زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

آقای هاگ فراست یکی از طراحان برجسته حوزه حمل و نقل و خودرو است که جدید ترین ایده آن ترکیبی از سیستم‌های حمل و نقل درون شهری به نام فرایت باس  است. ایده ی آقای فراست این است که می‌خواهد از اتوبوس‌های درون شهری به جای سیستم حمل بار در مواقعی که ظرفیت مسافران کم است بهره بگیرد. این کار سبب می‌شود که تعداد وسایل نقلیه حمل بار در خیابان‌های شهر تا 30 درصد کاهش پیدا کند. با استفاده از اتوبوس درون شهری برای حمل بار در عصرها و طی شب، بهره گیری از این وسایل و برگشت سرمایه گذاری برروی این سیستم حمل و نقل بیشینه می‌شود. با این وجود برای رسیدن به این وظیفه دوگانه از یک اتوبوس درون شهری باید مفهوم کلی از اتوبوس به گونه‌ای که ما امروزه می‌شناسیم، تغییر کند.
فرایت باس تلفیقی از چندین ایده جدید -که حق اختراع‌های آنها قبلا گرفته شده- و فناوری‌های کاملا بدیع -که کاربردهای آنها قبلا در صنعت خودرو تست شده اند- می‌باشد. سیستم حمل و نقل اتوبوسی فرایت باس که توسط آقای فراست طراحی شده، امکان حمل مسافر و بار به طرق مختلف را ممکن ساخته و به تقاضای جامعه شهری کنونی پاسخ می‌گوید. این اتوبوس در حالت ظرفیت کامل مسافر برای 90 مسافر صندلی دارد- این مقدار 43 صندلی بیش از اتوبوس‌های معمول و ظرفیت ایستاده 40 نفر بیش از اتوبوس‌های معمول دارد. در طبقه پایین آن جای برای 150 نفر که 52 نفر نشسته هستند دارد. در حالت ظرفیت کامل حمل بار فرایت باس طوری طراحی شده است که ظرفیت 35 محفظه بار را دارد.
طراحی فرایت باس فضای کامل برای فناوری باتری یا پیل سوختی دارد. فضای 200 میلمتری در کف اتوبوس جای کافی برای باتری یا پیل سوختی و فضای باک‌های ذخیره هیدروژن درصورت لزوم دارد. بعبارتی این اتوبوس به گونه‌ای طراحی شده است که درصورت در دسترس بودن فناوری پیل سوختی و درصورتیکه ناوگان‌های حمل ونقل به این نوع سوخت روی آورند این اتوبوس می‌تواند با آن سیستم‌های تامین انرژی هماهنگ باشد. همینطور طراحی داخلی منعطف آن برای سیستم‌های احتراق داخلی کنونی نیز قابل استفاده است و می‌توان چنین قوای محرکه‌ای برروی آن نصب کرد. البته آقای فراست، طراح آن در ذهن خود این ایده را دارد که پیشرفت  فناوری‌های حوزه سوخت، شارژ هیدروژن یا پیل سوختی دراین اتوبوس را غیرضروری کند. همچنین این اتوبوس از جدید ترین فناوری‌های جلوگیری کننده از گسیل گاز مانند سیستم توزیع نیروی موتور که 50 درصد نسبت به قوای محرکه مرکزی کاراترند، بهره می‌برد.
با بهره گیری از جدیدترین فناوری باتری، شارژ مجدد 80 درصد باتری در حدود 1 دقیقه طول می‌کشد. این کار در ایستگاه‌های اتوبوس یا دیگر ایستگاه‌های درون شهر صورت می‌گیرد. این شارژ یک دقیقه‌ای تاثیر جدی بر عمر باتری ندارد و این کار در همان زمان توقف اتوبوس برای مسافران صورت می‌گیرد.
همچنین در کوتاه مدت، محرک الکتریکی و سیستم ذخیره باتری می‌توانند با یک ژنراتور دولیتری که سوخت ال پی جی تمیز، کارا را فراهم می‌کند ترکیب شده و قدرت باتری ها را افزایش دهد. مفهوم بکارگیری تمام باتری ها باعث می‌شود که انرژی سبزی که در غیر از نقطه اوج انجام می‌شود، در ذخیره باتری ناوگان فرایت باس ذخیره شوند.
با توجه به همه کاره بودن این وسیله، صندلی‌های آن از سقف باید معلق باشند و می‌توان آنها را برای هر ترکیبی از مسافران و کالا مورد استفاده قرار گیرد و هیچ محدودیت در استفاده از ان ایجاد نمی‌کند. این مهم با طراحی صندلی ها بصورتیکه خم شوند بدست می‌آید. در واقع هر دو صندلی(در دو طبقه) در کمتر از چند ثانیه درون سقف جمع می‌شوند. صندلی ها با میله‌های ضد لرزش به سقف وصل شده اند تا کیفیت سواری مسافران افزایش یابد. درخصوص توانایی‌های حمل بار این اتوبوس ها از ابزار جابجا کردن و حمل کردن بدون صفحه که بارگیری را بسیار آسان می‌کند. در واقع بخش مهمی از بدیع بودن طراحی داخلی این اتوبوس به سیستم جابجایی کم هزینه و کوچک انحصاری آن برمی گردد.
فراست با نگاه به ایده یکپارچه کردن مسیر اتوبوس و حمل و نقل مسافر دریافت که نه تنها فرصتهایی برای بهبود مسیر اتوبوس و اتصال آن به دیگر خدمات حمل و نقل وجود دارد بلکه فرصت بزرگتری برای استفاده از اتوبوس ها برای حمل کالا نیز وجود دارد که تعداد وسایل نقلیه حمل کالا در سطح شهر را کاهش می‌دهد. این مسئله بویژه در خصوص ون‌های سبک حمل کالا وجود دارد که مسئول 15 درصد از کل دی اکسید کربن تولید شده در سیستم حمل ونقل شهری هستند صدق می‌کند. در واقع این سیستم استفاده از این وسایل را تا 50 درصد کاهش می‌دهد.
فراست بیان می‌کند که با نگاه کردن به سیستم حمل بار و مسافر، نتیجه گرفته است که همپوشانی‌های بسیاری در این سیستم ها که اکنون مجزا هستند وجود دارد و می‌توان زیرساخت‌های موجود برای مسافران و حمل کالا را یکپارچه کرد. البته باید مراکز یکپارچه کننده و ایستگاه هایی برای مسافران و کالاها باید ایجاد کرد. بسیاری از این عناصر از قبل وجود دارند و باید آنها را درون زیرساخت‌های موجود مانند ایستگاه‌های اتوبوس یا قطار شهری، مراکز بارگیری و دسته بندی کالا و دیگر مراکز مربوطه ادغام کرد. فراست همچنین از مطالعه‌ای که در شهر لندن صورت گرفت بهره گرفته است که نشان می‌دهد که اجرای یک سیستم حمل بار جایگزین که شامل مراکز یکپارچه کننده می‌شوند می‌تواند نتایج استثنایی داشته باشد. یافته‌های چنین مطالعاتی نشان می‌دهند که 68 درصد کاهش در وسایل نقلیه ساختمانی که وارد شهر لندن می‌شوند، وجود دارد؛ متوسط سفرهای درون شهری 2 ساعت می‌شود؛ حدود 75 درصد کاهش تولید گاز دی اکسید کربن و 10 درصد کاهش در سفرهایی برای توزیع کالا حاصل می‌شود.