پسوریازیس کمک می کند؟
غذاهایی که سرشار از آنتی اکسیدان هستند مانند میوه ها، سبزیجات و گیاهان دارای خواص ضد التهابی، می توانند به تسکین پسوریازیس کمک کنند.
بیشتر بخوانید:
علائم پوستی ناشی از بیماری‌های کبدی
سایر غذاهای ضد التهابی که برای افراد مبتلا به پسوریازیس توصیه می شود شامل آجیل، دانه ها و ماهی سالمون است، زیرا این غذاها حاوی چربی های سالم هستند که می توانند به کاهش التهاب در بدن و پوست ما کمک کنند. اگر طرفدار غذاهای دریایی نیستید، مکمل های روغن ماهی را امتحان کنید.
تحقیقات جدید همچنین نشان داده است که رژیم غذایی بدون گلوتن می تواند به افراد مبتلا به پسوریازیس کمک کند. گلوتن در گندم، جو و چاودار یافت می شود، بنابراین بهتر است از غذاهایی مانند نان، پاستا، غلات، بیسکویت، پای، سس و شیرینی ها خودداری کنید.
بیشتربخوانید:
آشنایی با بیماری پسوریازیس
انجمن پسوریازیس توصیه می‌کند برای پیگیری غذاهایی که ممکن است باعث تشدید علائم شوند، یک دفترچه یادداشت غذایی داشته باشید.
آیا رژیم غذایی ضد التهابی می تواند پسوریازیس را درمان کند؟
در حالی که تغییرات رژیم غذایی و رژیم ضد التهابی می تواند به مدیریت این بیماری کمک کند، انجمن پسوریازیس گفته است که ارتباط مشخصی بین رژیم غذایی و وضعیت پوست پیدا نشده است.
این موسسه اظهار داشت: «تحقیقاتی در مورد سایر بیماری های التهابی مانند آرتریت روماتوئید انجام شده است که نشان می دهد خوردن غذاهایی که التهاب را در بدن کاهش می دهد ممکن است برای این بیماری نیز مفید باشد و رویکردی باشد که به برخی افراد کمک کند.»
