دكتر پروانه صفایی مقدم - روانشناسی بالینی
تحریریه زندگی آنلاین : شاید به یاد بیاورید که در کودکی در مقابل انجام یک کار اشتباه یا شیطنت، از بزرگها کتک خورده باشید! تنبیه بدنی یکی از روشهای تربیت و فرزندپروری سنتی است که بسیاری از والدین و بزرگسالان برای تربیت کودک خود آن را به کار میبردند. متاسفانه همچنان والدین و افرادی وجود دارند که طرفدار تنبیه بدنی هستند و آن را کارساز میدانند! اما مساله مهم این است که اثرات تنبیه بدنی بر کودکان بسیار بیشتر و مخربتر از آن چیزی است که فکر میکنید. در واقع اگر بخواهیم درباره تاثیر تنبیه بدنی بر کودک صحبت کنیم، باید بگوییم با هر بار انجام آن، حتما منتظر عواقب تنبیه هم بمانید.
بیشتربخوانید:
قبل از تنبیه کردن فرزندتان این مطلب را بخوانید!
گفتن این 11 نکته به کودکان ممنوع!
تشویق کودک را از یاد نبرید!
تاثير تنبيه بدنى بر كودك
به انجام یک محرک آزاردهنده برای کاهش یک رفتار نامطلوب یا از بین بردن آن، تنبیه میگویند. به زبان ساده زمانی که شما رفتار نامطلوبی را از سوی کسی میبینید، گاهی برای از بین بردن آن رفتار و کاهش آن، دست به رفتارها و اعمالی میزنید که برای فرد مقابل آزاردهنده هستند. این کار در واقع راهی برای جلوگیری از تکرار آن است. باید گفت تنبیه در معنای عام آن یک کار منفی و مخرب نیست و اتفاقا در بسیاری از موارد در روشهای تربیتی لازم و ضروری است، اما تنبیه انواع گوناگون و اشکال خاصی دارد که البته تنبیه بدنی در آن جای نمیگیرد.
انواع تنبيه در روانشناسى
تذکر غیرمستقیم
اولین نوع تنبیه تذکر غیرمستقیم به کودک است. برای مثال زمانی که کودک برای اولین بار کار اشتباهی را مرتکب میشود، والدین باید به شکل غیرمستقیم و بدون کلام او را متوجه کار اشتباه خود کنند، مثل اخم کردن یا روی برگرداندن.
تغافل
با ادامه یافتن یک کار اشتباه از سوی کودک، بهتر است والدین از اشتباه او چشمپوشی کرده و با تظاهر به ندیدن، رفتار کنند.
نصیحت
زمانی که والدین یک رفتار ناخوشایند یا فعالیت ناشایستی را برای بار چندم از سوی کودک خود میبینند، بهتر است به نصیحت روی بیاورند. تذکر دادن اشتباه به کودک به صورت زبانی و همراه با نرمش و محبت در بسیاری از موارد تاثیرگذار است.
تذکر مستقیم
اگر کودک همچنان به رفتار اشتباه و نابهنجار خود ادامه داد، والدین باید به تنبیه از طریق تذکر مستقیم روی بیاورند. تذکر مستقیم به کودک باید به این صورت باشد که متوجه شود والدین از رفتار او ناراحت هستند. پدر یا مادر باید از کودک بخواهند که به رفتار نادرست خود پایان دهد.
بیشتر بخوانید:
تنبیه كودكان بله یا خیر
تشویق و تنبیه های مؤثر
قهر کوتاهمدت
زمانی که کودک به رفتار اشتباه خود اصرار میکند و هیچکدام از روشهای پیشین در ترک رفتار او کارساز نیست، والدین میتوانند کودک را از طریق قهر غیرمستقیم تنبیه کنند.
اخطار دادن
در مرحله بعدی، زمانی که رفتارهای نادرست با تکرار زیاد از سوی کودک همچنان ادامه یافت، والدین باید از تنبیه اخطار دادن استفاده کنند. در این تنبیه والدین باید به صورت مستقیم به کودک اخطار داده و او را درباره محروم شدن از مسائلی که دوست دارد، آگاه کنند.
اعمال تنبیه
در آخر، زمانی که هیچکدام از روشهای بالا برای متنبه شدن کودک بیفایده بود، نوبت به اعمال تنبیه میرسد، یعنی والدین باید اخطارهای خود را عملی کنند. یادتان باشد که این مرحله را به شیوه تاثیرگذاری اجرا کنید تا برای کودک عادی و بیتاثیر نشود.
بررسی پیامدهای تنبیه بدنی کودکان
تنبیه کودکان به شکلی که در برخورد با کار نادرستشان آنها را با پیامدهای دردناکی مواجه کنیم، شاید باعث شود کارشان را تکرار نکنند، اما اثرات جانبی نامطلوبی به دنبال دارد. کودکی که تنبیه شده، ممکن است واکنش احساسی نشان بدهد، مقابلهبهمثل کند و یا از فرد تنبیهکننده دوری نماید.
آیا تنبیه بدنی کودکان منجر به خشونت آنها میشود؟
آخرین تحقیقات منتشر شده، نتیجهگیری میکنند کودکانی که تنبیه شدهاند، خطر ابتلا به خشونت خانگی در بزرگسالی در آنها افزایش مییابد. این افزایش حتی زمانی که عوامل دیگر مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی و سایر انواع سوءاستفاده در خانه کنترل شدند، یافت شد.
به خاطر وجود اطلاعات بسیار زیادی که در مورد این مسئله وجود دارد، اکثر سازمانهای مهم سلامت مخالف تنبیه بدنی هستند. آکادمی اطفال این موضع را میپذیرد: آکادمی اطفال به شدت با تنبیه بدنی کودک به هر دلیلی مخالف است. تنبیه هرگز توصیه نمیشود.
روشهای مناسب برای تنبیه کردن کودکان
بیاعتنایی به کودک
از تنبیههای مناسب کودکان که میتواند جایگزین تنبیه بدنی شود، بیاعتنایی به کودک است. اگر کودک شما رفتاری انجام میدهد که موجب ناراحتی شما میشود، در چنین مواقعی، بیاعتنایی به او در روحیهاش تاثیر بسزایی دارد و این احساس را به او منتقل میکند که گویی تمام درها به رویش بسته شده و هیچ راهی جز دست کشیدن از کار خلافش ندارد، پس میکوشد، از کار زشت خود دست بردارد و از والدین یا مربیاش، عذر خواهی کند. بیاعتنایی، نباید خیلی طولانی شود و زمینه آشتی را باید فراهم کرد، وگرنه بازتابهای منفی دیگری در پی خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
فرمول های نه گفتن به کودک (قسمت اول)
محروم کردن موقتی
محروم کردن موقتی نیز از تنبیههای مناسب کودکان میباشد و یکی از جایگزینهای مناسب برای تنبیه بدنی کودک است و به این صورت است که شما کودکتان را برای مدتی از فعالیتی محروم میکنید، البته این محرومیت باید به گونهای باشد که کودک شما احساس کند چیز با ارزشی را از دست داده است.
لطفا در استفاده از این روش به این نکات توجه کنید:
الف) دلایل محرومیت را برای کودک توضیح دهید: قبل از انجام هر اقدامی به کودکتان بگویید علت محروم شدن او، انجام فلان رفتار اشتباه بوده است و این محرومیت برای ترک رفتار نادرستش لازم است، البته دقت کنید که در ابتدا از این روش فقط برای یک رفتار اشتباه استفاده کنید و بعد از اصلاح آن رفتار، به سراغ رفتارهای نادرست دیگرش بروید و به یاد داشته باشید در صورت استفاده زیاد، این روش نیز مانند دیگر شیوهها اثرش را از دست میدهد و بینتیجه میشود.
ب) محل اخراج: در انتخاب محل تنبیه دقت کنید، زیرا محل اخراج کودک باید جایی باشد که کودک احساس کند از چیزی محروم شده؛ مثلا برای کودکی که از هر موقعیتی استفاده میکند و به کوچه میرود، بستن در حیاط به عنوان تنبیه کار درستی نیست؛ زیرا شما همان چیزی را به او میدهید که دنبالش است. نکته بعدی این است که محل اخراج نباید تاریک و ترسناک باشد، مثلا حمام تاریک برای تنبیه کودک مناسب نیست.
ج) مدت تنبیه: بعضی والدین برای تنبیه یک کودک دوساله مدت زمان یک ربع یا نیم ساعت را در نظر میگیرند! در حالی که باید برای هر سال، یک دقیقه تنبیه در نظر بگیرید، مثلا برای یک کودک دو ساله دو دقیقه تنبیه کافی است و برای یک کودک پنج ساله پنج دقیقه زمان مناسبی است.
د) مقاومت: اما اگر کودک شما در مقابل تنبیه مقاومت کرد، مثلا از محل اخراج فرار کرد، به او بگویید که یک دقیقه دیگر به تنبیهاش افزوده میشود و مثلا به جای چهار دقیقه پنج دقیقه حق بازی ندارد، البته به یاد داشته باشید دقایق اضافی نباید بیش از سه دقیقه شود، زیرا در این صورت اثرش را از دست میدهد.
عصبانی شوید
عصبانیت نیز از تنبیههای مناسب کودکان میباشد. در واقع بعضی از کودکان خیلی لجباز هستند. به گونهای که انجام روشهای ذکر شده، تاثیری بر آنها ندارد. در این صورت اگر شما مقداری عصبانی شوید، اشکالی ندارد و همین که شما به کودکتان با قاطعیت بگویید: «دیگه دارم از دستت عصبانی میشم!» مقاومتش را در هم میشکنید.
استفاده از پیامدهای مناسب
برای کاستن از رفتار نامطلوب، میتوان کودک را با پیامدهای رفتارش مواجه کرد، برای مثال اگر کودک سر میز شام دیر حاضر شود، شام او سرد خواهد شد و یا اگر کودک، به اجاق گاز دست بزند، پیامد آن، سوختن دستش میباشد. در برخی موارد، پیامدها ممکن است که به کودک آسیبی جدی وارد آورد و یا اینکه آن عمل، پیامدی به دنبال نداشته باشد؛ مثلا اگر کودک بخواهد شیئی فلزی را داخل پریز برق کند، پیامد طبیعی این کار، بسیار خطرناک است.
از کودک رفع مسئولیت نکنید
نگذارید تنبیه کودک راهی باشد برای فرار از مسئولیت، مثلا اگر او در حین جمع کردن اسباببازیهایش، کار بدی انجام داد، او را تنبیه نمایید و دوباره بعد از تنبیه او را مجبور کنید کارش را ادامه دهد؛ زیرا ممکن است او یاد بگیرد برای فرار از مسئولیت، کار بدی انجام دهد تا تنبیه شود و در حین تنبیه استراحت کند.
تصحیح رفتار اشتباه
از دیگر تنبیههای مناسب کودکان، تصحیح رفتار اشتباه است. انجام این روش به این صورت است که شما از پیامدهای طبیعی برای از بین بردن رفتار اشتباه کودکان استفاده میکنید. مثلا برای کودکی که روی دیوار نقاشی میکند، این روش میتواند مفید باشد. به این صورت که شما از کودک میخواهید قسمت نقاشی شده را با دستمال تمیز کند و اگر او انجام این کار را بلد نیست، به او آموزش دهید و در صورت مقاومت، دستانش را بگیرید و او را مجبور به تمیز کردن دیوار کنید.
تمرین رفتار مثبت
حتما شما هم به خاطر دارید هنگامی که در مدرسه کلمهای را غلط مینوشتیم، معلم مجبورمان میکرد مثلا املای درست آن کلمه را ده بار بنویسیم. انجام این روش هم به همین صورت است، مثل تمیز کردن دیوار که کودک مجبور میشود قسمت دیگری از آن را نیز تمیز کند یا مثلا اگر تمام اتاقش را نامرتب کرد، از او بخواهید علاوه بر اتاقش قسمت دیگری از خانه را هم مرتب کند.
فرستادن کودک به اتاق تنهایی
فرستادن کودک به اتاق تنهایی، روش موثری است که میتواند جایگزین داد کشیدن، بد و بیراه گفتن، تهدید کردن و کتک زدن او باشد. این روش، همچنین از عصبانیت شما جلوگیری میکند. با این اقدام، کودک را دقایقی به اتاقی آرام میفرستید تا در آنجا تنها باشد. در این مدت او از جمع دیگران خارج شده و برای مدتی نمیتواند بازی و تفریح کند. محروم شدن از فعالیت، نوعی مجازات است.
عتاب و تهدید
تهدید از روشهایی است که میتوان از آن به جای تنبیه استفاده کرد. اساس تهدید، بر ترساندن کودک از وقوع امری است که از آن بیم دارد، البته باید توجه داشت که امکان عملی کردن تهدیدها در مواقع ضروری وجود داشته باشد و باید از تهدیدهای ظاهری جدا پرهیز کرد، برای مثال مادر وحید برای شلوغ کردن و حرف گوش نکردن او را تهدید کرد که اگر به این کارهایت ادامه دهی به پدرت خواهم گفت.
تذکر
تهدید نباید به گونهای باشد که باعث ایجاد اضطراب شدید در کودک شود؛ برای همین، به هیچ وجه نباید از تهدیدهایی همچون: تهدید به تنبیه بدنی، بیرون کردن از منزل و ... استفاده کرد.
به این نکته نیز توجه داشته باشیم که هر چند تهدید ممکن است به عنوان عامل بازدارنده، کودک را از ارتکاب کارهای زشت باز دارد، اما معمولا انگیزههای درونی او را تغییر نمیدهد و به اصلاح درونی رفتار نمیانجامد؛ برای همین بقیه روشهای ذکر شده، بر این روش تقدم دارد.
پيامد تنبيه
از بین رفتن اعتماد به نفس، احساس ناامنی و ترس از جامعه، انزوا، ایجاد احساسات منفی و اندوه و اضطراب دائمی، ضعف حافظه و یادگیری، کاهش خلاقیت و استعداد و در نهایت هدایت به سمت بزهکاری و آسیبهای اجتماعی از جمله پیامدهای تنبیه در کودکان است.
هشدار به مفهوم تهدید نیست؛ بلکه به سادگی کودک را آگاه میکند که باید کارش را متوقف نماید، زیرا تبعات ناگواری دارد. در صورتی که برای منظم کردن فرزند خویش، سر وی فریاد میزنید، میتوانید اثرات منفی آن را در رفتار کودک خویش ببینید؛ زیرا فرزندانتان هم برای انتقال پیام و منظور خویش با صدای بلند صحبت میکنند. همچنین به جای آرام و با احترام حرف زدن، سر والدین خویش فریاد میزنند. سادهترین و مؤثرترین شیوه تغییر رفتار کودک این است که به او بفهمانید رفتارش را نمیپسندید و اعتراض خود را به روشنی بیان کنید و دلایلتان را توضیح دهید تا هنگامی که کودک ناراحتی و مخالفت شما را میبیند، خود بخود رفتار نامناسب خود را اصلاح کند. با توجه به افزایش آسیبهای اجتماعی در جامعه باید به خانوادهها توصیه کرد که با اصلاح رفتار خود با فرزندانشان آنها را از گرایش به سمت این آسیبها دور کنند.
تنبيه؛ راهى براى كسب آرامش
در اغلب موارد اگر والدین بر روی احساسات خود دقیق شوند، میتوانند متوجه تجربه احساسی غیرمنتظره بعد از هر بار تنبیه فرزندشان شوند. در واقع پیش از آغاز احساس گناه در والدین، احساسی کاملا متفاوت با آن تجربه میشود، احساس خلاصی بعد از انتقام! اما دلیل آن چیست؟ آیا والدینی که این گونه هستند، افرادی سنگدل و خشونتطلب هستند که از آزار فرزند خود لذت میبرند و یا این امر واکنشی طبیعی است؟ واقعیت این است والدینی که دست به تنبیه فرزند خود میزنند، لزوما آدمهایی سنگدل و بدطینت نیستند. گاهی آنها حتی بسیار دلسوزتر از دیگران هستند. شاید با خود فکر کنید پس برای چه فرزندانشان را تنبیه میکنند.
برای پاسخ به این سوال، میتوانیم به چند نکته اشاره کنیم:
* این والدین زمانی که تحت فشار زیاد بوده و تنش بالایی دارند و رفتارهای ناشایست فرزندشان نیز آنها را کلافه میکند، بیشتر دست به تنبیه میزنند، چرا که تنبیه میتواند برای زمانی کوتاه احساس انتقام گرفتن را در آنها ارضا کرده و حس رضایت ایجاد کند.
* در بسیاری از مواقع قبل از این که والدین متوجه شوند که دارند چه میکنند، متوجه میشوند که دست روی فرزندشان بلند کرده و یا فحش و ناسزا نثار او کردهاند، چرا که آنها به دنبال خلاصی از عصبانیت شدیدی بودهاند که فشار زیادی را به آنها تحمیل میکرده است.
* در آن لحظاتی که آنها تحت فشار شدید بوده و میخواهند در همان لحظه واکنشی به رفتار ناشایست فرزندشان نشان دهند، اولین چیزی که به ذهنشان میرسد، همین گونه رفتارها است.
به نظر میرسد که اگر بتوانیم در این سه بخش مدیریت بهتری بر روی خودمان داشته باشیم، احتمال تنبیه و بدرفتاری با فرزندمان را نیز تا حدّ زیادی کاهش دادهایم.
والدین زمانی که تحت فشار زیاد بوده و تنش بالایی دارند، بیشتر دست به تنبیه میزنند.
مواظب فشارهای زندگی باشید
اگر شما سر موضوعات دیگر تحت فشار باشید، احتمال بیشتری دارد که زودتر از کوره در رفته و به طور بیجا سر فرزندتان داد زده و یا دست روی او بلند کنید، چرا که تحمل همه ما محدود است.
چند نکته
درست است که بسیاری از مواردی که سطح تنش را در زندگی شما افزایش میدهد در اختیار شما نیست، اما حداقل کاری که میتوانید انجام دهید این است که برای کاهش تنش و استرس در برنامه روزمره خود زمانی را در نظر بگیرید. بسیاری از والدین هیچ برنامه منظم تفریحی و یا آرامشبخشی را برای خود تعریف نکردهاند و همین نیز باعث میشود استرس و تنش آنها به شدت افزایش یافته و به راحتی با دیدن اشتباههای فرزند از کوره در رفته و در نتیجه احتمال بدرفتاری آنها نیز افزایش مییابد.
البته تا صحبت از برنامه تفریحی میشود، بسیاری از افراد از کمبود وقت و البته بالا بودن هزینهها شکایت میکنند. همه این حرفها درست است، اما باور کنید هنوز هم فعالیتهایی هستند که با هزینه پایین میتوانند به ما کمک کنند تا سطح تنش را در خودمان کم کنیم؛ کارهایی مانند کاشتن چند گل در یک گلدان و صرف وقت هر روزه برای آنها، نوشیدن یک لیوان چای همراه با گوش دادن به نوایی آرام مانند صدای پرندگان و یا صدای آب ضبط شده، آماده کردن فضایی برای غذای پرندگان در پشت پنجره و تماشای آنها، برنامه پیادهروی در پارک و یا کوه در آخر هفته و یا حتی برنامهریزی برای یک دوش آب گرم.
یادتان باشد این که شما کاری را به این نیت انجام دهید که تنش خود را کم میکنید، میتواند به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید و البته واکنشهای انفجاری و تکانشی شما کاهش پیدا میکند، چرا که شما به صورت غیرمستقیم به خود این پیغام را دادهاید که فرد مهم و ارزشمندی هستید و البته چه چیزی بیشتر از این میتواند در این روزهای پر تنش حال شما را بهتر کند؟!