زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

گفتگو : رضا حسینمردی - روزنامه‌نگار

 تحریریه زندگی آنلاین : آرزوی هر فرد در هر جامعه این است که اگر روزی بیمار شد، نگرانی و دغدغه درمان، دارو و دسترسی به پزشک موردنیاز خود جهت معالجه را نداشته باشد . از سوی دیگر آرزوی هر پزشک نیز این است که بیماران به سهولت دسترسی به وی یا امکانات تشخیصی و درمانی داشته باشند. همه دوست دارند از بهترین و پیشرفته‌ترین امکانات بهره‌مند شوند. فراموش نمی‌کنم که در دوران مجلس هفتم، زمانی که با اعضا کمیسیون بهداشت و درمان خدمت حضرت آقا شرفیاب شدیم جمله‌ای ماندگار فرمودند: "وقتی فردی بیمار شد نباید چیزی جز دغدغه رنج بیمارداری برای خانواده وی وجود داشته باشد". نزدیک دو دهه از این موضوع گذشته و متأسفانه هنوز مفهوم این جمله تحقق پیدا نکرده است. البته در دوران دولت اول آقای روحانی، طی اجرای طرح تحول سلامت تا حدودی به مفهوم این بیانات نزدیک شدیم به‌گونه‌ای که وقتی بیمار به مراکز درمانی دولتی مراجعه می‌کرد واقعاً نگرانی جدی از بابت هزینه‌های درمانی و تأمین لوازم نداشت. تمام نیازهای بیمار ازنظر دارو و تجهیزات بیمارستانی در بیمارستان تأمین و در اختیار قرار می‌گرفت. البته این موضوع بار مالی فراوانی بر دوش دولت گذاشت و این فرایند حداکثر حدود سه سال ونیم بیشتر طول نکشید. خدمات  القایی بوجودآمد و برای بیمارانی که به دلیل هزینه‌ها تا آن موقع اقدامی جهت درمان نکرده بودند فرصتی مناسب فراهم ساخت تا به مراکز درمانی مراجعه کنند. جامعه پزشکی به این خدمات القایی نیز تا حدودی دامن زد و همین حجم بالای هزینه‌ها موجب توقف طرح تحول سلامت شد. به اعتقاد من هنگام تصویب قوانین در مجلس، جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجامع تصمیم گیر، اغلب اوقات ما آرزوهای خود را به قانون تبدیل می‌کنیم ولی از سه مسئله غافل هستیم. یکی اینکه آیا منابع انسانی موردنیاز در اختیارداریم؟ آیا منابع مالی کافی داریم؟ آیا توان مدیریتی کشور این ظرفیت را دارد که آنچه به‌صورت قانون مصوب شده است به اجرا درآید؟

 بیشتربخوانید:

آسیب شناسی چالش های حوزه سلامت ( قسمت اول )

کمبود عضو هیئت‌علمی، نگرانی مهم آینده

برخوردی که یک پزشک در بیمارستان خصوصی دارد با رفتار پزشک در بیمارستان دولتی نیز در جذب و رضایتمندی بیماران نقش دارد. ظاهر و نظافت بیمارستان، برخورد پرسنل و پرستاران، حتی غذای بیمارستان در جذب یا دفع بیمار به یک بیمارستان نقش دارد و حتی حاضر است به خاطر بستری و درمان در بیمارستان موردنظر خود پول قرض بگیرد و به هر آب‌وآتشی بزند. باید پزشک و پرسنل در یک بیمارستان دولتی را به‌گونه‌ای تأمین کنیم که از ارائه خدمت در آنجا احساس رضایت و افتخار داشته باشد. باید کاری کنیم که یک پزشک افتخار کند در یک بیمارستان دانشگاهی و دولتی، عضو هیئت‌علمی باشد ولی متأسفانه کار به‌جایی رسیده که عده‌ای از پزشکان تمایلی ندارند تا عضو هیئت‌علمی باشند. حتی در بخش‌هایی از مراکز درمانی دانشگاه‌های بزرگی مانند علوم پزشکی تهران، کسی حاضر به عضویت در هیئت‌علمی نیست و با کمبود استاد و مدرس مواجه هستیم. برای اینکه نتوانستیم در بیمارستان‌های دانشگاهی و دولتی جایگاه این عزیزان را حفظ کنیم. شاید به اعتقاد من در برخی مواقع حرف‌های پوپولیستی زیاد زدند! حرف‌هایی که بوی تفکر سوسیالیستی دارد! به نظر من معنی "عدالت"، همیشه با "مساوات" و برابری یکسان نیست. در قرآن نیز انسان‌ها مساوی نیستند و بر اساس تقوا و عمل صالح طبقه‌بندی می‌شوند. در کارها نیز افراد باهم یکسان نیستند. یک فرد تحصیل‌کرده که حدود سه دهه از عمر خود را صرف کسب علم، درس و تحصیل‌کرده و یا در حوالی دهه چهارم زندگی خود فارغ‌التحصیل شده است با یک فردی که از پانزده‌سالگی وارد بازار کار و خدمات فیزیکی شده یکسان نیست. نمی‌توان حق‌الزحمه کار فکری و علمی را باکار فیزیکی و بدنی مقایسه کرد؛ هیچ نقطه دنیا این‌طور نیست. اینکه درآمد یک کارگر با یک پزشک برابر باشد. نتیجه این تفکر غلط آن است که طی سالهای اخیر تعداد فراوانی از پزشکان و پرستاران کشورمان به خارج مهاجرت کردند. قبلاً می‌گفتند پزشکان در پمپ‌بنزین کار می‌کنند و موضوعات دیگر... ولی الان اساتید کشورمان در بزرگ‌ترین مراکز درمانی خارج از کشور همین فعالیت درمانی که در ایران انجام می‌دادند به بیماران کشورهای خارج ارائه می‌دهند. حتی در کشورهای اروپایی و استرالیا پزشکان، پرستاران و کادر اتاق عمل جهت اشتغال به‌سرعت جذب مراکز درمانی می‌شوند. کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای پزشکان و کادر درمانی ایرانی فرش قرمز پهن کردند. گفته می‌شود؛ آمارهای متفاوتی وجود دارد به‌گونه‌ای که بررسی‌ها از روی تکمیل فرم‌های ارائه‌شده به سازمان نظام پزشکی حاکی است، طی  دو سه سال اخیر حدود چهار هزار و پانصد نفر پزشک و کادر درمانی ایران از کشورمان خارج شدند. امروزه اگر با دانشجویان پزشکی صحبت کنید و از آینده حضور آنان بپرسید متوجه خواهید شد که درواقع چند نفر تمایل قلبی دارند تا در کشور بمانند!! خیلی از کشورهای اروپایی و آمریکایی معتقدند که دلیلی ندارد با این حجم زیاد هزینه‌ها برای تربیت پزشک و کادر درمانی اقدام کنیم بلکه کشورهای مختلف ازجمله کشورهای درحال‌توسعه پزشکان فارغ‌التحصیل و آماده خدمت را تربیت‌کرده‌اند فقط کافی است که اجازه ورود بدهیم و جذب کنیم!

مشکلات فراوانی در این حیطه وجود دارد که به اعتقاد من حل‌شدنی است. باید با مردم صادق باشیم، توانایی مملکت را به مردم بگوییم و سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در رابطه با پزشک خانواده، نظام ارجاع، نسخه الکترونیک و تأمین منابع مالی پایدار برای حوزه سلامت باید موردتوجه قرار گیرد. باید از خودمان شروع کنیم. حتماً دیدید که نخست‌وزیر یک کشور با دوچرخه به محل کار می‌رود یا یکی از وزرا این کشور خارجی وقتی بیمار شد در نوبت ویزیت قرار گرفت یا اینکه برای انجام خدمات تصویربرداری پزشکی نوبت‌های بسیار طولانی در اروپا وجود دارد... . اگر از من نماینده مجلس، وزیر، نماینده دولت، بزرگان قوه قضاییه، اجرای قوانین از خودمان شروع شود می‌توانیم برای مردم هم قوانین را به‌خوبی اجرایی کنیم. این‌طور نمی‌شود که ما خودمان از بهترین خدمات استفاده کنیم و مردم را مجبور کنیم از یک مسیر دیگر برای دریافت خدمات خود استفاده کنند. یکی از پزشکان ایرانی که در کانادا کار می‌کند چند وقت پیش می‌گفت: مدت 24ساعت در اورژانس منتظر شد تا نوبت ارائه خدمات به فرزند ایشان برسد. روند خدمات در سیستم دولتی مشخص است و اگر کسی نمی‌تواند باید به بخش خصوصی برود و هزینه آن را نیز بپردازد. باید به مردم صادقانه بگوییم منابع مالی حوزه سلامت در همین محدوده است که خدمت ارائه می‌شود و اگر بیشتر از این بخواهید باید هزینه آن را بپردازید و از بخش خصوصی استفاده کنید؛ اگر امکان مالی ندارید همانند مسئولین کشور باید از بخش دولتی استفاده کنید. من بعید می‌دانم که به‌سادگی بتوانیم این موارد را اجرایی و عملیاتی کنیم.

  بیشتربخوانید:

زنان حامل پیام های زیبایی‌شناسی و تغییر در شرایط سخت هستند ( قسمت اول)

مجمع خیرین سلامت با همراهی مردم به حاکمیت کمک می‌کند

خوشبختانه خیرین سالانه حدود یک هزار و پانصد میلیارد تومان در حوزه بهداشت و درمان به روش‌های مختلف به مجمع خیرین سلامت کشور کمک می‌کنند. صدها انجمن خیریه کوچک و بزرگ در کشور داریم که هزاران میلیارد تومان برای امور درمانی و خیریه کمک صرف می‌کنند.  مؤسسه خیریه "محکم" به مدیریت آقای دکتر دل‌شاد، موسسه خیریه "محک" برای حمایت از کودکان مبتلابه سرطان، مجموعه خیریه "زنجیره امید" برای امور سلامت کودکان به مدیریت خانم مریم مرعشی، ... برخی نمونه‌های خوب در این زمینه‌اند. در این میان باید دانست که خیرین اقدام به نیت می‌کنند و در هر زمینه‌ای می‌توانند یاری‌رسان باشند. لزومی ندارد که حتماً خیرین درمانگاه یا خانه بهداشت بسازند بلکه حتی می‌توانند برای امور بهداشت و پیشگیری و پژوهش نیز سرمایه‌گذاری کنند. در این مسیر راهنمایی لازم از سوی مجمع خیرین سلامت و حتی دانشگاه‌های علوم پزشکی ارائه خواهد شد. خوشبختانه بانوان کشور در امور خیریه کشور کارهای ارزشمندی انجام داده‌اند. مشارکت زنان در مجمع خیرین سراسر کشور درصد قابل‌توجهی را به خود اختصاص داده است. بهداشت، پیشگیری و پژوهش اولویت‌های مهمی برای مشارکت خیرین کشور است.

چرایی نبود اولویت برای سلامت در کشور

بسیاری از دولت‌ها در شعارهای خود به‌سلامت توجه ویژه دارند؛ ولی در عمل شاید اولویت‌ها چیزهای دیگری است. در دولت اول روحانی، موضوع سلامت در میان اولویت‌ها قرار داشت و منابع قابل‌توجهی در دوران وزارت دکتر حسن قاضی‌زاده هاشمی برای این وزارتخانه تخصیص یافت. خاطره‌ای دارم از دعوت ایشان برای افطاری ماه مبارک رمضان در منزل خودم؛ همان موقع به آقای دکتر قاضی‌زاده هاشمی تأکید کردم که حوزه بهداشت و درمان آن‌طور نیست که پس از چند ماه به دلایل مختلف و مشکلات پیش‌آمده رها شود؛ چراکه مردم صدمه خواهند دید. گفتم اگر می‌خواهید وزیر بشوید باید به‌اصطلاح  خیلی "دنده‌پهن" باشید و در مقابل مشکلات مدیریت کنید چون به‌عنوان‌مثال نمایندگان مجلس گاهی برای رفع مشکلات و امور مردم منطقه خودخواسته‌هایی دارند که باید نظر آنان تأمین شود یا با آن مخالفت کرد. به ایشان گفتم: با این روحیه‌ای که من از شما می‌شناسم آیا می‌توانید بسیاری از مشکلات و مخالفت‌ها را تحمل‌کنید و شانه خالی نکنید؟ گفت: مدیریت می‌کنم؛ البته ایشان درست گفت. به همین خاطر در مدت تصدی شاید فقط یک‌بار به مجلس آمده باشد و پاسخگوی سؤالات نمایندگان بوده باشد. مشکلی هم نداشت چون هم در انتخاب روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی با نمایندگان استان‌ها مدیریت و همفکری کرد و هم پول خوبی در اختیار ایشان قرارگرفته بود. دولت بودجه خوبی برای بهداشت و درمان در اختیار ایشان قرارداد و توانست خانه‌های بهداشت و مراکز بهداشتی درمانی و محل اسکان پزشکان را بسازد و راه‌اندازی کند. وزارت بهداشت آن زمان حقوق خوبی به پزشکان در روستاها داد تا بمانند و خدمت کنند. ولی زمانی که در دولت بودجه در اختیار ایشان قرار نگرفت، رها کرد و رفت. ایشان دید اگر در این وضعیت جدید بماند هرآن چه ساخته از بین خواهد رفت. بدین ترتیب الان  خدماتی که در آن زمان پایه‌گذاری و ارائه‌شده بود از بین رفته است.

بیشتربخوانید:

ناباروری تحت پوشش بیمه می‌رود

نگران افزایش بیشتر هزینه‌های درمانی مردم هستم

آقای رئیسی  نیز در صحبت‌های خود تأکید کرده است که سلامت و رفاه اجتماعی مردم یکی از چهار اولویت دولت ایشان خواهد بود. ولی در لایحه بودجه جدیدی که برای سال آینده(1402)به مجلس داده‌شده است، ما این را احساس نمی‌کنیم! باید بسیاری از موارد مشکلات بودجه برطرف شود وگرنه مشکلات بسیار جدی درزمینهٔ تأمین دارو و تجهیزات پزشکی و درمانی برای سال آینده به وجود خواهد آمد. هزینه‌های مردم به‌طور قطعی افزایش پیدا خواهد کرد و با این قیمت "ارز" مردم در تأمین تجهیزات درمانی خود مشکلات جدی خواهند داشت. دستگاه‌های پزشکی و نگهداشت آن هزینه بالایی خواهد داشت. با این قیمت ارز نه‌تنها بخش دولتی بلکه بخش خصوصی نیز امکان خرید لوازم و تجهیزات و نگهداری از آن را نخواهد داشت. تعرفه باید چندین برابر افزایش یابد ولی از سوی دیگر بیمه‌ها بودجه و منابع مالی ندارند. من نگرانی‌ها را مجدد خدمت آقای رئیس‌جمهور نوشته‌ام و خواستار یک جلسه حضوری با ایشان شدم تا هشدار لازم را بدهم(تا زمان انجام این گفتگو).

همین‌الان بیمه‌ها امکان پرداخت بدهی بیمارستان‌ها را ندارند ولی در چنین شرایطی آقای اسماعیلی رئیس دفتر ریاست‌جمهور چند وقت پیش در برنامه "صف اول" تلویزیون، گفت: از خردادماه هرکسی از طریق سیستم ارجاع  به بیمارستان‌های دولتی مراجعه کند رایگان خدمات می‌گیرد. باید پرسید با کدام پول و از طریق چه منابع مالی می‌خواهید خدمات درمانی را رایگان کنید؟ کجا منابع مالی را پیش‌بینی کرده‌اید؟ باید صحبت‌هایی برای مردم کرد که امکان تحقق داشته باشد وگرنه این حرف‌ها کارشناسی شده نیست و می‌تواند به جایگاه رئیس‌جمهور نیز لطمه بزند.

من پیش‌بینی می‌کنم با وضعیت موجود و آنچه در بودجه سال آینده ذکرشده است در رابطه با دارو، تجهیزات پزشکی و هزینه‌های درمانی افزایش قیمت شدید خواهیم داشت و مردم دچار مشکل خواهند شد و با این گفته که سلامت اولویت اول این دولت خواهد بود تناقض دارد.اگر آقای رئیس‌جمهور به این موضوعات که گوشزد کردم توجه نکردند، مراتب را خدمت حضرت آقا ارسال خواهیم کرد.

البته آقای رئیس‌جمهور خیلی اوقات صحبت‌ها را گوش می‌کنند  و به مدیران مربوطه دستور می‌دهند ولی خیلی اوقات زیرمجموعه کارها را انجام نمی‌دهد.

مهم‌ترین اولویت‌ها موضوع غذا، درمان و دارو است

به نظر من سیر کردن شکم مردم و توجه به غذا و تغذیه مردم اولویت مهم و نخست است. به نظر من اولویت دوم حفظ سلامت مردم است و اگر به این دو اولویت فکر و توجه کنیم، می‌توانیم در اولویت‌های بعدی به مسائل دیگر کشور فکر کنیم و امورات را اداره کنیم. من نماینده بخشی از مردم ایران هستم؛ متأسفانه روزی نیست که فردی به من پیامک نزند و نگوید که پولی برای سیر کردن شکم فرزندان و خانواده خود ندارد یا پولی ندارد که دارو و درمان خانواده خود را تأمین کند!!! یارانه‌ها خیلی کم است و وقتی قیمت‌ها افزایش پیداکرده و تورم بالاست، وقتی ارز ترجیحی برداشته می‌شود شاهد شش و هفت برابر شدن قیمت‌ها خواهیم بود. یارانه‌ها همسو با هزینه‌ها و تورم کشور نیست. یارانه‌ها باید چند برابر شود و البته اگر دولت منابع مالی آن را داشت، حتماً پرداخت می‌کرد. شخصی که در ایام انتخابات در صحبت‌های انتخاباتی خود گفت: "اگر من رئیس‌جمهور بشوم یارانه‌ها را چند برابر می‌کنم"، ایشان الان هم در دولت است؛ پس بیاید و یارانه‌ها را چند برابر کند. باید طوری شعار بدهیم که توان اجرای آن را داشته باشیم.

سیگار و دخانیات مغفول از اخذ مالیات منطقی

نماینده دولت در صحن علنی (رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز) با افزایش مالیات سیگار و دخانیات مخالفت کرد. وزیر سمت نیز در نامه‌ای به آقای قالیباف رئیس مجلس خواسته بود که میزان مالیات بر مواد دخانی افزایش نیابد. البته من هم‌زمان  در ستاد مقابله با کرونا در جلسه دیگری بودم و بعد که متوجه این خواسته‌ها شدم با ریاست محترم جمهور موضوع را مطرح کردم و ایشان نیز به وزیر مربوطه و نماینده دولت تذکر داد. در مجلس نیز قطعاً این موضوع که مخالف افزایش مالیات بر دخانیات و سیگار هستند ذی‌نفعانی دارد ولی من از ورود به این موضوع خودداری می‌کنم. چند وقت پیش دعوایی با یکی از این عزیزان کردم ولی تأثیری نداشت.

الان دولت حدود شش هزار میلیارد برای سیگار و دخانیات مالیات وضع کرده است ولی تا بیست هزار میلیارد نیز امکان اخذ مالیات از سیگار و دخانیات وجود دارد. این مالیات باید برای هزینه‌های درمانی و تأمین سلامت مردم صرف شود و در قانون هم تأکید شده که نیمی از این به وزارت بهداشت برسد و بقیه بین وزارت ورزش و جوانان همچنین آموزش‌وپرورش تخصیص داده شود. الان با همین مقدار شش هزار میلیارد تومانی که دولت تعیین کرده خیلی‌ها مخالف هستند. تلاش برای رد این مصوبه در صحن علنی مجلس وجود دارد و بهانه آنان نیز جلوگیری از قاچاق سیگار و دخانیات به داخل کشور است. من معتقدم چون دولت توانایی مبارزه با قاچاق را به‌طور منطقی ندارد، فشار را بر مردم وارد می‌کند. مرزهای کشور و مبادی ورودی که مراقبت می‌شود و نیروهای لازم مستقر هستند، پس این حجم قاچاق از کجا می‌آید؟ من فکر می‌کنم قاچاق به شکلی مدیریت‌شده وارد کشور می‌شود. سیگار به‌طور مدیریت‌شده به داخل کشور قاچاق می‌شود. جالب اینکه تنها چیزی که ایران تحریم نیست، سیگار و دخانیات است!!!

هیچ‌گاه نخواستم که در میان دولتمردان باشم

من حاضر نیستم در شرایط موجود با دولت‌ها کار اجرایی انجام دهم. کار کردن در دولت با این مجلس بسیار دشوار است. اینکه شما وزیر باشید و هرروز به مجلس فراخوانده بشوید تا پاسخ مشکلات مردم و نمایندگان را بدهید بسیار سخت است. شما باید پاسخ خیلی از چیزهایی را بدهید که در اختیار و توان نیست! وزیر می‌خواهد قانون مصوب مجلس را اجرا کند ولی از سوی دیگر نماینده مجلس از وزیر می‌خواهد که امکانات موردنیاز شهر مورد نمایندگی خود را تأمین کند؛ مثلاً برخلاف مصوبه قانون نماینده مجلس برای شهرستان خود دستگاه ام.آر.آی می‌خواهد یا تجهیزات دیگر... . گاهی آن‌چنان وزیر در فشار قرار می‌گیرد که مجبور می‌شود به آن خواسته پاسخ مثبت بدهد. هیچ‌گاه نخواستم وزیر باشم یا در دولت کارکنم. ولی یک نماینده مجلس می‌تواند هرکسی را احضار و تحقیق تفحص کند.

همه روزها و هفته‌های کاری من صرف امور مردم می‌شود

من در طول هفته هم در مجلس حضور دارم و هم تمام پیامک‌ها و تماس‌های تلفنی را پاسخ می‌دهم البته به‌جز پیامک‌هایی که درخواست کار و استخدام دارند که بالغ‌بر پانصد پیامک در طول هفته است و متأسفانه امکان و توانایی رسیدگی به آن را ندارم. مجلس نمی‌تواند مجوز استخدام بدهد چون بار مالی برخلاف اصل هفتادوپنج قانون اساسی دارد و شورای نگهبان رد می‌کند. طی تماس‌ها و پیامک‌ها مردم وعده‌های دولت را جهت محقق شدن از من می‌خواهند.  استخدام در اختیار ما نیست ولی بااین‌وجود بارها از رئیس‌جمهورهای وقت خواستم اما مقدور نبوده است. من عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی ایران و مسئول گروه بهداشت و تغذیه فرهنگستان هستم. همچنین عضو شورای آینده‌نگری فرهنگستان علوم پزشکی نیز هستم و به‌طور هفتگی در جلسات فرهنگستان حضور خواهم داشت. دبیر کل مجمع خیرین سلامت کشور نیز هستم و پس از درگذشت مرحوم حاج‌آقا نیری این مسئولیت به من رسید که خدمتگزاری می‌کنم. البته در تخصص چشم‌پزشکی هم هنوز طبابت می‌کنم چون معتقدم اگر اعتباری بین مردم‌دارم به خاطر نمایندگی مجلس نیست بلکه به خاطر دوازده سال خدمت در زاهدان است. من پایه‌گذار دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زاهدان هستم که دوازده سال پیش آن را راه‌اندازی کردم. فکر می‌کنم به خاطر خدمات صادقانه‌ای که طی این مدت به مردم ارائه کردم در محضر این هم‌وطنان اعتباردارم. الان هم هر زمان به زاهدان می‌روم به مردم در بیمارستان چشم‌پزشکی زاهدان خدمت می‌کنم. این بیمارستان یکی از مجهزترین و مدرن‌ترین بیمارستان‌های چشم‌پزشکی ایران و جهان است که از تجهیزات روز دنیا بهره‌مند است. طبق قراری که با مردم از گذشته داشتم در این بیمارستان دانشگاه خدمت جراحی چشم و ویزیت ارائه می‌کنم. البته در تهران نیز چندساعتی در "بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه" در حد ویزیت و معاینه بیماران طبابت می‌کنم. من وقت آزاد اصلاً ندارم و به‌هیچ‌عنوان در فضای مجازی نیستم. فقط پیامک‌ها و تماس‌ها را پاسخگو هستم.

بخشی از موفقیت‌های خود را مدیون همراهی همسرم هستم

قبل از انقلاب زمانی که ازدواج کردم، دانشجوی سال چهارم پزشکی دانشگاه جندی‌شاپور اهواز بودم. آن زمان به دلایل و شرایط موجود صلاح دانستم تا ازدواج کنم که بدین شکل توصیه دین اسلام را عملی کرده باشم. همسرم طی این سال‌ها تمام سختی‌ها و مشکلات پیرامون را تحمل کرده است. به لحاظ کاری و حتی اعتقادی و دینی مدیون همسرم هستم چون ایشان  و خانواده محترم همسرم خیلی مذهبی هستند و در این مسیر نیز به من کمک کردند. زمانی که همسر انسان با اعتقادات او همسو باشد اثرات زیادی در پیشرفت‌های کاری و عقیدتی ایجاد خواهد کرد. همسرم زمانی که با من ازدواج کرد هنوز دیپلم نگرفته بود ولی  اکنون فوق‌لیسانس "مطالعات زنان" دارد و برنامه‌های مذهبی و اعتقادی خود را در حوزه‌های علمیه تهران دنبال می‌کند؛ حاصل زندگی ما چهار فرزند دختر است و از این عزیزانم شش نوه‌دارم. دختر بزرگم پزشک است، دختر دوم استاد شیمی‌فیزیک دانشگاه آزاد است، دختر سوم فوق‌لیسانس اقتصاد دارد و دخترم چهارم ما فوق‌لیسانس صنایع‌دستی است.

آرزوی شما برای مردم در سال جدید چیست؟

برای هم‌وطنان عزیزم همیشه آرزوی سلامت و بهروزی دارم. همیشه آرزو می‌کنم که هیچ‌کسی در هیچ زمان دچار بیماری نشود بخصوص در شرایط کنونی که دردسرهای فراوانی  ازجمله تهیه دارو و تجهیزات پزشکی و حتی دسترسی به پزشک موردنظر به همراه خواهد داشت. بیمار حق انتخاب پزشک معالج خود را دارد. بیماری‌های صعب‌العلاج موجب صرف هزینه‌های فراوان درمانی خواهد شد. آرزو دارم که خداوند فرزند معلول و بیمار به هیچ خانواده‌ای ندهد. تولد فرزند بیمار و معلول در خانواده که البته و متأسفانه تعداد آن‌ها کم نیست، مصیبت بزرگی برای یک خانواده و جامعه ایجاد می‌کند. اگرچه در قرآن کریم آمده است که خداوند بندگان خود را در سختی و دشواری‌ها آزمایش می‌کند ولی ما به‌عنوان بندگان از حکمت خداوند خبر نداریم. ما به‌عنوان نمایندگان مردم این قول را می‌دهیم که تمام تلاش صادقانه خود را برای رفع مشکلات صرف می‌کنیم. به‌طور حتم در این رفع مشکلات به‌تنهایی نقش نداریم ولی حداکثر توانایی قانون‌گذاری داریم؛ دولت محترم باید به قول‌های خود در تخصیص منابع عمل کند. البته باید عادلانه قضاوت کرد چراکه تحریم‌ها دولت را با مشکلات مختلف مواجه کرده است. کمبود منابع مالی به دلیل تحریم‌ها یکی از دغدغه‌های مهم است ولی به اعتقاد من اولویت اصلی در شرایط کنونی تأمین غذا و تغذیه سالم به جهت سیر کردن شکم مردم است سپس تأمین دارو و درمان و سلامت اولویت مهم خواهد بود. بقیه مسائل با تلاش و لطف خداوند قابل‌رفع خواهد بود. به امید سربلندی و سلامت مردم عزیز ایران.