تحریریه زندگی آنلاین : به گزارش ساینس آلرت، یک مطالعه اخیر نشان داده است که اگر پوست موز سفید، خشک و آسیاب و به آرد تبدیل شود، می‌توان آن را به محصولات پخته‌ای تبدیل کرد که طعمشان به همان اندازه خوب باشد؛ اگر نگوییم بهتر از محصولات مبتنی بر گندم.احتمالاً هرگز به آشپزی باپوست موز فکر نکرده‌اید، اما این نه‌تنها کاملاً بی‌خطر بوده، بلکه دانشمندان همچنین نشان داده‌اند که واقعاً برای شما خوب نیز است.شما حتی کمک سخاوتمندانه‌ای از مواد معدنی و مواد مغذی ضد سرطان دریافت خواهید کرد. به‌عنوان‌مثال، شیرینی‌های قندی ساخته‌شده در این مطالعه که باپوست موز غنی‌شده بودند، حاوی فیبر، منیزیم، پتاسیم و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی بسیار بیشتری بودند.از جنبه منفی، اضافه کردن بیش‌ازحد آرد پوست موز منجر به ایجاد کوکی‌هایی شد که تا حدودی قهوه‌ای و سفت بودند، اما زمانی که با آرد حاوی ۷.۵ درصد پوست موز ساخته شدند، بافت کوکی‌ها به تعادل بسیار جذاب‌تری رسید.به‌عنوان یک امتیاز، محصولات تولیدشده به مدت ۳ ماه در دمای اتاق به‌خوبی در قفسه نگهداری می‌شوند.درحالی‌که این مطالعه فقط به عواقب افزودن پوست موز به کلوچه‌های پخته‌شده پرداخته است، نتایج نشان می‌دهد که استفاده از آرد پوست موز در نان، کیک و پاستا نیز ممکن است ارزش توجه داشته باشد.به‌عنوان‌مثال، سال گذشته، یک مطالعه روی کیک پوست موز نشان داد که پوست زرد میوه، رنگ خوراکی طبیعی را به محصول پخته‌شده داده و همچنین به‌عنوان یک تقویت‌کننده تغذیه خود را نمایان می‌کند.در همین حال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که جایگزینی تا ۱۰ درصد آرد گندم با آرد پوست موز می‌تواند نان پخته‌شده را با محتوای پروتئین، کربوهیدرات و چربی بالاتری غنی کند.خوردن پوست این میوه فقط یک گزینه سالم نیست، بلکه می‌تواند به کاهش ضایعات مواد غذایی کمک کند. حدود ۴۰ درصد وزن موز در پوست آن است و بیشتر اوقات، این پوست پر از مواد مغذی به‌سادگی دور ریخته می‌شود.مطمئناً، پوست موز وقتی خام باشد بسیار بی‌فایده است. اما اگر درست آماده شود، درواقع طعم بسیار خوبی خواهند داشت. این پوست حتی می‌تواند عمر مفید برخی از محصولات را افزایش دهد، زیرا لایه‌های آن دارای خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی است.همین امر در مورد سایر پوست میوه‌ها نیز صدق می‌کند؛ مانند پوست انبه که خواص آنتی‌اکسیدانی کیک را تقویت کرده و طعم آن را بهبود می‌بخشد.بنابراین دفعه بعد که یک موز را برای میوه داخل آن جدا کردید، پوست آن را حفظ کنید. ممکن است، شکمتان بعداً از شما تشکر کند. این مطالعه در ACS Food Science & Technology منتشرشده است.
بیشتربخوانید:
اتلاف و ضایعات مواد غذایی سفره ها را کوچک‌تر و گرسنگی را گسترده‌تر می‌کند
میکرو پلاستیک‌ها همه‌جا هستند؛ حتی در بدن ما!
هرچه دانشمندان تکنیک‌های خود را در موردمطالعه آلودگی پلاستیک بیشتر تقویت کنند، بیشتر در مورد نحوه حرکت آن در محیط‌زیست می‌دانیم و اغلب می‌تواند برای خواندن ناخوشایند باشد.به گزارش وبسایت نیواطلس، محققان در اوکلند از تجزیه‌وتحلیل شیمیایی پیشرفته برای محاسبه میزان ریزش ذرات میکرو پلاستیک از آسمان بر فراز شهر استفاده کرده‌اند و آن را معادل ۳ میلیون بطری پلاستیکی در سال می‌دانند.درحالی‌که به‌طورکلی تصور می‌شود زباله‌های پلاستیکی در سراسر خشکی و دریاها گسترده هستند، دانشمندان اخیراً شروع به بررسی روش‌هایی کرده‌اند که می‌توانند در هوا جابجا شوند و به دوروبر دور سفر کنند. این را می‌توان با بادهایی که ذرات پلاستیک را از سطح اقیانوس جمع می‌کند و آن‌ها را به اتمسفر می‌برد، توجیه کرد. تکه‌هایی که در بارش برف قطب شمال و قطب جنوب ظاهر می‌شوند، نشان از مسافت‌هایی است که آن‌ها می‌توانند طی کنند، می‌دهد.مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه اوکلند انجام‌شده است، جزئیات جدیدی را به درک ما از آلودگی پلاستیکی موجود در هوا اضافه می‌کند و نشان می‌دهد که وضعیت سخت‌تر از آن چیزی است که ما تصور می‌کردیم. مطالعاتی که غلظت میکرو پلاستیک‌های معلق در هوا را در شهرهای اروپایی ارزیابی می‌کنند، نشان داده‌اند که میانگین تعداد قطعات کشف‌شده در هر مترمربع در یک روز از ۱۰۰ تا ۷۰۰ قطعه است.اما تیم اوکلند با استفاده از روش‌های شیمیایی پیچیده برای شناسایی و تجزیه‌وتحلیل ذرات کوچک‌تر از ۰.۰۱ میلی‌متر، به عدد بسیار بالاتری رسیدند - ۴۸۸۵. این تیم از قیف‌ها و شیشه‌ها برای نمونه‌برداری از میزان میکرو پلاستیک‌هایی که از آسمان در طی یک دوره ۹ هفته‌ای می‌افتند، استفاده کردند که اکثر آن‌ها برای دیدن با چشم غیرمسلح بسیار کوچک بودند. با استفاده از یکرنگ که نور ساطع می‌کند و یک عملیات حرارتی برای ارزیابی جرم آن‌ها، تیم موفق شد آن‌ها را با جزئیات دقیق شناسایی و مطالعه کند.ذرات ساخته‌شده از مواد بسته‌بندی معمولی مانند پلی‌اتیلن و PET در کنار پلی کربنات مورداستفاده در الکترونیک از رایج‌ترین آن‌ها هستند. به گفته این تیم، یافته‌ها نشان می‌دهد که هرسال حدود ۷۴ تن میکرو پلاستیک از جو بیرون می‌افتد و به اوکلند می‌افتد که معادل بیش از سه میلیون بطری پلاستیکی است.دکتر جوئل ریندلاب، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «هرچه محدوده‌های اندازه کوچک‌تر را بررسی کنیم، میکرو پلاستیک‌های بیشتری می‌بینیم. این قابل‌توجه است زیرا کوچک‌ترین اندازه‌ها ازنظر سم‌شناسی مرتبط هستند.»دانشمندان به بررسی این موضوع ادامه می‌دهند که قرار گرفتن در معرض میکرو پلاستیک چه معنایی برای سلامت انسان دارد، اما این ذرات در نمونه‌های مدفوع، جریان خون و در بافت زنده ریه یافت شده است.این تحقیق در مجله Environmental Science & Technology منتشرشده است.
بیشتربخوانید:
ایران در معرض خطر جدی نا امنی غذایی
کشف سوسک ۳۰ میلیون ساله در داخل فسیل
دانشمندان یک سوسک فسیل‌شده ۳۰ میلیون ساله را در یک‌تکه کهربا کشف کردند.به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، دانشمندان اخیراً سوسک فسیل‌شده‌ای با عمر ۳۰ میلیون سال درون یک‌تکه کهربا کشف کرده‌اند. جرج پوینار، حشره‌شناس و استاد کالج علوم OSU (دانشگاه ایالت اورگن) یک‌گونه سوسک جدید شناسایی کرده است.این سوسری فسیل‌شده در کهربا که در نوع خود اولین کشف محسوب می‌شود، دارای اسپرم‌های سالم است. این نمونه نر که پوینار آن را «Supella dominicana» نام‌گذاری کرده است، در کهربای دومینیکن محصورشده و اولین سوسک فسیلی است که با سلول‌های اسپرم یافت می‌شود. پوینار گفته است که بال‌ها و باقی اعضای بدن این سوسک، با یک نوار عمودی زرد رنگ که آن را به دو قسمت تقسیم کرده، حفظ‌شده است. این سوسک خارهای بلندی - احتمالاً برای دفاع - روی پاهایش دارد.
دانشمندان یک سوسک ۳۰ میلیون ساله درون یک‌تکه کهربا کشف کردند
پوینار گفت: «بسته اسپرم این سوسک حاوی اسپرم‌ها با آکروزوم‌های تیره است (ساختارهایی که سر اسپرم را می‌پوشانند.) اسپرم‌های فسیلی بسیار نادر هستند.»
این نمونه همچنین تنها سوسک از نوع خود است که در کهربایی دومینیکنی کشف‌شده است. بااین‌حال، این سوسک در کمال تعجب هیچ نسل زنده‌ای در دومینیکن یا هیچ جایی در هند غربی ندارد.
سوسک مقاوم
در سیاره ما بیش از ۴۰۰۰ گونه سوسک وجود دارد که در محیط‌های مختلف زندگی می‌کنند. بااین‌حال تنها ۳۰ گونه از این سوسک‌ها دارای زیستگاه مشترک با انسان هستند. آن‌ها می‌توانند در دمای زیر صفر زنده بمانند و فشارهایی تا ۹۰۰ برابر وزن بدن خود را تحمل کنند. این موجودات بسیار مقاوم هستند، می‌توانند شرایط مختلفی را تاب بیاورند و حتی می‌توانند تا یک هفته بدون سرزنده بمانند. پوینار گفت: «آن‌ها ازنظر زیستی حشرات مهمی در نظر گرفته می‌شوند، چراکه حامل پاتوژن‌های انسانی ازجمله باکتری‌های سالمونلا، استافیلوکوک و استرپتوکوک و همین‌طور ویروس‌ها هستند. یافته‌های اخیر در مقاله جدیدی در مجله «Biologia» منتشرشده است
بیشتربخوانید:
خودکفایی در تولید گندم از رویا تا واقعیت
کشف راز هزاران ساله مومیایی‌های مصر
محققان بر این باورند که معنای جدیدی در پس مومیایی سازی مصریان باستان کشف کرده‌اند که با دیدگاه رایج در مورد چرایی انجام این فرآیند در تضاد است.به گزارش روزنامه سان، درحالی‌که موزه‌ها مدت‌ها بر این باور بوده‌اند که هدف از مومیایی سازی مصری حفظ جسد پس از مرگ بوده، یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که این مسئله این سادگی‌ها نیست و یا حداقل کل ماجرا این نبوده است. موزه منچستر، وابسته به دانشگاه منچستر در انگلستان، به این سوء‌تفاهم بسیار رایج در نمایشگاه آتی خود یعنی «مومیایی طلایی مصر» می‌پردازد. به گزارش لایو ساینس، این نمایشگاه در اوایل سال ۲۰۲۳ افتتاح خواهد شد.یافته‌هایی که در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار می‌گیرد، شامل این واقعیت است که مصری‌ها می‌خواستند به راهنمایی عزیزان متوفی خود «به‌سوی الوهیت» کمک کنند، نه آن‌طور که عموماً گفته می‌شود، بدن خود را برای زندگی پس از مرگ دست‌نخورده نگه‌دارند.کمپل پرایس، متصدی موزه منچستر در مصر و سودان گفت که این‌یک چرخش ۱۸۰ درجه نسبت به باور پیشین است. طبق گزارش‌ها، این باور که مصریان برای حفظ اجساد و سالم نگه‌داشتنشان آن‌ها را مومیایی می‌کردند، در دوره ویکتوریا آغاز شد. در آن دوره محققانی که اغلب شاهد نگهداری ماهی‌ها با استفاده از نمک بودند، درباره مومیایی‌های کشف‌شده در حفاری‌ها هم همین تصور را داشتند.پرایس گفت: ایده نمک‌سود کردن این بود که ماهی را برای خوردن در آینده نگهداری کنید. بنابراین، آن‌ها فرض کردند که آنچه با بدن انسان انجام می‌شود، مانند کاری است که با ماهی می‌کنند.اما، مصریان به‌جای استفاده از نمکِ تنها، از ناترون، یک ماده طبیعی ساخته‌شده از کربنات سدیم، بی‌کربنات سدیم، کلرید سدیم و سولفات سدیم که در نزدیکی آب‌هایی مانند رود نیل یافت می‌شود، در مراسم مومیایی خود استفاده می‌کردند.به گفته پرایس، از ناترون در «آیین‌های معبد» و در «مجسمه‌های خدایان» و همچنین برای «پاک‌سازی» استفاده می‌شد. بخور دادن کندر و مر که در داستان ولادت عیسی (ع) شنیده‌ایم نیز در مصر باستان هدیه‌ای برای خدایان بود.پرایس گفت: حتی کلمه بُخور در مصر باستان «senetjer» بود که در لغت به معنای «الهی ساختن» است. وقتی در معبدی بخور می‌دهید، کار به‌جایی است، چراکه آنجا خانه خداست و فضا را الهی می‌کند. اما وقتی از رزین‌های بخور روی بدن مرده استفاده میکنید، بدن را الهی و به موجودی خداپسند تبدیل میکنید و کارتان لزوماً برای حفظ جسد نیست. سوء‌تفاهم در مورد مصریان بیشتر با این ایده گره خورد که مردگان برای یک زندگی خوب بعد از مرگ، به بدن خود نیاز دارند. پرایس این را «وسواس زیست پزشکی» می‌نامد، ایده‌ای که حاصل این واقعیت است که مصری‌ها اندام‌های داخلی بدن مرده را از بین می‌بردند. بر اساس گزارش موزه تاریخ کانادا، «در آغاز سلسله سوم، اندام‌های داخلی (ریه‌ها، معده، کبد و روده‌ها) برداشته، با شیره خرما و ادویه‌ها شسته و در چهار کوزه مجزا از سنگ‌آهک، کلسیت یا خاک رس نگهداری می‌شد.» پیش‌ازاین، اندام داخلی برداشته، درهم‌پیچیده و در کف مقبره دفن می‌شد. بااین‌حال، قلب در بدن به‌جا می‌ماند، زیرا آن را مرکز فهم و آگاهی می‌دانستند.بااین‌حال، پرایس درباره بسته‌بندی محتویات داخلی بدن، هدف معنوی‌تری را برای زندگی بعد از مرگ ارائه می‌دهد. او معتقد است که این کار معنای عمیق‌تری دارد و اساساً درباره تبدیل جسد به مجسمه‌ای الهی است، چراکه فرد مرده تغییر شکل داده است. ازآنجایی‌که مومیایی‌ها اغلب در کنار یک تابوت سنگی یا تابوت سنگی آراسته که تا حدودی شبیه خود مردگان است کشف می‌شوند، نظریه الوهیت پرایس اهمیت بیشتری می‌یابد.به گفته پرایس در زبان انگلیسی، ماسک چیزی است که هویت شمارا مبهم و پرتره هویت را آشکار می‌کند. آن اشیاء، نقاشی‌های حاشیه‌ای و ماسک‌ها تصویری ایده آل به شکل الهی جسد می‌دهند. در این نمایشگاه نقاب‌های تدفین، تابوت‌ها و پرتره‌های تابلویی نمایش داده می‌شود که این ایده جدید را تائید می‌کند. نمایشگاه مومیایی‌های طلایی مصر از ۱۸ فوریه ۲۰۲۳ آغاز و از کتابی با همین نام در حاشیه این نمایشگاه رونمایی می‌شود.
