معصومه پوریوسف - جامعه شناس
تحریریه زندگی آنلاین : بهار 1400 از میان غم و درد و تلخی در راه رسیدن است. نوروز از میان تمام حوادث امسال و تلخترینش که امروز گریبان بیشتر کشورها ازجمله سرزمین پهناور ایران گرفته، گذر کرده و غریبانه و بدن استقبال از راه میرسد تا تنها دلخوشیهای کوچک مردمان مضطرب، تماشای عمو نوروزهای سفید و سیاه کوچهها باشد که امسال ویروس کوید ۱۹ یا کرونا چهره آنان را هم تغییر داده است.نوروز در سرزمین ایران بهویژه استان سرسبز و کهن مازندران دارای مناسک فردی و جمعی و آداب و سننی محلی و جذاب است که اگرچه درگذر زمان بخشی از آنها دستخوش تغییرات و تحولاتی شدند، اما همچنان میان مردم به شکلهای مختلف پاس داشته میشود.مازندران نیز مانند همه دیگر نقاط کشور امسال در حالی پا به سال 1400 میگذارد که مهمان مرز ناشناس و غریبهای به نام کرونا به شاخ و برگ درخت این سرزمین تنیده شده و روح و جسم مردم را مورد حمله قرار داده است.
حدود یکسالی از شیوع این ویروس در کشور میگذرد و اثرات ناخوشایند آن در طول این یک ماه هر روز به دلیل جدی نگرفته شدن بیشتر نمایان شده و بسیاری را مبتلا و عدهای را نیز قربانی کرد، مسالهای که باعث شده الان کانون توجه و دغدغه اکثریت بوده و مصممتر در رعایت نکات بهداشتی شوند.در روزهای پایانی سال 99 رهاورد ترس از کرونا لغو تمامی رویدادها و عرصههای مختلف، دورکاری کارمندان، تعطیلی مراکز گردشگری و اقامتی و واحدهای تجاری و صنعتی و در نهایت اپیدمی خانهنشینی و لغو هرگونه سفر درون و برونشهری شده است. در چنین شرایطی شاهدیم این روزها افراد در حال عادت کردن به خانهنشینی هستند که خود این پدیده جدا از قطع ارتباطات اجتماعی و رفتوآمدهای اجتماعی، باعث جمع شدن افراد خانواده در کنار هم شده و فرصتی برای دورهمی این اعضا ایجاد کرده است، فرصتی که مدتها بود به خاطر مشغلههای زندگی نصیب خانوادهها نشده بود.
امروز بسیاری از چیزها و مواردی که سالیان سال در روزمرگیهای عادی آدمیان گم شده بود و از کنار آن بدون هیچ توجه و حسی، ساده میگذشتند، بر خاطر آزرده مردم لبخند مینشاند.این روزها همه چیز بوی کرونا میدهد، همه حرفها کرونایی است. تمام اخبار از کرونا میگوید و این ویروس همدم شبانهروزی مردم شده است. این روزها حتی عمو نوروزهایی که با دلهره برای اندکی امرار معاش نوید نوروز سر میدهند، مجبور به تغییر در سرووضع خود شدهاند و شکل و فرم مقابله با بیماری کرونا را به خود گرفتهاند.عمو نوروزهای ماسک بسته بر صورت سیاه با دستکش البته که ندیده بودم ولی کرونا کاری کرد که ببینیم. کرونا کاری کرد که همین عمو نوروزهای تغییر فرم داده هم مردمان خانهنشین را برای چند دقیقه هم شده سر ذوق بیاورد و وادارشان کند تا سر از پنجره خانههایی که در آن قرنطینه شدهاند، بیرون بیاورند. گویا دلشان به اینکه هنوز در بحبوحه این تلخیها عمو نوروزها میخوانند، خوش میشود؛ عمو نوروزهایی که خیلی از ما در سالهای گذشته ساده و بیتوجه از کنارشان میگذشتیم و گاهی انگ گدایی به برخیشان میزدیم، غافل از اینکه سال بعد باید نوید آمدن نوروز را از پشت پنجره خانههای قرنطینه شده بشنویم و تازه به این فکر بیفتیم که « حالا چطور از این عمو نوروزی که جانبهکف گرفته تا با آواز سردادن در کوچهپسکوچهها به ما یادآور شود که مغلوب زمستان سیاه و سرد و کرونایی نشوید، تشکر کنم»؟
کرونا حتی سبک تشکر کردنمان را هم تغییر داد. دیدم و دیدیم که بسیاری از همشهریان آپارتماننشینمان که این روزها در قرنطینه خودخواسته گرفتار شدهاند، برای قدردانی از عمو نوروزی که پایان سال کرونایی را به آنها نوید داد تا شاید بهار سلامت هر چه زودتر از راه برسد، مجبور شدند پول کاغذی را بابت تشکر از عمو نوروز داخل نایلون گذاشته و با انداختن یک عدد سیبزمینی یا پیاز یا هر چیز سنگین دیگر داخل نایلون که بتواند بر جاذبه زمین غلبه کند، به داخل خیابان و کوچه پرتاب کردند تا هم پروتکل قرنطینه را رعایت کرده باشند و هم مراتب قدردانی و قدرشناسی خود را نشان دهند.این روزها را باید به خاطر سپرد، باید از لحظه لحظهاش عکاسی کرد و فیلم گرفت تا یادمان باشد که همیشه هوای همدیگر را داشته باشیم و در روزهای ناخوشاحوالی بیشتر. باید این روزها را تبدیل به خاطره کنیم برای کودکانمان، نوههایمان و آیندگان و نشان دهیم که ما چگونه مردمی بودیم و از چه کورانهایی گذشتیم تا امتدا یابیم و امتداد دهیم زندگی را و خوشی را و سلامتی را.
امروز شکوفههای تک درخت چسبیده به پنجره اتاق زیباتر از همیشه است در چشم مردمانی که به نظر میرسد فراموش کردهاند دنیای بیرونی هم هست. امروز همه در حال شستن چشمهایمان هستیم و این یادمان باشد که بدون کرونا هم میشد و میشود چشمها را شست و طور دیگری نگاه کرد، مانند همین نگاه سرشار از شور و شعف و زندگی به تک شکوفهای که از درختان سیاه ریشه با گذر از زمستان سرد و تاریک بیرون زده است.امروز در تعطیلی و قرنطینه نوروز مردم با فراموش کردن هرگونه تجملات، خرید لباس و آجیل و سفره هفتسین و تشریفات آغاز سال، نو مهربانانهتر به خانهنشینی خو گرفتهاند و باز هم به بازیها و سرگرمیهای ساده مربوط به دوران پدران و پدربزرگها رو آوردهاند تا با خانهنشینی ریشه کرونا، این مهمان چشم دریده ناخوانده از این سرزمین کنده شود.به یاد داشته باشیم، کرونا هم میگذرد، هرچند تلخ و یادآور روزهایی خواهد بود که بسیار سنگین بر مردمان گذشت. بیاییم یکبار اینگونه بیندیشیم که شاید کرونا آمد تا یادمان نرود در کنار خانواده بودن چه فرصتی است. شاید آمد تا به ما یادآور شود صدای عمو نوروزها هم دستکمی از چهچهه بلبل ندارد، اگر گوشهایمان را با ذهنی سفید به آن بسپاریم و چشمهایمان را درست به تمامی حرکاتش اعضای بدنش از دستوپا گرفته تا سر و دهن بدوزیم. شاید آمده است به ما یادآور شود آنچه را که تاکنون عمداً یا سهواً به دست فراموشی سپردیم و مهمترینش سلامتیمان بوده است.
کرونا رفتنی است، سنتهایمان را حفظ کنیم
یک جامعهشناس با تأکید بر اهمیت حفظ سنتها و رسومی که از قرنها پیش به ما رسیده گفت: شکی نیست که رعایت نکات بهداشتی و اصول مقابله با ویروس واگیردار کرونا در شرایط فعلی بر تمام مسائل ارجحیت دارد اما مردم میتوانند با بخشی از سنتهای نوروزی با رعایت کامل مسائل بهداشتی و پرهیز از تجمع گرایی همراهی کنند و این سنت را گرامی بدارند.معصومه پوریوسف افزود: چیدن سفره هفتسین با وسائل موجود در منزل، دیدوبازدید و تبریک نوروزی از طریق ارتباطات تصویری مجازی بهویژه از بزرگترها و سالمندان فامیل میتواند این روزها هم حال نوروز و هم حال خودمان را بهتر کند.وی گفت: رسم دیرین خانهتکانی و گردگیری از وسایل خانه این روزها هم میتواند از بیحوصلگی خانهنشینی کم کند و هم با تمیز شدن خانه روحیه مردم را بهتر کند. این جامعهشناس گفت: همچنین فرصت خانهنشینی نوروزی امسال میتواند ما را به مطالعه بیشتر متون نوروزی ازجمله نوروزنامهها هدایت کرده و فرصتی برای این کار باشد.
اجازه ندهیم کرونا بهانه افسردگی شود
پور یوسف گفت: شیوع ویروس ناشناختهای به نام کرونا و ترس و وحشتی که ایجاد کرده و اخبار تلخ استرس افسردگی ماندگار اجتماعی را به همراه دارد. وی افزود: کرونا با رعایت نکات بهداشتی اجتنابپذیر است اما اگر حواسمان را جمع نکنیم از تبعات آنکه مهمترینش افسردگی است غافل شده و برای همیشه بهصورت فردی و جمعی ماندگار خواهد بود. این کارشناس اجتماعی تأکید کرد: با وجود سختی شرایط موجود باید توان و انرژی خود را بالا برده و در این مسیر از ایدههای جدید غفلت نداشته باشیم و به هر شکلی بدون زیرپاگذاشتن اصول مقابله با کرونا روحیه امید خود را حفظ کرده و به سمت مواردی برویم که باعث فراموشی چند لحظهای مشکلات موجود میشود.
پور یوسف تأکید کرد: دورهم نشینی خانوادگی یکی از مواردی است که فرصت زندگی در فضای واقعی را برای ما فراهم کرده و پس از مدتها غرق شدن در فضای مجازی با خوشوبش خانوادگی و در کنار اطرافیان بودن میتواند روحیه ما را بهتر کند.