زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

شاید به گونه‌ای بتوان گفت که قاره اروپا محل تولد و مهد شکل گیری صنعت خودرو جهان است. زیرا که خودروسازان به نامی مانند مرسدس بنز، دایملر کرایسلر، ب‌ام‌و، رنو و چند خودروساز دیگر که سابقه‌ای بیش از یک قرن دارند در این قاره قرار گرفته اند. در این مقاله، در ادامه مرور خودروسازان جهان، به بررسی خودروسازان قاره اروپا که بسیاری از آنها برای همه شناخته شده هستند، می‌پردازیم.  البته سعی می‌شود در این مقاله علاوه بر کشورهایی همچون آلمان و فرانسه که خودروسازان معروفی دارند به معرفی خودروسازان کشورهایی که صنعت خودروی آنها به گونه‌ای مستقل شکل گرفته اند، نیز پرداخته شود. به دلیل زیاد بودن تعداد خودروسازان این قاره دیگر مجالی برای پرداختن به صنعت خودروسازی قاره آمریکا و اقیانوسیه نیست. لذا به خودروسازان این دو قاره در مقاله‌ای دیگر در شماره آتی مجله پرداخته می‌شود. لازم به ذکر است که ترتیب بررسی صنعت خودروی کشورها براساس حروف الفبای انگلیسی است و اولویت بندی آنها براین اساس صورت گرفته است.

بلاروس
 خودروسازان مهم کشور بلاروس را شرکت‌های ماز، بلاز و نمان(Neman) تشکیل می‌دهند. شرکت ماز(MAZ) چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم تاسیس شد و نخستین محصولات خود را با موتورهای جنرال موتورز عرضه می‌کرد. پس از آن نیز موتورهای ساخت خود را روی محصولاتش قرار داد. در پایان دوره جماهیر شوروی این شرکت یکی از بزرگ‌ترین خودروسازان سنگین این اتحادیه بود که پس از فروپاشی این کشور حجم تولیدات این خودروساز کاهش یافت و به سوی تولید خودروهای سنگین بویژه وسایل حمل و نقل عمومی روی آورد. این شرکت در سال 1997 میلادی همکاری مشترکی را با شرکت مان آلمان آغاز کرد. در حال حاضر این شرکت انواع خودروهای سنگین از جمله کامیون، اتوبوس، تراکتور، جرثقیل و غیره را تولید می‌کند. همچنین این شرکت یکی از بزرگ‌ترین تولید کننده‌های وسایل نقلیه مخصوص تجهیزات نظامی است.
بلاز یکی دیگر از سازنده های خودروهای سنگین است که عمده فعالیت آن روی خودرو‌های بسیار بزرگ برای کارهای حفاری و امثال آن متمرکز است. این شرکت در سال 1948 میلادی تاسیس شد در ابتدا ماشین آلات مخصوص استخراج ذغال سنگ تولید می‌کرد. این شرکت در سال 1951 میلادی نام بلاز را به خود گرفت که پس از آن علاوه بر تولید چنین ماشین آلاتی به تولید کامیون نیز روی آورده است و تاکنون نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
لیدا باس نمان یا به اختصار نمان نیز شرکتی دولتی است که در سال 1984 میلادی بوسیله وزارت مخابرات جماهیر شوروی برای تولید تجهیزات مورد نیازشان تاسیس شد. پس از فروپاشی جماهیر این شرکت به سمت تولید لوازم خانگی از جمله اجاق گاز، پنکه و غیره رفت. از آنجاییکه این شرکت ظرفیت‌های بکارگرفته نشده‌ای داشت با توافق نامه‌ای با شرکت لیکینو باس(لیاز) در سال 1994 میلادی شروع به تولید اتوبوس‌های لیاز 5256 کرد. همچنین انواع کامیون و ون‌های غزال نیز از محصولات این شرکت هستند. در سال 1998 میلادی این شرکت نخستین اتوبوس‌ها با برند خود یعنی نمان را وارد بازار کرد.
چک
 دو خودروساز معروف جمهوری چک، شرکت‌های اسکودا و تاترا هستند. شرکت اسکودا علی رغم اینکه در حال حاضر کاملا متعلق به فولکس واگن است، اما سابقه‌ای دیرینه دارد. تاسیس این شرکت به اوایل دهه 1890 میلادی بر می‌گردد و مانند بسیاری دیگر از خودروسازان به نام ابتدا با تولید دوچرخه آغاز کرد. شکل گیری این شرکت داستان جالبی دارد. موسس این شرکت آقای کلمنت به دلیل اینکه درخواست او مبنی بر تعمیر دوچرخه اش که به زبان چک نوشته شده بود، توسط سازندگان دوچرخه آلمانی رد شده بود، به راه اندازی مغازه تعمیر دوچرخه روی آورد. البته او برای این کار به دلیل نداشتن تخصص کافی در این زمینه به واکلاو لورین رجوع کرد و هر دو مغازه تعمیر دوچرخه را در سال 1895 میلادی باز کردند. از آن زمان تاکنون این شرکت فراز و نشیب‌های بسیاری را طی کرده است. مهمترین آنها، خرید بخشی از سهام این شرکت توسط فولکس واگن در سال 1991 میلادی بود که به تدریج سهم فولکس واگن در این شرکت افزایش یافت و هم اکنون اسکودا کاملا متعلق به فولکس واگن است.
در حال حاضر این شرکت چندین خط تولید در سرتاسر جهان از جمله سارایو، بوسنی و هرزگوین و هند دارد. این خودروساز محصولات گوناگونی با برند خود در کلاس‌های مختلف خودروهای سبک عرضه کرده است و حتی در سال‌های اخیر خودروهای مفهومی جالب توجهی نیز ارائه داده است. خودروهای اسپرت این شرکت از جمله صاحبنظران مسابقات قهرمانی رالی جهان هستند.
دیگر خودروساز مهم و قدیمی این کشور شرکت تاترا است. این شرکت در سال 1850 میلادی با نام شوستالا و کامپنی تاسیس شد که به تولید کالسکه و واگن می‌پرداخت. نام تاترا در سال 1919میلادی برای این شرکت برگزیده شد که برگرفته از کوهای تاترا در اسلواکی هستند. این شرکت پس از دایملر بنز و پژو از لحاظ قدمت رتبه سوم را در جهان دارد.
در طی این سالها و بویژه در طی جنگ‌های جهانی این شرکت در تولید خودروهای سنگین بویژه کامیون و تانک نقش مهمی ایفا می‌کرده است. تولید خودروهای سبک در این شرکت در سال 1999 میلادی متوقف شد اما همچنان انواع خودروهای سنگین نظامی، انواع قوای محرکه و کامیون را تولید می‌کند.
فرانسه
 فرانسه از متقدمین صنعت خودروسازی و تولید خودرو در جهان است. آرماند پژو (همراه با لئون سرپولت) یک خودروی سه چرخ با نیروی محرکه بخار را در سال 1889 میلادی و یک خودروی چهارچرخ را با قوای محرکه از نوع سیستم احتراق داخل بنزینی که توسط دایملر طراحی شده بود را در سال 1890 میلادی تولید کرد. در حال حاضر دو خودروساز مهم فرانسه، پژو-سیتروئن که شرکت تولید کننده خودروهایی با برندهای پژو و سیتروئن هستند و رنو شرکت تولید کننده خودرو با برندهای رنو و داچیا (شرکت مستقر در رومانی) هستند.
در 1975میلادی، پژو شرکت سیتروئن را خریداری می‌کند که منجر به شکل گیری شرکتی به نام پژو-سیتروئن(PSA Peugeot Citroen) می‌شود. سه سال پس از آن، این شرکت شعبه اروپایی شرکت کرایسلر آمریکا که پیش از این روتز(Rootes) و سیمکا(Simca) نامیده می‌شدند را خریداری کرد.
رنو که تاسیس آن به سال 1899 میلادی بر می‌گردد و در سال‌های 1945 تا 1996 میلادی شرکتی دولتی بود، از سال 1999 میلادی سهامدار کنترل کننده شرکت نیسان ژاپن شده است. همچنین این شرکت طی دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی حق کنترل‌هایی در شرکت سهامی امریکن موتورز داشته است. دیگر سازنده وسایل نقلیه در فرانسه که تولید کننده وسایل نقلیه سنگین است شرکت کامیون سازی رنو است که عمده آن متعلق به شرکت ولوو است.
در سالهای پس از جنگ جهانی دوم خودروسازان دیگری نیز در فرانسه فعال بودند که از جمله آنها می‌توان به آلپاین، فاسل، وگا، ماترا، پانهارد(که توسط سیتروئن خریداری شد)، روزنگارت و وسپا 400 اشاره کرد. پس از جنگ جهانی خودروسازان لوکس با مانع مالیاتی به نام نرخ براساس قدرت مالی(Fiscal horsepower rating) مواجه شدند که شرکت‌هایی مانند بوگاتی، دلاژ، دلاهای، هاچکیس ات سی سالمسون و تالبوت لاگو(که توسط سیمکا خریداری شد) را با سرنوشت‌های بدی روبرو کرد.
آلمان
کشور آلمان را می‌توان مبدع و بنیانگذار صنعت خودرو بویژه از نوع خودروهای امروزی دانست، زیراکه نخستین موتور بنزینی در آلمان توسط کارل بنز اختراع گردید. بعلاوه موتور با سیستم احتراق داخلی که شکل پیشرفته آن امروزه در اکثر خودروهای جهان همچنان بکار می‌رود بوسیله نیکلاس آتو در آلمان اختراع شد. بعلاوه موتورهای گازوئیلی که معروف به موتورهای دیزلی هستند بوسیله رودولف دیزل آلمانی اختراع شد.
آلمان به واسطه خودروهای اسپرتی با کیفیت و عملکرد خوب که شرکت پورشه می‌سازد در سطح جهان شناخته شده است. همچنین خودروهای شرکت‌های مرسدس، آئودی و ب‌ام‌و به دلیل نوآوری‌های فناوری و کیفیت بالایشان بسیار مشهور هستند. قدیمی ترین شرکت در آلمان شرکت دایلمر بنز است که پیش از این با نام دایلمر- موتورن- گزلشافت (Daimler-Motoren-Gesellschaft) شناخته می‌شد. شرکت دایملر بنز که اکنون وجود دارد از سال 1926 میلادی شکل گرفت. این شرکت در سال 1998 میلادی شرکت امریکایی کرایسلر را خریداری کرد و آن را در سال 2007 با زیان بسیاری که تاکنون نتوانسته است جبران کند، به فروش رساند.
در کلاس خودروهای معمولی و عامه پسند، دو خودروساز آلمانی اپل و فولکس واگن شناخته شده هستند. شرکت اپل شرکت تولید دوچرخه بودکه تولید خودرو را در سال 1898 میلادی آغاز کرد.
جنرال موتورز این شرکت را در سال 1929 میلادی خریداری کرد اما دولت نازی کنترل آن را گرفت و شرکت جنرال موتورز کل سرمایه گذاری خود را رها کرد. دوباره در سال 1948 میلادی، جنرال موتورز به آلمان بازگشت و برند اپل را زنده کرد.
شرکت فولکس واگن در بازار خودروهای ارزان قیمت و برای عامه مردم بسیار محبوب است. این شرکت در سال 1964 میلادی شرکت آئودی را خریداری کرد که منجر به شکل گیری گروه خودروسازی فولکس واگن شد. معروفترین خودروی تولیدی شرکت فولکس واگن در طول عمر آن خودروی فولکس واگن قورباغه‌ای که به خودروی مردم معروف شد است. این خودرو از موتوری در عقب با سیستم خنک کننده از طریق هوا برخوردار بود. فولکس واگن قورباغه‌ای در سال 1930 میلادی توسط فردیناند پورشه و به دستور آدولف هیتلر- که خود نیز بسیار به خودرو علاقه داشت- طراحی شد. با این حال، این خودرو عملا پس از جنگ جهانی وارد بازار شد و در دست عموم مردم قرار گرفت و پیش از آن تنها افراد ثروتمند اين خودرو داشتند. در سال1950 میلادی، فولکس واگن بزرگ‌ترین خودروساز آلمان بود. امروزه این گروه خودروسازی یکی از سه خودروساز بزرگ جهان و بزرگ‌ترین خودروساز اروپاست و در حال حاضر بخشی از سهام آن متعلق به شرکت سرمایه گذاری پورشه اتومبیل اس‌ای است.
در سال 2010 میلادی، هفت خودروساز متفاوت با نام‌های ثبت شده زیر، در صنعت خودروی آلمان فعال هستند: فولکس واگن، آئودی‌ای جی، بوگاتی اتومبیلز ساس، بنتلی موتورز با مسئولیت محدود، سئات اس ای، اسکودا اتو و همچنین سازندگان خودروهای تجاری مانند شرکت سازنده خودروهای تجاری فولکس واگن(بخشی از فولکس واگن)، مان‌ای جی، اسکانیا‌ای بی.
ایتالیا
صنعت خودرو در ایتالیا با ساخت نخستین کارخانه فیات (مخفف کارخانه تولید اتومبیل ایتالیایی تورینو به زبان ایتالیایی) در سال 1899 میلادی توسط جیووانی آنگلی، آغاز شد. در سالهای پس از آن دست کم 50 خودروساز دیگر نیز شکل گرفتند و معروفترین آنها ایزوتا فراچینی در سال 1900 میلادی، لانچیا در سال 1906 میلادی، آلفا رومئو در سال 1910 میلادی، مازراتی در 1914 میلادی، فراری در سال 1939 میلادی و لامبورگینی در سال 1963 میلادی بودند.
طی جنگ‌های جهانی اول و دوم و همچنین بحران اقتصادی دهه هفتاد، بسیاری از این برندها ناپدید و یا بوسیله فیات و دیگر خودروسازان جهانی خریداری شدند. درحال حاضر، صنعت خودروی ایتالیا دامنه وسیعی از محصولات را عرضه می‌کند؛ از خودروهای کوچک و ارزان گرفته تا خودروهای اسپرتی و گرانی مانند فراری یا پاگانی. در جولای سال 2011 میلادی، فیات حدود 5/53 درصد از سهام شرکت خودروسازی امریکایی کرایسلر را خریداری نمود.
هلند
دو خودروساز معروف هلند شرکت‌های اسپایکر کارز و ندکار(NedCars) هستند. شرکت اسپایکر کارز پیشینه‌ای در صنعت هوانوردی دارد که در ابتدا با نام اسپایکر به تولید هواپیما می‌پرداخت. در واقع اسپایکر کارز در سال 1999 میلادی توسط ویکتور مولر و مارتین د برون تاسیس شد و از آن زمان تاکنون منحصرا روی خودروهای اسپرت کار می‌کند که معروفترین آنها اسپایدر سی8 و لاویولت سی8 هستند. این شرکت در سال 2004 میلادی در بورس آمستردام با ارزش 15.50 یورو برای هر سهم ثبت شد. در سال 2005 میلادی، پس از سقوطی که در ارزش سهام شرکت روی داد، با شرکتی اماراتی به نام شرکت توسعه مبدلا قرار داد همکاری استراتژیک امضا کرد و 17درصد  از سهام خود را به این شرکت فروخت.
این شرکت در واقع متعلق به شرکت سوئیس اتومبیلز است که برخلاف اسمش شرکتی هلندی و در واقع همان شرکت تولید کننده هواپیما با نام اسپایکرز است که با تحولات جدید این نام را اتخاذ کرده است. در سال 2011 میلادی شایعه‌هایی مبنی بر فروش شرکت اسپایکر کارز توسط شرکت سوئیس اتومبیلز به شرکتی امریکایی به نام نورث استریت کاپیتال پراکنده شد که البته مشخص شد این قرارداد بسته نشده است.
دیگر شرکت هلندی تولید کننده خودرو که تنها تولید کننده خودرو در مقیاس انبوه در این کشور است، شرکت ندکار است. این شرکت در سال 1967 میلادی توسط شرکت ون دورن اتومبیل فابریک یا همان داف تاسیس شد و فعالیت‌های خود را پس از خرید آن توسط ولوو در سالهای 1972-1975 میلادی ادامه داد. هنگامیکه در اوایل دهه نود میلادی بحران اقتصادی آن را تهدید کرد، دولت وارد عمل شد و طی قرار داد همکاری مشترکی که بین دولت هلند، ولوو و میتسوبیشی موتورز منعقد شد فعالیت آن جان تازه‌ای گرفت. البته نام این شرکت در سال 1996 میلادی رسما از ولوو کار بی وی(Volvo Car B.V.) به ندرلندز کار بی. وی. (Netherlands Car B.V.) تغییر یافت.
در سال 1999 میلادی دولت هلند 50 درصد سهمی که در این شرکت داشت را به شرکای خود فروخت و در سال 2001 میلادی نیز ولوو سهام خود را به میتسوبیشی فروخت و در حال حاضر میتسوبیشی کل سهام این شرکت را دارد. محصولات این شرکت در دهه‌های 60 و 70 میلادی با نام داف عرضه می‌شدند، پس از آن محصولاتی با برند ولوو و از سال 1995 میلادی تاکنون نیز محصولاتی با برند میتسوبیشی عرضه می‌شدند. در دوره‌ای نیز محصولات شرکت اسمارت در این کارخانه تولید می‌شدند. در سال 2010 میلادی حجم تولید این شرکت حدود 50 هزار دستگاه در سال بوده است.
صربستان
صنعت خودرو در صربستان به سال 1939 میلادی برمی گردد، هنگامیکه اولین کامیون‌ها از خطوط مونتاژ کارخانه‌ای واقع در کراگوجِواک به بازار عرضه شدند. البته در آن زمان این کشور بخشی از یوگسلاوی سابق بود. پس از جنگ جهانی دوم این کارخانه به نام زاستاوا اتومبیلز نامگذاری شد و تولید وسایل موتوری تحت لیسانس ایتالیا آغاز گردید. نقطه اوج این خودروساز به 1989 میلادی زمانیکه که تولید آن به حدود 250 هزار دستگاه در سال رسید، بر می‌گردد. خودروهای زاستاوا به هفتاد کشور جهان از جمله بریتانیا و امریکا صادر شد. مشکلات سیاسی و تحریم‌های اقتصادی این کشور طی دهه 90 توسعه این بخش را متوقف ساخت و تولید خودرو توسط این خودروساز به 10 هزار دستگاه در سال رسید. در سال 2008 میلادی، طبق توافقی با دولت صربستان، گروه فیات کارخانه زاستاوا را خریداری کرد و این کارخانه در حال حاضر یکی از کارخانه‌های تولید فیات در سطح جهان است. دولت صربستان مایل به تبدیل صربستان به محلی برای تولید خودرو برای خودروسازان معروف اروپاست و حمایت قوی از تمامی تولید کنندگان بین المللی و تامین کنندگانی که مایل به راه اندازی کارخانه در این کشور هستند به عمل می‌آورد.
رومانی
یکی از معروف‌ترین خودروسازان رومانیایی شرکت داچیا است. این شرکت در حال حاضر یکی از زیرمجموعه‌های رنو و بزرگترین صادر کننده رومانی با حدود 10درصد  کل صادرات این کشور محسوب می‌شود. این شرکت در سال 1966 میلادی تاسیس شد و از ابتدا با مونتاژ محصولات رنو آغاز به کار کرد. این شرکت در سال 1999 میلادی توسط رنو خریداری شد تا رنو بتواند بازار اروپای مرکزی را بهتر پوشش دهد. معروفترین و پرفروش ترین محصول این شرکت لوگان است که در سطح اروپا و جهان فروش خوبی داشته است.
دیگر شرکت خودروسازی رومانیایی شرکت رومان براسوف است که در زمینه تولید خودروهای سنگین از جمله اتوبوس و کامیون فعالیت دارد. این شرکت پس از جنگ جهانی دوم و با زیرساخت‌های شرکت روملاک که در سال 1921 میلادی تاسیس شده بود، شکل گرفت. از سال 1954 میلادی که اولین کامیون‌های این شرکت با نام SR-101 به بازار آمد، این شرکت به تولید انواع کامیون‌ها و اتوبوس‌ها با همکاری شرکت‌های خودروسازی بزرگ دنیا پرداخته است.
شرکت ال کار(El Car) شرکت خودروسازی دیگری است که در زمینه تولید اتوبوس فعالیت می‌کند. البته این شرکت نسبت به دو شرکت دیگر کوچکتر است، اما محصول آن به نام اتوبوس ایگرو بسیار معروف و محبوب شده است. نخستین ایگرو توسط صاحب این شرکت یعنی ایگسکو در سال 2004 میلادی در گاراژ او تولید شد که خیلی زود در رومانی مجوز تولید دریافت کرد. هم اکنون این شرکت با همکاری مان آلمان که قوای محرکه اتوبوس هایش را تامین می‌کند، به تولید خودرو می‌پردازد.
روسیه
تولید خودرو صنعت مهمی در روسیه محسوب می‌شود. این صنعت به طور مستقیم 600 هزار کارمند که حدود 1درصد  از کل نیروی کار کشور را تشکیل می‌دهند را در استخدام دارد. روسیه در سال 2010 میلادی پانزدهمین خودروساز بزرگ جهان شد که حدود 7درصد  از کل تولید جهانی را پوشش می‌داد. در سال 2009 میلادی، این صنعت 595 هزار و 807 خودروی سبک تولید کرد که به دلیل بحران اقتصادی میزان آن نسبت به سال قبل که یک میلیون و 469 هزار و 898 دستگاه بود کاهش داشته است. بزرگترین خودروسازان این کشور شرکت‌های آتوواز، گاز در صنعت خودروهای سبک و کاماز در خودروهای سنگین هستند.
بعلاوه یازده خودروساز خارجی در این کشور خطوط تولید دارند و یا در حال راه اندازی آن هستند.
اسپانیا
در سال 2009 میلادی صنعت خودروی اسپانیا، 5/3 درصد از تولید ناخالص این کشور را پوشش داده و حدود 9 درصد از نیروی کار این کشور را به استخدام خود در آورده بود. اسپانیا در میان خودروسازان جهان رتبه هشتم را دارد. البته در سالهای 2008 و 2009 میلادی این کشور نیز مانند دیگر کشورها به دلیل بحران اقتصادی کاهش تولید داشت. روند نزولی این صنعت در این کشور از حدود 10 سال پیش زمانیکه سیاست واگذاری در چند دولت اجرا شد، آغاز گردید. حاصل این سیاستگذاری از دست دادن تمامی برندهای معروف خودروسازی این کشور که در حال حاضر در دست خودروسازان خارجی هستند، بود. در حال حاضر مهمترین خودروساز داخلی اسپانیا زیرمجموعه گروه خودروسازی فولکس واگن یعنی شرکت سئات است.
سوئد
دو خودروساز برتر سوئد شرکت‌های نسبتا معروف ساب و ولوو هستند. شرکت ساب در واقع متعلق به شرکت هلندی سوئیس اتومبیلز یا همان اسپایکر کارز است. پیش از سال 2010 میلادی که این شرکت به اسپایکر کارز فروخته شد، متعلق به شرکت جنرال موتورز امریکا بود.
واژه ساب به زبان سوئدی به معنای «شرکت هواپیمایی سوئد با مسئولیت محدود» است. تاسیس این شرکت به سال 1937 میلادی و آغاز تولید اتومبیل در این شرکت به سال 1944 میلادی بر می‌گردد. از آن زمان این شرکت تحولات بسیاری را در زمینه فعالیت و مسائل حقوقی طی کرده است که مهم‌ترین آنها ادغام آن با شرکت اسکانیا در سال 1969 میلادی بود که این ادغام در سال 1989 میلادی که جنرال موتورز بخشی از سهام این شرکت را خریداری کرد ادامه داشت. در حال حاضر این شرکت که خود پیشینه‌ای در طراحی و تولید خودرو با کمک شرکت‌های دیگر از جمله جنرال موتورز داشته است، با بهره گیری از توانایی فنی جنرال موتورز به تولید انواع خودرو می‌پردازد.
دیگر شرکت یا گروه معروف خودروسازی سوئد، شرکت ولوو است. این شرکت در سال 1927 میلادی در گوتنبرگ سوئد تاسیس شد. در ابتدا این شرکت زیرمجموعه‌ای از شرکت SKF بود که به تولید بولبرینگ می‌پرداخت. در سال 1935 میلادی این شرکت وارد بورس سوئد شد و تا سال 1999 میلادی این شرکت سهامی عام با نام شرکت ولوو فعالیت می‌کرد. از سال 1999 تا 2010 میلادی، شرکت ولوو متعلق به شرکت فورد آمریکا بود و در سال 2010 میلادی این شرکت توسط شرکت سرمایه گذاری جیلی چین خریداری شد. این شرکت انواع محصولات از خودروهای سنگین مانند کامیون و اتوبوس –که شهرت بسیاری دارند- گرفته تا خودروهای کوچک و کوپه تولید می‌کند. بزرگترین بازارهای آن به ترتیب آمریکا، سوئد، بریتانیا، چین و آلمان هستند.
اکراین
خودروسازان اکراینی زاز، بوگدان، کراز و لاز هستند. شرکت زاز در اصل شرکت تولید کننده ماشین‌های کمباین بوده است که در سال 1958 میلادی با تغییر سیاست جماهیر شوروی شروع به تولید خودروهای سواری می‌کند. بین سال‌های 1975 تا   2002 میلادی، این کارخانه قسمتی از شرکت سرمایه گذاری آوتوزاز(AvtoZAZ) بود و در دهه 90 میلادی به یک شرکت سهامی مبدل شد.
در سال 1998 میلادی همکاری مشترکی بین آوتوزاز و دوو آغاز شد که شرکت دوو صاحب 50 درصد  سهام شرکت زاز گردید. دوو سرمایه گذاری زیادی در این شرکت انجام داد و سعی کرد علاوه بر بهره گیری از پتانسیل‌های شرکت محصولات خود را در اینجا نیز مونتاژ کند. با ورشکستی شرکت دوو در سال 2001 میلادی شرکت سهامی اوکراوتو(UkrAVTO) شرکت سرمایه گذاری آوتوزاز را خریداری کرد که همه تاسیسات این شرکت با نام جدید زاز دوباره شکل گرفتند. تا سال 2006 میلادی که این شرکت با شرکت چری چین به توافق بر سر مونتاژ خودروهای سواری رسید، زاز به مونتاژ مدل‌های قبلی و برخی از مدل‌های جدید ادامه می‌داد. در سال 2011 میلادی این شرکت علاوه بر مونتاژ محصولات مانند شورلت آوئو، یکی از محصولات چری را با نام تجاری زاز فورزا وارد بازار کرد.
گروه بوگدان دیگر شرکت تولید خودرو در اکراین است. این شرکت در واقع مجموعه‌ای از شرکت‌های تولید کننده خودروهای سواری و اتوبوس است که با همکاری شرکت‌هایی مانند ایسوزو و هیوندا به مونتاژ یا تولید انواع خودروهای سبک و سنگین می‌پردازد. خطوط تولید این شرکت توان تولید یکصد و 20 تا یکصد و 50 هزار دستگاه خودروی سواری و 9 هزار دستگاه انواع اتوبوس در سال را دارند که میزان نسبتا قابل توجهی است.  دیگر شرکت اکراینی شرکت خصوصی کراز است. این شرکت کوچک تنها به تولید کامیون و دیگر وسایل نقلیه سنگین با کاربردهای خاص می‌پردازد. پایه شکل گیری این شرکت به سال 1945 میلادی بر می‌گردد و در ابتدا فعالیت آن ساخت انواع سازه‌های پل بود. در سال 1956 میلادی به ساخت ماشین آلات کشاورزی از جمله کمباین روی آورد. در سال 1958 میلادی کارخانه‌ای برای تولید خودروهای سنگین در این شرکت راه اندازی شد. این شرکت در سال 1999 میلادی با عنوان شرکت سرمایه گذاری آوتوکراز ثبت شد. در سال 2002 میلادی، با شروع خصوصی سازی‌ها شرکت آوتوکراز به یک شرکت اکراینی-آلمانی به نام مگاموتورز فروخته شد. از آن زمان تاکنون این شرکت کارخانه‌هایی در کشورهای روسیه و ویتنام راه اندازی کرده است و به برخی کشورها از جمله عراق صادرات داشته است.  شرکت دیگری که در اکراین به تولید خودرو می‌پردازد، شرکت لاز است که فعالیت اصلی آن تولید اتوبوس است. نام اصلی شرکت کارخانه اتوبوس لویو است که مخفف آن در زبان اکراینی لاز است. این شرکت در زمینه تولید انواع اتوبوس در اکراین بسیار فعال بوده و بازار خوبی در آنجا دارد. اخیرا نیز در بازارهای خارجی مانند بازارهای قاره امریکا جایی برای خود پیدا کرده است.
بریتانیا
صنعت خودرو در بریتانیا همیشه جهت گیری به سمت صادرات داشته است. در حال حاضر، این صنعت برای بیش از 800 هزار نفر اشتغال ایجاد کرده است. در سال گذشته میلادی حدود یک میلیون خودروی سبک و 120 هزار خودروی تجاری در این کشور تولید شد که 75درصد  آن به کشورهای دیگر صادر شده است. پنج تولید کننده خودرو برتر این کشورشرکت‌های نیسان موتورز، تویوتا، هوندا، مینی و لندرور هستند. با این حال، رقابت جهانی صنعت خودروی بریتانیا از سال 1990 میلادی روند نزولی داشته است و این کشور در مقایسه با کشورهایی مانند آلمان و فرانسه توان رقابتی خود را از دست داده است. از سال 2000 میلادی، تولید خودرو در این کشور روند نزولی داشته و کشورهایی مانند برزیل، هند و مکزیک گوی سبقت را از آن ربوده اند. بریتانیا از لحاظ حجم تولید رتبه 13 را در جهان دارد. خودروسازان معروف این کشور که زمانی برندهای معروف انگلیسی محسوب می‌شدند روور، جاگوار، لندرور و مینی بودند که در حال حاضر بیشتر آنها توسط خودروسازان خارجی خریداری شده اند.