دلایل استفاده ازاگونیست‌های GnRh
بعضی اندیكاسیون‌های استفاده از اگونیست‌های GnRh در زنان مبتلا به میوم به شرح زیر هستند:
1- حفظ قدرت باروری در زنان مبتلا به میوم‌های بزرگ، قبل از تلاش برای حاملگی و یا قبل از جراحی و برداشتن میومها
2- درمان كم‌خونی قبل از جراحی میومها
3- درمان در دوران نزدیك به یائسگی برای پرهیز از جراحی
4- درمان قبل از عمل میوم‌های بزرگ در بعضی جراحی‌ها
5- درمان زنانی كه به دلایل پزشکی برای عمل جراحی كاندید نیستند
6- درمان زنانی كه به دلایل شخصی یا پزشکی باید عمل جراحی در آنها به تأخیر بیفتد. درمان‌های دارویی متعدد دیگری نیز با روشهای هورمونی و غیرهورمونی وجود دارند که روشهای امیدبخشی در آینده هستند و اکنون در حال بررسی می‌باشند.
درمان از طریق جراحی
تشخیص دقیق پزشك و شدت علائم بیمار، نیاز به جراحی را مشخص می‌كند. میوم‌های بی‌علامت، معمولاً نیاز به جراحی ندارند. مواردی که نیاز به جراحی وجود دارد، عبارتند از:
1- خونریزی غیرطبیعی رحم و كم‌خونی ناشی از آن، در صورت عدم پاسخ به درمان هورمونی و یا سایر درمان‌های غیرجراحی
2- درد مزمن، همراه با دردهای شدید قاعدگی، درد موقع نزدیكی یا احساس فشار و یا درد در قسمت پایین شكم
3- درد حاد، مانند درد ناشی از پیچ‌خوردگی میوم پایه‌دار و یا بیرون زدن میوم زیرمخاطی از دهانه رحم
4- علائم یا نشانه‌های ادراری، مانند ورم در كلیه
5- ناباروری همراه با میومها، به عنوان تنها یافته غیرطبیعی
6- سقط جنین‌های مکرر، همراه با تغییر شكل حفره‌های داخل رحمی
7- اندازه بسیار بزرگ رحم، همراه با علائم فشاری یا احساس ناراحتی
8- بزرگ شدن سریع رحم در طول سال‌های پیش از یائسگی و یا هرگونه افزایش اندازه رحم در دوران یائسگی
در موارد بالا انجام جراحی ضرورت پیدا می‌كند؛ زیرا احتمال بدخیمی رحمی وجود دارد. خطر مطلق بدخیمی (ساركوم رحمی) در رحم‌های میوم‌دار، كمتر از 3-2 مورد در هر 1000 نفر است. از مدت‌ها قبل، عمل جراحی برداشتن رحم (هیستركتومی) به عنوان درمان قطعی میوم‌های علامت‌دار رحمی انجام می‌شد.
در بیمارانی كه تمایل به بچه‌دار شدن دارند، همچنین در بیماران جوان و یا در بیمارانی كه ترجیح می‌دهند رحم خود را حفظ كنند، می‌توان به جای برداشتن رحم، عمل جراحی برداشتن میومها (میومكتومی) را انجام داد.
روشهای جراحی نیز متعددند؛
مثل برداشتن میومها با لاپاراسكوپ، برش باز شكمی (روش معمول)، برداشتن میومها از راه واژن و یا با كمك هیستروسكوپ كه بسته به بیمار و شرایط موجود از آنها استفاده می‌شود. بعد از عمل جراحی برداشتن میومها، خطر عود آنها حدود 50 درصد است و در بیش از یك سوم این موارد، تكرار جراحی ضرورت می‌یابد.
تخریب اندومتر در زنانی كه دارای فیبروم‌های داخل جداری اولیه هستند، ممكن است سبب كاهش خونریزی شود. این كار با استفاده از تكنیك‌‌های مختلف، مثل لیزر، حرارت، رزكسیون و یا انهدام اندومتر با مواد شیمیایی انجام می‌شود.
استفاده از اگونیست‌های GnRh پیش از عمل جراحی هم در موارد برداشتن رحم و هم در موارد برداشتن میومها، موجب كاهش اندازه رحم می‌گردد. هزینه، آثار جانبی و زمان تقریباً طولانی برای كاهش چشمگیر اندازه رحم، از محدودیت‌های استفاده از این داروها هستند.
روشهای دیگری نیز برای از بین بردن میومها (بدون خارج سازی) وجود دارند كه عبارتند از: میولیز یا تخریب میومها، تخریب به وسیله سونوگرافی متمركز با هدایت MRI و آمبولیزاسیون شریان رحمی (البته ایمنی و كارایی این روش‌ها در طولانی مدت هنوز به اثبات نرسیده است).
آمبولیزاسیون شریان‌دهی، در کوتاه‌مدت علائم مربوط به حجم توده و علائم مربوط به خونریزی در میومها را بهبود می‌بخشد؛ اما ممکن است عواقب وخیمی مانند عفونت، خونریزی شدید و نكروز (كه جراحی فوری را ایجاب می‌كنند) نیز در پی داشته باشد. یكی دیگر از عوارض شایع این روش، وجود درد است. این روش هنوز در حال بررسی است...
برای خواندن بخش اول - فيبروم؛ درد سر زنان ميانسال - اینجا کلیک کنید.
