زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

اجتناب از عوارض طولانی مدت این بیماری به چیزی بیشتر از نخوردن غذاهای قندی نیاز دارد. علاوه بر کنترل کربوهیدرات ها، افرادی که دیابت دارند باید غذاهایی بخورند که فشار خون بالا، کلسترول بالا و وزن اضافی شان را پایین بیاورد.

استفاده از استویا به جای شکر در غذاها و نوشیدنی های شیرین شده ممکن است به افراد مبتلا به دیابت در تثبیت سطوح گلوکز خون کمک کند.

زیاده روی در مصرف میوه نه تنها سبب اضافه وزن خواهد شد بلکه می‌تواند هم کنترل قند خون را با مشکل جدی روبه‌رو کند و هم نیاز بیمار به داروی خوراکی کنترل قندخون و انسولین را افزایش دهد.

افت قند خون ناگهانی اغلب بیماران مبتلا به دیابت را درگیر می کند و عمدتا زمانی رخ می دهد که فرد مبتلا به دیابت بیش از حد انسولین تزریق کند، یک وعده غذایی را از دست بدهد و یا ورزش های خیلی سخت انجام دهد.

یک محقق و پژوهشگر طب سنتی مصرف نوعی شربت را در رفع دیابت نوع ۲، التهاب و ورم مفاصل و روماتیسم مفصلی مؤثر دانست.

آیا به عنوان یك فرد دیابتی می‌توانم هر چقدر تمایل دارم مواد غذایی "فاقد شكر" و مخصوص دیابتی‌ها را مصرف كنم؟ این پرسش همواره ذهن بسیاری از افراد مبتلا به دیابت را درگیر كرده است.

یکی از فاکتورهای مهم بر ابتلا به دیابت، الگوی غذایی و تغذیه‌ای فرد می‌باشد. مواد غذایی به طور مستقیم از طریق محتوای ریز مغذی‌ها و درشت مغذی‌ها بر ابتلا به دیابت اثرگذار می‌باشند.

با جایگزین نمودن چربی‌های ترانس و مضر با چربی‌های گیاهی غیرترانس و سالم، می‌توان خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 را كاهش داد.

متاسفانه یکی از بزرگترین باورهای غلط این است که بیمار دیابتی باید پرهیز کا مل از هرگونه مواد غذایی داشته باشد که این باور نه تنها غلط می‌باشد بلکه در بسیاری از موارد باعث بروز عوارض دیگری می‌گردد که مهمترین آن حملات hypoglycemia یا افت قند خون می‌باشد.

وقتي فرد متوجه می‌‌شود كه مبتلا به ديابت شده است، نمي‌داند بايد از كجا شروع كند. براي شروع، يكي از روشها اين است كه مقدار و نسبت مواد غذايي كه به طور معمول مصرف می‌‌شود تغيير كند.

این خوراکی‌‌های بسیار سالم مناسب سلامت عمومی همه افراد هستند و نه تنها فوق‌العاده مغذی‌اند، بلکه خطر بروز عوارض ناشی از بیماری دیابت را همانند بیماری‌‌های قلبی به خوبی کاهش می‌‌دهند.

دیابت می‌تواند ناشی از نقص در عملكرد پانكراس و تولید ناكافی هورمون انسولین یا اختلال در گیرنده‌های سلولی انسولین باشد كه در نتیجه آن انسولین نمی‌تواند نقش خود را در بدن انجام دهد.