تفاوت سفید كردن دندان‌ها در خانه با دندانپزشكی
تفاوت‌های بسیاری میان این دو روش وجود دارد كه عبارتند از:
قدرت سفیدكننده: سفیدكننده‌هایی كه در منزل استفاده می‌شوند، به نسبت سفیدكننده‌های دندانپزشكی قدرت كمتری دارند و تقریباً حاوی 10 درصد پراكساید هستند كه معادل 3 الی 22 درصد پراكسید هیدروژن است. ولی سفیدكننده‌هایی كه در دندانپزشكی استفاده می‌شوند، حاوی غلظت‌های مختلف پراكسید هیدروژن از 15 الی 43 درصد می‌باشند.
پوشش سفیدكننده: معمولاً پوشش‌ها و قالب‌هایی كه توسط افراد بدون نسخه پزشك از داروخانه تهیه می‌شود، دقیقاً مناسب و سایز دندان نیستند و گاه حتی با لثه و بافت آن تماس پیدا می‌كنند كه خود مشكلاتی به همراه خواهد داشت؛ ولی زمانی كه این قالب‌ها توسط دندانپزشك با توجه به سایز دهان و دندان‌ها به‌طور اختصاصی ساخته می‌شوند، تماس ژل سفیدكننده با دندان‌ها بیشتر خواهد بود و به‌دلیل سایز دقیق مانع از تحریك لثه‌ها خواهد شد و عامل سفیدكننده به‌طور مستقیم با دندان‌ها تماس خواهد داشت.
اقدامات حفاظتی اضافی: در دندانپزشكی، پزشك از یك ژل و یا لاستیك به صورت سِپَر روی لثه‌ها استفاده می‌كند و به این ترتیب قبل از شروع درمان لثه‌ها را كاملاً پوشش داده و از آنها محافظت می‌كند؛ در صورتی كه در خانه، لثه‌ها به‌طور كامل از عوارض احتمالی محافظت نخواهد شد.
هزینه: هزینه سفیدكردن دندان‌ها در خانه به نسبت مطب بسیار ارزان‌تر است.
نظارت: دندانپزشك با معاینه دندان‌ها و بررسی تاریخچه پزشكی دندان‌های بیمار در می‌یابد كه چه چیزی موجب تغییر رنگ دندان‌ها شده است و با توجه به این موضوع و وسعت این تغییر رنگ، درمان مناسب را انتخاب می‌كند. به‌طور كلی می‌توان گفت در خانه هیچ نظارتی روی دندان‌ها صورت نمی‌گیرد؛ ولی در دندانپزشكی، پزشك روی سلامت لثه و دندان‌ها نظارت خواهد داشت.
سفید كردن دندان‌ها در بعضی شرایط اصلاً مناسب نیست و یا با موفقیت كمتری همراه است. این شرایط عبارتند از:
سن و مسائل مربوط به بارداری: سفید كردن دندان‌ها برای افراد زیر 16 سال توصیه نمی‌شود؛ زیرا عصب دندان آنها با افزایش سن، رشد خواهد كرد. سفید كردن دندان‌ها در این شرایط موجب تحریك و حساس شدن آنها می‌شود. همچنین سفید كردن دندان‌ها در زنان باردار و شیرده نیز توصیه نمی‌شود.
دندان‌های حساس: افرادی كه دارای دندان‌ها یا لثه‌های حساس هستند و یا لثه‌های آنها به هر دلیلی بیمار است، باید قبل از تصمیم به سفید كردن دندان‌ها با پزشك مشورت كنند. افرادی كه به پراكسید (عامل سفیدكننده) نیز حساسیت دارند، نباید از این محصولات برای سفید كردن دندان‌ها استفاده كنند.
لثه‌های ناسالم، دندان‌های كرم خورده، ریشه‌ها (دندان‌های خراب شده و به ریشه رسیده): قبل از سفید كردن دندان‌ها باید تمامی مشكلات آنها برطرف و دندان‌های خراب را درمان كرد؛ در غیر این صورت مواد سفیدكننده به درون حفره‌های دهان راه یافته و شرایط را بدتر می‌كنند و موجب پوسیدگی بیشتر می‌شوند.
استفاده از سفیدكننده بر روی ریشه‌ها نیز بی‌فایده خواهد بود؛ زیرا ریشه‌ها فاقد لایه مینای دندان هستند. توجه داشته باشید دندان‌هایی كه با مواد و كامپوزیت پر شده‌اند، سفید نمی‌شوند و رنگ طبیعی این مواد تغییر نخواهد كرد. انتظارات غیر واقعی افراد از سفید كردن دندان‌ها هیچ گاه برآورده نخواهد شد و مثلاً هیچ‌گاه دندان‌های شما آنقدر سفید نخواهد شد كه سفیدی آن خیره كننده باشد.
افراد سیگاری نیز هیچ‌گاه به نتیجه دلخواه نخواهند رسید؛ مگر اینكه سیگار را ترك كنند. دندان‌های زرد، پاسخ خوبی به سفید كردن داده و كاملاً سفید می‌شوند؛ ولی دندان‌های قهوه‌ای به نسبت دندان‌های زرد، نتیجه كمتری می‌گیرند و دندان‌های خاكستری و تیره با استفاده از مواد سفیدكننده هیچ تغییری نخواهند كرد.
دندان‌هایی كه به‌دلیل آنتی‌بیوتیك تتراسایكلین تغییر رنگ داده و خاكستری شده‌اند، خیلی سخت رنگ آنها روشن خواهد شد و گاهی تا شش ماه طول می‌كشد.
