زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

بررسی عوامل ارگانیك و سایكولوژیك

در چند سال اخیر پیشرفت‌های زیادی درخصوص درك ماهیت اشكال مختلف اختلالات جنسی و عوامل ارگانیك و سایكولوژیك دخیل در آن صورت گرفته است.

كاهش تمایل جنسی می‌تواند در زمینه اختلالات روانپزشكی و حالات مزمن پزشكی (كه آزواسپرمی هم می‌تواند در این گروه باشد) یا به دلیل كاهش آندروژن باشد در مطالعه حاضر، اختلال عملكرد جنسی كه به صورت كاهش میل جنسی ‌باشد، كمترین شیوع را داشت و فقط در 10 درصد موارد كاهش خفیف نشان داده شد.

این امر با مطالعه دیگران نیز مطابقت دارد. به نظر می‌رسد اختلالات ارگانیك نظیر كاهش تستوسترون و یا سایكولوژیك، بایستی در حد شدید باشند تا تمایل جنسی را كاهش دهد؛ این در حالی است كه سایر عملكردهای جنسی نظیر نعوظ زودتر دچار اختلال می‌شوند. یكی از اختلالات مهم روانپزشكی عامل كاهش تمایل جنسی ،افسردگی است.

بررسی‌ها بیانگر افزایش فشار روانی در زوجین نابارور است. به طوری كه افزایش اضطراب و افسردگی در هر دو زوج نابارور گزارش نموده‌اند.

در كنار این، روش‌های كمك باروری به خصوص لقاح خارج رحمی به عنوان یك منبع اضافی استرس زوج‌های نابارور مشخص شده است. همانطور كه انتظار می‌رود تاثیر ناباروری روی زوجین نشان‌دهنده آن است كه ناباروری با نارضایتی جنسی بیشتر و تعداد نزدیكی جنسی كمتر همراه می‌باشد.

مردان نابارور گاهی با علائم و شكایات ناشی از كاهش تستوسترون از جمله ضعف، خستگی، تغییرات خلقی، كاهش میل جنسی و اختلال نعوظ مراجعه می كنند.

معیارهای تشخیصی انزال زودرس

معیارهای تشخیصی انزال زودرس شامل 1- انزال با كوچكترین تحریك جنسی كه قبل، حین و یا به فاصله كوتاهی بعد از دخول (علی‌رغم عدم تمایل فرد)، صورت بگیرد و این حالت مكرر و یا مداوم باشد؛ 2- این حالت باعث استرس و تنش بین زوج شود و 3- این حالت ثانویه به علت سوء مصرف مواد مثلا ترك اعتیاد نباشد. در مطالعه حاضر (با اختلاف زیاد) شایع‌ترین اختلال عملكرد جنسی، انزال زودرس بود.

اختلال در اوج لذت جنسی، به صورت فقدان یا تاخیر در رسیدن به ارگاسم متعاقب یك فعالیت جنسی می‌باشد كه برخلاف موارد منتشر شده، چندان هم ناشایع نمی‌باشد؛ به طوری كه در یک مطالعه ، شیوعی به میزان اختلال نعوظ (20 درصد) داشت.

در این مطالعه، علت این مشكل با مصرف داروهای خاص و یا بیماری نورولوژی قابل توجیه نبود و بیشتر با نگرانی‌های زمینه‌ای حاصل از فرزنددار نشدن قابل توجیه می‌باشد.

سطح سرمی پایین تستوسترون با اختلال عملكرد جنسی به خصوص اختلال نعوظ همراه بود؛ گرچه علت ناشایع، اختلال نعوظ است، اختلال نعوظ، ناتوانی در ایجاد نعوظ به میزانی كه برای دخول در واژن نیاز است و یا ناتوانی در حفظ نعوظ تا زمان انزال، تعریف می‌شود.

در همین مطالعه حاضر، میزان اختلال نعوظ 20 درصد بود كه تفاوت زیادی باجمعیت عمومی مطالعه شده در ایران ندارد. اختلال نعوظ همچنین در نارسایی عروقی، اختلالات نورولوژیكی، داروها و سبك زندگی دیده می‌شود؛ هر چند كه این علل در مردان جوان ناشایع هستند. در مردان جوان و سالم به طور شاخص اختلال نعوظ غالبا به علت فاكتورهای روانپزشكی می‌باشد.

به دنبال درمان با تستوسترون، بیماران آزواسپرمی غیرانسدادی، خلق بهتر، تحریك‌پذیری كمتر، انرژی بیشتر، احساس خستگی كمتر، توان جسمی بیشتر، نیاز به خواب كمتر، تمركز بیشتر، رابطه بهتر با دیگران داشتند و حجم پروستات و سمینال و زیكول‌ها در آنها افزایش می‌یابد.

نتیجه‌گیری

این مطالعه نشان داد كه شیوع اختلالات جنسی در بیماران آزواسپرمی در حد شیوع اختلالات جنسی در جمعیت عمومی می‌باشد؛ اما به دلیل غالب بودن مشكل ناباروری در بیماران آزواسپرم، به اختلال عملكرد جنسی آنها كمتر توجه می‌شود. توجه خاص به این مشكلات به هنگام دنبال نمودن درمان ناباروری، علاوه بر بهبود كیفیت زندگی، در مواردی درمان ناباروری را نیز اثربخش‌تر خواهد كرد.

برای خواندن بخش اول- عملكرد جنسی مردان مبتلا به آزواسپرمی غیرانسدادی- اینجا كلیك كنید.