تحریریه زندگی آنلاین : همچنان که سن‌تان افزایش پیدا می‌کند، تغییراتی در وضعیت جنسی‌تان ایجاد می‌شود، اما این تغییرات نباید مانع زندگی جنسی رضایت‌بخش شما شود. سالمندی طبیعی هم در مردان و هم در زنان تغییراتی طبیعی ایجاد می‌کند. این تغییرات گاهی بر زندگی جنسی افراد تأثیر می‌گذارد.
برخی زنان با افزایش سن از رابطه زناشویی لذت بیشتری می‌برند. پس از یائسگی یا برداشتن رحم با جراحی دیگر ترسی از بارداری ناخواسته وجود ندارد.
بنابراین ممکن است این زنان آسودگی خاطر بیشتری پیدا کنند. برخی زنان فکر نمی‌کنند تغییراتی مانند خاکستری شدن موها و ایجاد چین‌وچروک‌های پوستی جذابیت‌شان را کم کند اما اگر زنی اعتقاد داشته باشد جوان ماندن و توانایی فرزندآوری نقش مهمی در زنانگی او دارد، بدون توجه به سنش ممکن است درباره جذابیتش به تردید بیفتد و از زندگی جنسی‌اش لذت کمتری ببرد.
بیشتربخوانید:
سوزاک ، بیماری شایع آمیزشی
تغییرات در زنان
زنان ممکن است متوجه تغییراتی در واژن‌شان شوند. واژن با افزایش سن کوتاه‌تر و باریک‌تر می‌شود. دیواره‌های آن نازک‌تر و نیز اندکی سفت‌تر می‌شوند.
این تغییرات لزوماً به معنای آن نیست که زنان در این سن نمی‌توانند رابطه لذت‌بخشی داشته باشند اما اغلب زنان با افزایش سن لغزنده‌سازی واژنی کمتری هم خواهند داشت. این تغییر می‌تواند بر لذت جنسی اثر بگذارد.
تغییرات در مردان
عننی یا ناتوانی در نعوظ در مردان با افزایش سن شایع‌تر می‌شود. عننی به معنای ناتوانی در حفظ نعوظ و سفتی آلت برای انجام دخول جنسی است. ۱۵ تا ۲۰ درصد مردان تا ۶۵ سالگی دست‌کم در 1 بار از هر 4 بار رابطه زناشویی دچار ناتوانی در نعوظ می‌شوند.
اختلال نعوظ در مردان مسن ممکن است در افراد دارای بیماری قلبی، فشارخون بالا یا دیابت رخ دهد که به علت این بیماری‌ها یا داروهایی است که برای درمانشان مصرف می‌شود.
در سنین بالاتر ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا مرد به نعوظ برسد. همچنین مقدار مایع انزالی هم ممکن است کاهش یابد.
از بین رفتن نعوظ پس از رسیدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم) نیز ممکن است سریع‌تر رخ دهد یا ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا نعوظ دوباره امکان‌پذیر شود. برخی مردان ممکن است نیاز به نوازش بیشتری داشته باشند.
بیشتربخوانید:
آشنایی با فواید و عوارض جینسینگ؛ گیاه جوانی
عامل بیماری و روش‌های انتشار:
بیماری سل توسط باکتری‌های (مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) ایجاد می‌شود که اغلب ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سل قابل درمان و پیشگیری است. سل از طریق هوا و از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. هنگامی‌که افراد مبتلا به سل ریه سرفه، عطسه یا تف می‌کنند، میکروب‌های سل را به هوا منتقل می‌کنند. فرد برای آلوده شدن کافیست فقط تعداد کمی از این میکروب‌ها را استشمام نماید. حدود یک‌چهارم جمعیت جهان به سل پنهان مبتلا هستند، این بدان معناست که افراد به باکتری سل آلوده شده‌اند اما هنوز به‌صورت واقعی مبتلا محسوب نمی‌شوند و قادر به انتقال بیماری نیستند. افراد آلوده به باکتری سل در طول زندگی 5-15درصد خطر ابتلا به بیماری سل را دارند. افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی، مانند افراد مبتلا به HIV، سو تغذیه یا دیابت، یا افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند، بیشتر در معرض خطر بیماری قرار دارند. هنگامی‌که فرد به بیماری سل فعال مبتلا می‌شود، علائم (مانند سرفه، تب، تعریق شبانه یا کاهش وزن) ممکن است برای چند ماه اول خفیف باشد. این امر می‌تواند منجر به تأخیر در تشخیص و شروع درمان مؤثر باشد و منجر به انتقال باکتری به دیگران شود. افراد مبتلا به سل فعال می‌توانند در طی یک سال 5-15 نفر دیگر را از طریق تماس نزدیک آلوده کنند. بدون درمان مناسب، 45 درصد افراد HIV منفی با سل و تقریباً همه افراد HIV مثبت با سل می‌میرند.
علت مشکلات جنسی سالمندی
بیماری، معلولیت یا داروهایی که برای درمان بیماری‌ها به کار می‌روند، ممکن است بر توانایی جنسی افراد تأثیر بگذارند اما حتی جدی‌ترین مشکلات بهداشتی نباید مانع داشتن زندگی جنسی رضایت‌بخش شوند.
آرتریت (التهاب مفاصل): درد مفصل ناشی از آرتریت ممکن است تماس جنسی را مشکل کند. داروهای مسکن و جراحی جایگزینی مفصل گاهی درد را تسکین می‌دهد. ورزش، استراحت، حمام گرم و تغییر وضعیت و زمان رابطه زناشویی ممکن است به رفع مشکل کمک کند.
درد مزمن: دردی که برای بیش از 1 ماه طول بکشد یا فروکش کند و دوباره بازگردد ممکن است ناشی از مشکلات استخوانی و عضلانی، زونا، اختلال گردش خون یا مشکلات عروقی باشد.
درد مزمن یا بازگشت‌کننده ممکن است باعث مشکلات خواب، افسردگی، انزوا و مشکل در حرکت شود. این عوارض در سالمندان ممکن است ایجاد صمیمیت با همسر را مختل کند. درد مزمن نباید بخشی طبیعی از سالمندی شمرده شود و در اغلب موارد باید آن را درمان کرد.
دیابت: بسیاری از مردان دارای دیابت مشکلات جنسی ندارند، اما دیابت یکی از چند بیماری است که می‌تواند باعث عننی یا ناتوانی نعوظی شود. در اغلب موارد درمان دارویی مشکل را حل می‌کند.
بیماری قلبی: باریک و سفت شدن شریان‌ها که به آن «تصلب شرایین» می‌گویند می‌تواند مانع جریان آزاد خون شود. این عارضه و همچنین فشارخون بالا با ایجاد مشکلات جریان خون می‌تواند در ایجاد نعوظ در مردان اختلال ایجاد کند. برخی افراد که قبلاً دچار حمله قلبی شده‌اند، از بروز حمله قلبی مجدد حین رابطه زناشویی هراس دارند.
احتمال چنین رخدادی بسیار کم است. اغلب افراد می‌توانند ۳ تا ۶ هفته پس از پایدار شدن وضعیت‌شان پس از حمله قلبی با موافقت پزشکشان رابطه زناشویی‌شان را شروع کنند. همیشه به توصیه پزشکتان در این مورد عمل کنید.
بی‌اختیاری ادراری: از دست دادن کنترل مثانه یا نشت ادرار با افزایش سن به‌خصوص در زنان شایع‌تر می‌شود. بی‌اختیاری فشاری هنگام ورزش، سرفه یا عطسه کردن یا بلند کردن وزنه رخ می‌دهد.
از آنجا که حین رابطه زناشویی فشار بیشتری بر شکم وارد می‌شود، افراد دچار بی‌اختیاری ممکن است از فعالیت زناشویی پرهیز کنند. خبر خوب این است که این عارضه را می‌توان درمان کرد.
سکته مغزی: سکته مغزی ندرتاً به توانایی جنسی آسیب می‌زند، اما ممکن است مشکلات نعوظ یا راست شدن آلت رخ دهد. همچنین نامحتمل است که فعالیت جنسی باعث رخ دادن سکته مغزی دیگری شود.
افرادی که به علت سکته مغزی دچار ضعف یا فلج اندام‌ها هستند برای رابطه زناشویی باید از وضعیت‌های قرارگیری متفاوت یا وسایل پزشکی برای کمک به فعالیت جنسی‌شان استفاده کنند.
تأثیر جراحی‌ها
جراحی برای بسیاری افراد مایه نگرانی است. هنگامی‌که جراحی به دستگاه تناسلی مربوط باشد، این نگرانی‌ها بیشتر می‌شود. خوشبختانه اغلب افراد پس از جراحی بدون مشکل به زندگی جنسی عادی خود بازمی‌گردند. جراحی برای خارج کردن رحم یا رحم‌برداری در زنان مشکلی برای کارکرد جنسی ایجاد نمی‌کند.
اگر این عمل برای زن نگرانی ایجاد کرده باشد، مراجعه به مشاوره سودمند است. مردانی هم که پس از رحم‌برداری همسرشان احساس می‌کنند، «زنانگی» همسرشان کمتر شده، نیز ممکن است از مشاوره سود ببرند.
پس از جراحی برای برداشتن پستان نیز بدن همچنان می‌تواند پاسخ جنسی ایجاد کند، اما ممکن است برخی خانم‌ها مقداری از میل جنسی یا احساس جذابیت خود را از دست بدهند. صحبت کردن با خانم‌های دیگری که این عمل را انجام داده‌اند، تا حدی می‌تواند کمک‌کننده باشد.
بازسازی پستان با جراحی نیز گزینه دیگری است که می‌توانید درباره امکان‌پذیر بودن آن با جراح‌تان صحبت کنید. برداشتن پروستات با جراحی که به علت بزرگ شدن آن انجام می‌شود، ممکن است در گروهی از افراد عوارضی مانند بی‌اختیاری ادراری ایجاد کند.
هنگامی‌که لازم است برداشت کامل غده پروستات با جراحی انجام شود، پزشکان اغلب می‌توانند اعصابی که به آلت تناسلی می‌روند، حفظ کنند. بنابراین حفظ توانایی نعوظ امکان‌پذیراست. پیش از چنین جراحی‌ای با پزشکتان درباره عوارض احتمالی جنسی‌تان صحبت کنید.
بیشتر بخوانید:
آسیب شناسی مقاربت های دردناک
داروها
برخی داروها مشکلات جنسی ایجاد می‌کنند. از جمله این داروها می‌توان به داروهای ضد فشارخون، آنتی‌هیستامین‌ها (داروهای ضد حساسیت)، داروهای ضدافسردگی، داروهای آرامبخش، داروهای مهارکننده اشتها، داروهای دیابت و برخی داروهای ضد زخم گوارشی مانند رانیتیدین اشاره کرد.
برخی از این داروها ممکن است ناتوانی نعوظ یا اشکال در انزال ایجاد کنند. بعضی نیز ممکن است میل جنسی زنان را کاهش دهند. درباره این عوارض با پزشکتان صحبت کنید. وی در اغلب موارد می‌تواند داروی متفاوتی برای شما تجویز کند که این عارضه جانبی را نداشته باشد.
