زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

عوارض جانبی

1-خواب‌آلودگی و خستگی صبح روز بعد از مصرف که در صورت بروز این علائم از رانندگی و کار کردن با ماشین‌آلات باید خودداری شود. 2-عدم هماهنگی عضلات، ضعف، سرگیجه، گیجی، آلرژی، تاری دید، توهم، بیحالی، تعریق، خشکی دهان، بثورات جلدی و سردرد. 3-اشکال در گفتار، حافظه و قضاوت 4-حالت تهوع،استفراغ و سوزش سر دل  5-ایجاد فراموشی پیش‌گستر (به طوری که فرد خاطرات اخیر را به یاد نمی‌آورد.) 6-خشونت‌طلبی و پرخاشگری، بی‌خوابی،تحریک‌پذیری،افسردگی و اختلال در حفظ تعادل.

عوارض در درازمدت

1-ایجاد تحمل یا تولرانس: یعنی مصرف‌کننده به حالتی می‌رسد که دیگر افزایش دوز مصرفی آرامبخش‌ها ‌بی‌تاثیر خواهد بود. علائم ایجاد تحمل: دل‌درد، 
بی‌قراری، سرگیجه، رعشه، افسردگی، ترس‌های غیرمنطقی، توهم و دمدمی‌مزاجی

2-وابستگی: پس از ایجاد تحمل و افزایش دوز مصرفی و مصرف مداوم داروهای آرامبخش در فرد وابستگی روانی و جسمانی ایجاد می‌گردد. هنگامی هم که مصرف‌کننده به طور ناگهانی دارو را قطع می‌کند دچار علائم محرومیت می‌گردد. این علائم شامل بی‌قراری، بی‌خوابی، اضطراب، تهوع، تپش قلب، درد عمومی، پرفشاری خون، کاهش اشتها، حساست به نور، حملات وحشت‌زدگی، افسردگی، تشنج و مرگ می‌باشد. باربیتورات‌ها اعتیادآورتر از بنزو دیازپین‌ها هستند. 

3-سوءمصرف: خطر مصرف این دسته از داروها به عنوان داروهای تفننی به ویژه باربیتورات‌ها زیاد است. مصرف بیش از مقادیر تجویزشده نیز می‌تواند سبب مسمومیت و حتی مرگ فرد شود.
نکته مهم: مصرف الکل به همراه آرام بخش‌ها به علت اثرات مشابه (کاهش فعالیت مغز و سیستم اعصاب مرکزی )مرگ بار بوده و می‌تواند فرد را به کما و یا به کام مرگ بکشاند.

تداخلات دارویی
1-الکل، داروهای ضدافسردگی، ضدتشنج‌ها و آنتی‌هیستامین‌ها اثرات آرامبخش‌ها را مضاعف می‌کنند. 2- قرص‌های ضدبارداری سرعت دفع داروهای خواب‌آور را کاهش می‌دهند. 3-سیگار سرعت دفع داروهای آرامبخش را افزایش داده و اثرات آنها را نیز کاهش می‌دهد.

راهنمای مصرف
قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید تا دوز مناسب وضعیت جسمی شما برای‌تان تجویز گردد و نیز از نظر تداخل با دیگر داروها و بیماری‌ها مورد بررسی قرار گیرد. 
در صورتی که دچار تحریکات گوارشی می‌شوید آنها را همراه غذا میل کنید. 
هرگز به طور ناگهانی اقدام به قطع مصرف آنها نکنید و حتما ابتدا با پزشک‌تان مشورت نمایید. 
هرگز این داروها را به همراه الکل و دیگر مواد مخدر و روانگردان مصرف نکنید. 
به خاطر داشته باشید داروهای خواب‌آور درمان موقتی بی‌خوابی هستند. چنانچه برای مدت طولانی از آنها استفاده می‌نمایید و سپس مصرف آنها را قطع کنید بی خوابی شما تشدید می‌شود. تا آنجا که ممکن است دوز پایین دارو را مصرف کنید. 
حداکثر مدت زمان مجاز مصرف آرام بخش‌ها 2 تا 4 هفته پیاپی و هفته‌ای 2 تا 3 مرتبه می‌باشد. 
قرص‌های خواب‌آور را نیم ساعت قبل از خواب مصرف کرده و پس از مصرف از کشیدن سیگار اجتناب کنید. 
داروهای خواب آور را دور از دسترس کودکان قرار دهید. 
مصرف مداوم داروهای خواب آور خواب عمیق و همراه با رویا را سرکوب کرده و خواب را سبک می‌کنند. 
معمولا صبح روز بعد شما احساس خستگی و گیجی اندکی خواهید داشت 
بنابر این تا بی اثر شدن کامل اثرات آنها از انجام فعالیت‌هایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند خودداری نمایید. 
راه حل‌هایی که به طور کلی می‌توانند در بهبود خواب مفید واقع شوند عبارتند از: تشخیص وضعیت جسمی با مراجعه به پزشک، محدود کردن مصرف نوشابه‌های الکلی، قهوه و چای به ویژه قبل از خواب، استفاده بیشتر از نورهای طبیعی و هوای آزاد، ورزش به طور مرتب، استراحت 15 تا 20 دقیقه‌ای در طول روز ،ارزیابی نحوه تغذیه که در کیفیت خواب اثرگذار است، دوش آب گرم قبل از خواب.

برای خواندن بخش اول -آرامبخش‌ها- اینجا کلیک کنید.