دكتر نوشين صحابی؛ جراح و متخصص زنان، زايمان و نازایی
لیومیوم‌ها یا همان فیبروم‌های رحم كه بیشتر آنها بدون علامت هستند، شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم رحم محسوب می‌شوند. سایر تومورهای خوش‌خیم رحمی، مانند تومورهای عروقی رحم، نادر هستند.
فیبروم‌های رحم با معاینه فیزیكی و یا با تصویربرداری لگن، تشخیص داده می‌شوند. این تومورها در نواحی مختلفی رحم (زیر سروز، داخل عضلات یا در زیر مخاط رحم) بروز می‌کنند یا ممكن است در دهانه رحم (سرویكس، در رباط پهن رحم) پیدا شوند و یا با یك پایه به بیرون سطح رحم متصل و آویزان باشند.
پیش بینی می‌شود كه این تومورها در رحم تعداد بسیاری از زنان در سنین باروری وجود دارند و ممکن است به طور اتفاقی در جریان معاینه روتین سالانه كشف شوند. فیبروم‌های بدون علامت در 50- 40 درصد زنان بالای 35 سال وجود دارند.
میزان بروز این توده‌ها در پنجاه سالگی در زنان آفریقایی، آمریكایی بیش از 80 درصد و در زنان سفیدپوست نزدیك به 70 درصد است. این تومورها ممكن است یك عدد باشند، ولی اغلب متعددند و طیفی از علائم، از خونریزی غیرطبیعی تا احساس فشار در لگن را ایجاد می‌كنند؛
ولی فقط كمتر از نیمی از فیبروم‌ها یا میوم‌های رحم سبب بروز علائم بالینی می‌شوند. علت این فیبروم‌ها نامشخص است و به نظر می‌رسد تا حدودی ارثی و خانوادگی باشد و همچنین در زنان چاق بیشتر بروز کند.
آنها ممکن است طی حاملگی بزرگ شوند و بعد از یائسگی پسرفت كنند. از نظر ظاهری، فیبروم‌ها، تومورهای مجزایی هستند كه اندازه و تعداد متفاوتی دارند. ممكن است میكروسكوپی یا بسیار بزرگ باشند.
همچنین ممكن است رحم را به صورت قرینه بزرگ كنند و یا به طور كلی شكل رحم را تغییر دهند. فیبروم‌ها ممكن است قوام سخت و سفت (مانند كیومیوم كلسیفید) یا قوام نرم (مانند دژنرسانس كپستیك) داشته باشند؛
اما قوام معمول لیومیوم به صورت سفت یا لاستیكی توصیف می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند كه تغییرات بدخیمی در میومی كه از قبل وجود داشته، بی‌نهایت نادر است. لیومیوم ساركوم نوعی، تومور بدخیم نادر است و از سلول‌هایی كه تمایز عضله صاف دارند، تشكیل می‌شود.
این تومورها از طریق مسیرهای مشخص و مجزا بدون مقدمه به وجود می‌آیند. بیماران تیپیك مبتلا به لیومیوساركوم معمولاً در اواسط دهه ششم زندگی خود با خونریزی غیرطبیعی مراجعه می‌كنند.
فیبروم‌های رحمی معمولاً با مشاهده رحم بزرگ و نامنظم در معاینه لگن، و در بیشتر موارد موقع انجام سونوگرافی به علل دیگر، به طور تصادفی کشف و تشخیص داده می‌شوند.
با این وجود، هرگونه تومور لگن، ممكن است با رحم بزرگ اشتباه گرفته شود. شایع‌ترین علامت اولیه در فیبروم‌ها (میوم‌ها) و یكی از علائم بسیار شایعی كه منجر به جراحی می‌شود، منوراژی است.
درد مزمن لگن نیز ممكن است به صورت دردهای شدید قاعدگی، درد در لگن موقع نزدیكی و یا احساس فشار و سنگینی در لگن وجود داشته باشد. درد حاد و شدید ممكن است در اثر پیچ‌خوردگی میومی كه پایه‌دار است و یا عدم خون‌رسانی به میوم و یا تخریب میوم باشد.
درمان
درمان میوم رحم، بر اساس سن بیمار و نزدیك بودن او به سن یائسگی، علائم بیمار و تجربیات و مهارت‌های پزشك، صورت می‌گیرد. پاسخ به درمان نیز بسته به شدت علائم و آناتومی رحم، تفاوت می‌کند.
درمان غیرجراحی
در میوم‌های رحمی، عمدتاً کنترل و پیگیری عاقلانه و دقیق بیمار كافی است و مداخله درمانی باید برای موارد و علائم خاص صورت گیرد. در این شرایط، انجام معاینات دوره‌ای ضروری است تا پزشک مطمئن شود میوم به سرعت رشد نمی‌كند.
باید اندازه رحم در پرونده بیمار ثبت گردد. استفاده از اگونیست‌های GnRh باعث كاهشی معادل 60-40 درصد در حجم رحم می‌شود و در برخی از حالات بالینی ارزشمند است. این دارو باعث كاهش استروژن بدن می‌شود كه با علائمی مانند گُرگرفتگی همراه است.
بنابراین، درمان باید به دوره زمانی كوتاه محدود شود. تقریباً در نیمی از زنان درمان شده با این روش، در عرض چند ماه مجدداً میوم‌ها رشد می‌کنند...
برای خواندن بخش دوم - فيبروم؛ درد سر زنان ميانسال - اینجا کلیک کنید.
