پسر من از 15 سالگی كه به بلوغ رسیده، نسبت به ظاهر خود خیلی حساس شده به سر و زلفش خیلی می‌رسد. لباس پوشیدنش مدت‌ها وقت می‌برد و حساس است. برای اینكه این حالت در او نماند و من بتوانم او را متوجه كنم، چه برخوردی باید داشته باشم؟
پاسخ ارائه شده توسط: ناصر مهران‌فرد؛ روانشناس بالينی؛ عضو هيات علمی دانشگاه؛ عضو رسمی انجمن بين‌المللی روانشناسی كاربردی
سن نوجوانی سنی است كه نوجوان به خودش توجه می‌كند و ساعت‌ها پای آینه می‌ایستد؛ ولی اگر این حالت بیش از حد شد، غیرطبیعی است. باید نوجوان را مقداری به زیبایی‌ها و جلوه‌های درون توجه دهید و با او صحبت كنید كه زیبایی فقط زیبایی چهره و صورت و ظاهر نیست.
توجه دادن نوجوان به اندیشه و باطن زیبا در او تعادل ایجاد می‌كند. البته مادری می‌تواند این عمل را انجام دهد كه خودش در حفظ ظاهر از نوجوان سبقت نگیرد. معمولا پدر و مادری كه تعادل دارند، فرزندشان هم متعادل می‌شود. البته مدرسه خوب هم بسیار مهم است. اگر مربیان و معلمان بتوانند نگرش اخلاقی در نوجوان ایجاد كنند، در رسیدن نوجوان به تعادل تاثیر فراوان دارند.
