سید وهاب الدین رضوانی؛ کارشناس ارشد تغذیه
گرسنگی باعث نمی‌شود كه چربی بدن از بین برود. به یاد آورید كه لاغری به معنی متناسب بودن نیست.
بدن ما اگر نداند كه زمان بعدی صرف غذا چه موقعی خواهد بود، راهکارهای مختلفی به كار می‌گیرد تا كالری‌ها را به صورت كارآمدتر ذخیره كند.
پاسخ به حذف وعده‌های غذایی «پاسخ به گرسنگی» نامیده می‌شود.
این حالت وقتی ایجاد می‌شود كه زنان كمتر از 1200- 800 كیلوكالری و مردان كمتر از 1800- 1200 كیلوكالری در روز دریافت كنند.
پاسخ به گرسنگی منجر به متابولیسم آهسته می‌شود.
بدنتان از عضلات خودش به عنوان سوخت استفاده می‌كند (به یاد آورید كه عضله بدون انجام كار اضافه، انرژی زیادی برای متابولیزه كردن عادی صرف می‌كند)، و كالری به سرعت به چربی تبدیل می‌شود.
اگر شما متابولیسم‌تان را با رفتن به حالت گرسنگی آرام كنید، هنوز در صورتی كه تمرین بیشتری انجام دهید، می‌توانید مقدار بسیار كمی غذا بخورید، زیرا مقدار بسیار كمی كالری برای زندگی كردن استفاده می‌كنید.
یك راه مطمئن برای افزایش متابولیسم، افزایش نسبت عضله به چربی است.
برای مثال، می‌توانید از حمل وزنه استفاه كنید.
یك راه دیگر خوردن وعده‌های كوچك غذایی در هر سه ساعت است.
این دیدگاه به دلایل مختلفی كاربرد دارد
- هضم غذا، خودش به تنهایی مقدار زیادی كالری می‌سوزاند.
- جریان مداوم استفاده از چند وعده غذایی سالم در روز، مانع افت قند خون شما می‌شود.
- وعده‌های غذایی كوچك ذخیره چربی را كنترل می‌كنند.
- مواد مغذی به طور مؤثری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- تركیب كربوهیدرات به اضافه پروتئین ضروری و چربی‌های «سالم» سطوح گلوكز خون و انسولین را پایدار نگه می‌دارد و از كاهش انرژی بعد از غذا جلوگیری می‌كند.
- با جریان دائم پروتئین، عضلات بهتر گسترش می یابند و کمتر تجزیه می شوند.
اگر بخواهید كه بهترین باشید، می‌توانید. شما باید در حالی كه كاهش وزن‌های شدید را به حداقل می‌رسانید، رژیم غذایی متعادلی داشته باشید و به بدنتان به خوبی آبرسانی كنید.
امروزه بحث داغ دیگر، نقش مكمل‌های تستوسترون و هورمون رشد در افت عضلانی وابسته به سن است.
هر دوی این هورمون‌ها به طور طبیعی در بدن وجود دارند و با افزایش سن كاهش می‌یابند.
مطالعات، در حال پیشرفت به سمت اثرات مصرف طولانی مدت و كوتاه مدت این داروها است.
مكمل‌ها می‌توانند سطح دو هورمون تستوسترون و هورمون رشد را به مقدار كم افزایش دهند، ولی به بالاتر از حد طبیعی افزایش نخواهند داد.
حتی این افزایش سپس به سطح طبیعی برمی‌گردد.
البته به نظر می‌رسد كه این هورمون‌ها، توده عضلانی را افزایش می‌دهند، ولی لزوماً قدرت یا عملكرد كلی را افزایش نمی‌دهند.
دو مطالعه بزرگ در ایالات متحده و هلند، كاهش قدرت و كارایی مشابهی را در مردان با سطوح بالا و پایین تستوسترون نشان دادند.
به علاوه، مطالعات نشان داد كه اثرات تستوسترون تكمیلی بر روی قدرت و عملكرد عضلات بی‌ثبات بوده و ممكن است به ریسك‌های احتمالی درمان با تستوسترون مانند بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان پروستات و افزایش غلظت خون، نیارزد.
اكنون بسیاری از پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند كه قبل از تجویز گسترده مكمل‌های تستوسترون یا هورمون رشد، باید مطالعات بسیار بیشتری انجام شود.
