در مورد درمان اندکی توضیح بیشتری می‌‌دهم تا راهنمای خوانندگان محترم باشد. درمانهای داروئی به دو دسته تقسیم می‌‌شوند، یک عده داروهائی هستند که جنبه تسکینی دارند و بطور موقت علائم ادراری بیمار را بهبود می‌‌بخشند و بیمار تا موقعی‌که دارو را مصرف می‌‌کند تا حدودی راحت است.
اثر این داروهای تسکینی سریع است. یک عده داروهائی هم هستند که اثرات آنها در دراز مدت ظاهر می‌‌شوند (مثلا 12 هفته) این داروها معمولا پس از سه ماه مصرف، اندازه پروستات را به اندازه 20-30 درصد کوچک می‌‌کنند. پس از قطع دارو در جند ماه بعدی اندازه پروستات به حالت اول خود بر می‌‌گردد.
بنابراین درمان داروئی قطعی برای بزرگی پروستات وجود ندارد و اگر لازم شد بیمار را باید به موقع تحت عمل جراحی قرار داد. در مورد مواردی‌که باید عمل جراحی صورت بگیرد یک اتفاق نظر کلی وجود ندارد و باید پزشک با توجه به شرایط بیمار، وضعیت بالینی وی و شدت مشکل، تصمیم بگیرد که بهترین اقدام برای بیمار کدام است.
اندازه پروستات در مردان جوان حدود 20 گرم است با بالا رفتن سن اندازه آن رفته رفته بزرگ شده و در سن 60 سالگی حدود 40 گرم می‌‌شود.
بنابراین مثلا مردی 60 ساله با علائم ادراری مراجعه و اندازه پروستات وی 80 گرم است، اگر این مرد مشکل خاص دیگری نداشته باشد، باید عمل جراحی شود، به تاخیر انداختن آن هم سبب ایجاد عوارض می‌‌شود، هم سبب اتلاف هزینه بیمار بعلت تجویز دارو می‌‌گردد و هم اینکه سن بیمار زیادتر شده و تحمل عمل جراحی برای وی سخت‌تر می‌‌شود.
در دو مورد بیمار قطعا باید عمل جراحی شود: یکی پس زدن ادرار به کلیه‌‌ها و پرشدن کلیه از ادرار است، چون این بیماران اگر جراحی نشوند کلیه‌‌های خود را از دست می‌‌دهند، دومی بالا رفتن اوره خون است، یعنی اینکه آسیب به کلیه‌‌ها شروع شده است.
در موارد زیر بهتر است بیمار عمل جراحی شود
-علائم ادراری آنقدر شدید هستند که مزاحم زندگی بیمار می‌‌شوند، مثلا شب تا صبح 5 بار برای ادرار کردن بیدار می‌‌شود.
- بیمار دچار خونریزی از ادرار است، در این بیماران بعلت زور زدن عروق پروستات پاره شده و خونریزی ایجاد می‌‌شود.
- حجم ادرار باقیمانده بیشتر از 60 میلی لیتر باشد.
- بیمار دچار عفونتهای ادراری مکرر گردد.
تعداد قابل توجهی از بیمارانی‌که دارای بزرگی پروستات (BPH) هستند اگر بطور مناسب درمان نشوند بطرف احتباس ادراری پیش می‌‌روند که در اصطلاح عامه به آن «شاش بند» شدن می‌‌گویند، این بیماران حالت اورژانسی پیدا می‌‌کنند، ضمن اینکه احتباس ادراری بسیار دردناک می‌‌باشد، ممکن است بعلت بزرگ شدن پروستات نتوان در اورژانس که معمولا پزشک‌های عمومی هستند، مثانه را با سونداژ خالی کرد و نیاز به اقدام اورژانس پیدا می‌‌شود که مستلزم حضور پزشک متخصص بر بالین بیمار است.
در علم پزشکی عمل جراحی اورژانس هر عضوی دارای عارضه بیشتر از عمل جراحی آن عضو در شرایط عادی می‌‌باشد. نکته قابل ذکر دیگر اثر داروهای معمولی بر روی پروستات است. مثلا مردی که دارای بزرگی پروستات می‌‌باشد ممکن است با مصرف داروی سرماخوردگی دچار احتباس ادراری یا شاش بند شود.
بنابراین درمان به موقع و مناسب بزرگی پروستات (BPH) از وقوع یک همچون حوادث ناخوشایندی جلوگیری خواهد کرد. بیماران مبتلا به بزرگی پروستات باید از نظر وجود احتمالی سرطان پروستات نیز بررسی شوند، چون سرطان پروستات در مردان خیلی شایع است.
بطور خلاصه
- هر مرد بالای 40 سال مبتلا به علائم ادراری باید از نظر احتمال وجود بزرگی خوش خیم پروستات و سرطان پروستات بررسی شود.
- اگر بیمار دارای بزرگی پروستات است و نیاز به عمل دارد نباید آنرا با دارو درمانی به تاخیر انداخت.
- اگر درمان بزرگی پروستات به موقع صورت نگیرد ممکن است منجر به از بین رفتن کلیه‌‌ها شده و دیگر پس از عمل جراحی علائم ادراری بیمار خوب نشوند.
- تعدد روابط زناشوئی (کم یا زیاد) تاثیری بر بزرگی پروستات ندارد.
- عفونت پروستات را نباید با بزرگی پروستات اشتباه کرد.
-عفونت پروستات معمولا در مردان جوان و میانسال دیده می‌‌شود و علائم ادراری شبیه به بزرگی پروستات ایجاد می‌‌کند، منتهی روش‌های تشخیصی و درمانی آن متفاوت هستند. بنابراین عفونت و التهاب پروستات را نباید با بزرگی پروستات اشتباه کرد.
برای خواندن بخش اول- چگونگی درمان پروستات خوش خیم- اینجا كلیك كنید.
