تحریریه زندگی آنلاین : شوخیرف و تیمش در مطالعه اخیر خود از برنامهریزی آماری برای ارزیابی میزان موثر پیشبینی مرگ و میر کلی ابزار CheekAge در نمونهای متشکل از ۱۵۱۳ نفر اعم از زن و مرد که در سالهای ۱۹۲۱ و ۱۹۳۶ متولد شده بودند، استفاده کردند.این شرکت کنندگان بخشی از برنامهای موسوم به Lothian Birth Cohorts یا LBC در دانشگاه ادینبرو بودند و در طول زندگی خود تحت نظر بودند.ابزار CheekAge در ابتدا با تجزیه و تحلیل سطوح متیلاسیون در حدود ۲۰۰ هزار مکان و ارتباط آنها با یک نمره جامع سلامت و سبک زندگی که منعکس کننده تفاوت در پیری بیولوژیکی است، توسعه یافت.محققان دریافتند که CheekAge ارتباط نزدیکی با مرگ و میر در دادههای درازمدت دارد و از ساعتهای اپیژنتیک قبلی که با استفاده از دادههای نمونه خون آموزش داده شده بودند، بهتر عمل میکند.طبق این مطالعه، هر افزایش انحراف معیار در CheekAge منجر به افزایش ۲۱ درصدی نسبت خطر مرگ و میر ناشی از همه علل شد که نشان دهنده ارتباط قوی بین CheekAge و خطر مرگ در افراد مسن است.شوخیرف تاکید کرد که توانایی ساعت اپیژنتیک مبتنی بر سلول گونه برای پیشبینی مرگ و میر، حتی زمانی که از دادههای سلولهای خونی استفاده میشود، به شاخصهای مشترک مرگ و میر در بافتهای مختلف اشاره دارد. این نشان میدهد که یک نمونهگیری ساده و غیر تهاجمی از گونه میتواند ابزار موثری برای مطالعه و پیگیری روند پیری باشد.