Loading...
شما از نسخه قدیمی این مرورگر استفاده میکنید. این نسخه دارای مشکلات امنیتی بسیاری است و نمی تواند تمامی ویژگی های این وبسایت و دیگر وبسایت ها را به خوبی نمایش دهد.
جهت دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه به روز رسانی مرورگر اینجا کلیک کنید.
چهارشنبه 21 آذر 1403 - 01:25

1
اردیبهشت
تو برو خوشگذرونی هزینه‎اش با من!

تو برو خوشگذرونی هزینه‎اش با من!

فکر می‎کنید این جمله را چه کسی می‎گوید؟ آیا پدر و مادر پولداری هستند که به فرزند جگر گوشه خود می‎گویند یا فرد کارخانه‎داری به کارگران زحمتکش خود می‎گوید؟ آیا این جمله مربوط به آن آدم گرسنه‌ای است

دکتر سید محمد علی اکبریان: متخصص مغز و اعصاب ، استاد بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی ایران

 

تحریریه زندگی آنلاین : فکر می‎کنید این جمله را چه کسی می‎گوید؟ آیا پدر و مادر پولداری هستند که به فرزند جگر گوشه خود می‎گویند یا فرد کارخانه‎داری به کارگران زحمتکش خود می‎گوید؟ آیا این جمله مربوط به آن آدم گرسنه‌ای است که از فقر رنج می‎برد و زیر دیوار مهربانی منتظر تکه نان یا کمکی از مردم است؟

این جمله مربوط به آن افرادی بی‎فرهنگی است که در نابودی و فرسایش ثروت‎های عمومی و منابع طبیعی ابائی ندارند. در تعطیلی خودرو گرانقیمت خود را پر از بنزین ارزان قیمت یارانه‎ای کرده و عمدتاً راهی مسافرت به شهرهای شمالی می‎شوند.

در بین راه با بریز و به پاش فراوان و پرتاب پس‎ماند خود به اطراف جاده، رودخانه و اماکن...، بدون هیچ مسئولیتی چند روزی خوشگذرانی و مسابقه سرعت در جاده‎ها و یا فخر فروشی کرده، موجب تخریب یا آسیب محیط زیست می‎شوند؛ به خانه باز می‎گردند و منتظر تعطیلاتی دیگر و شروع مجدد این‎گونه رفتارهای نادرست می‎شوند.

 

منابع ملی به سرعت در حال آسیبی و تخریب است

منابع طبیعی کشور، رودخانه‎ها و دریاچه‎ها، منابع و آب‎های زیر زمینی، درختان، جنگل‎ها و مراتع، راه‎ها و جاده‎ها، هوای تنفس، ... همه از منابع ملی‎اند. دولت‎ها ضمن حفظ و حراست از این منابع خدادادی و ارزشمند باید منافع آن را برای همگان در نظر بگیرند، ولی متاسفانه منافع آن به دست افرادی فاقد مسئولیت است و نصیب عده‎ای خاص می‎شود از این رو منابع ملی به سرعت در حال آسیبی و تخریب است.

اگر با دقت به حاشیه جاده‎ها و مسیر عبور قطار یا حتی رودخانه‎ها و جنگل‎هایی که از کنار آن جاده عبور کرده نگاه کنید می‎بینید که زباله و پسماند‎ها به طور زشت و مخربی ریخته و پخش شده و محیط را آلوده کرده است. بسیاری از این زباله‎ها و پسماند‎ها برای تجزیه شدن به گذشت صدها سال وقت نیاز دارند.

 

آیا برای صیانت از این منابع ملی و خدادادی هزینه نمی‎شود؟

بی‎شک آن مردم فقیری که از خوشگذرانی‎ها و سفر به دل طبیعت محروم‌اند نیز نسبت به استفاده یا بهره‎برداری صحیح از این منابع سهم دارند. عوامل و نیروهای مراقبت‎کننده از این منابع چه کسانی هستند؟ آیا برای صیانت از این منابع ملی و خدادادی هزینه نمی‎شود؟ این هزینه از جیب چه کسی است؟ مگر نه اینکه از حق مردم طبقه فقیر نیز هزینه می‎شود؟ ولی متاسفانه حتی عایدات حاصل از این منابع ملی به این طبقه مرفه نمی‎رسد؟! افراد رانت خوار، آقازاده‎ها و طبقه رفاه طلب از این منابع بیشتر بهره می‎برند و بیشتر نیز به آن ضرر می‎رسانند.

 

متاسفانه مسیر خوشگذرانی و رفاه عده‎ای خاص به خرج و هزینه افراد پابرهنه و فقیر هموار می‎شود؟!

کسانی که می‎خواهند بیش از حد خود لذت ببرند بایستی هزینه آن را خودشان پرداخت کنند؛ این مصوبه تأیید شده تمام کشورهای پیشرفته دنیاست.

دولت‎ها حق ندارند منابع ملی اعم از انرژی، هوا، منابع طبیعی و زیر زمینی و... را که مربوط به همه اقشار جامعه است در اختیار عده‎ای خاص قرار دهند یا موجبات دسترسی و بهره برداری آنان را هموار سازند.

دولت‎ها حق ندارند جنگل‎ها و کوه‎ها را جاده‎کشی کرده و خدمات اختصاصی آب، برق، گاز... در ازاء دریافت پول وهزینه انشعابات به متقاضی بدهند تا عده‎ای در دامنه یا مناطق بالا دست کوه‎ها و مراتع یا جنگل‎ها... ویلا‎سازی کنند و از آن به طور اختصاصی بهره ببرند. هر خانه یا اصطلاحاً ویلایی که در بالای کوه و تپه با هزینه‎ای سرسام آور بنا می‎شود (با مجوز یا بدون جواز) نیاز به خدمت و زیر ساخت دارد. همین نیز هزینه بالایی بر دوش دولت می‎گذارد. این گونه بی‎در و پیکر بودن‎ها که در سال‎های اخیر شاهد آن بوده‎ایم علاوه بر تخریب محیط زیست و اتلاف منابع طبیعی کشور باعث تحقیر اقشار ضعیف و نیازمند همچنین از بین رفتن انگیزه کار و تلاش جوانان کشور می‎شود.

 

چه باید کرد؟

کاش جرائم و عایدات مالی خوبی از بابت برخورد با متخلفین و زیان‎رسانان به محیط زیست و منابع‎طبیعی دریافت می‎شد؛ درآمد‎های ناشی از جریمه افراد متخلف باید جهت بهداشت و تمیزی محیط زیست و منابع طبیعی صرف شود. بدین ترتیب هم عده‎ای در جنگل‎ها، مراتع و محیط زیست مشغول به کار می‎شدند و هم طبیعت دستخوش آسیب و نازیبایی نمی‎شد.

باید بودجه‎ای اختصاصی از این بابت در اختیار فرمانداری یا استانداری‎ها گذاشته شود تا زباله‎ها و پسماند‎های ریخته شده در طبیعت و جاده‎ها و شهرها به نحو مناسب جمع‎آوری شود که جلوی تخریب و آسیب منابع طبیعی گرفته شود، همچنین به سلامت مردم نیز سود برسد. این هزینه کردن علاوه بر اشتغال‎زایی و جلوگیری از آسیب به منابع خدادادی که امانتی نزد ما برای نسل‎های آینده است، بی‎شک کمتر از هزینه‎های درمان امراضی است که در اثر این بی توجهی صرف می‎شود.

متاسفانه در برخی نقاط خارج از شهرها شاهد انباشت زباله به منظور دفع یا بازیافت آن هستیم. این شیرابه‎های مضر و خطرناک ناشی از انباشت زباله‎ها در مناطق دور افتاده با نفوذ در اعماق زمین، آب و خاک و منابع زیر زمینی را برای سالیان دراز آلوده می‎سازند.

شهرداری‎ها و فرمانداری‎ها در هر شهر و استان با آموزش صحیح و دقیق و مستمر مردم می‎توانند به فرهنگ‎سازی مناسب جهت جمع‎آوری و تفکیک دقیق و صحیح زباله و پسمانده اقدام کنند؛ البته با بازیافت اصولی پسماند‎ها این امکان وجود دارد تا بخش قابل‎توجهی از هزینه‎ها را نیز تأمین کرد.

شبکه‎های رادیو و تلویزیون و فضای مجازی، رسانه‎های نوشتاری با روش بمباران اطلاعاتی (اطلاع‎رسانی مدام) وظیفه مهمی برای فرهنگ‎سازی برعهده دارند. با این اقدام خدمت بزرگی به منابع طبیعی و ملی کشور خواهیم کرد و نسل آینده را برای بهره‎برداری هر چه بهتر از آن آماده و سهیم خواهیم ساخت. به امید آن روز.

 

برچسب ها: مسافرت، محیط زیست، طبیعت، سفر، تفریح، طبیعتگردی تعداد بازديد: 413 تعداد نظرات: 0

نظر شما درباره این مقاله چیست؟

فیلم روز
تصویر روز