دستگاه واکیوم
دستگاه واکیوم بدلیل عوارض کم و کارایی قابل قبول در بیمارانی که استفاده از داروهای سیلدنافیل و تادالافیل موثر نبوده و یا منع مصرف دارد، مورد توجه روز افزون قرار گرفته است. این دستگاه با استفاده از قدرت مکشی که ایجاد می‌کند باعث ارسال خون به آلت تناسلی شده و بعد از نعوظ، حلقه لاستیکی که در ریشه آلت قرار می‌گیرد مانع از خروج خون و پایدار ماندن نعوظ تا پایان نزدیکی می‌شود.
لازم به ذکر است پس از قرص سیلدنافیل استفاده از دستگاه واکیوم شایع‌ترین درمان مورد استفاده در کشورهای دیگر است. بطور متوسط دو هفته زمان برای مسلط شدن بیمار به نحوه استفاده از دستگاه لازم است. زمان لازم برای ایجاد نعوظ کامل بطور متوسط دو و نیم دقیقه می‌باشد و انزال در ۷۵% بیماران خارج می‌گردد و در اغلب بیماران باعث بهبود ارتباطات زناشویی می‌گردد. در مقایسه با روش پروتز آلت بسیار ارزانتر است، دارای عوارض کمتر (جراحی پروتز وضعیت آلت را برگشت ناپذیر می‌سازد) می‌باشد.
درمان‌های جراحی ناتوانی جنسی
درمان های جراحی قدم آخر و در بیمارانی که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند انجام می‌گیرد. عمل جراحی پیوند سرخرگ آلت در بیمارانی که اشکال کاهش ورود خون به آلت را دارند. عمل جراحی بستن سیاهرگ آلت در بیمارانی که اشکال بسته نشدن مسیر خروجی خون در هنگام نعوظ را دارند (در واقع خون وارد شده به آلت سریع خارج می‌شود و مسیر سیاهرگی در این بیماران مسدود نمی‌شود).
عمل جراحی گذاشتن پروتز آلت
گذاشتن پروتز آلت تناسلی آخرین اقدام درمانی است. برای گذاشتن پروتز آلت تناسلی باید بیمار بخوبی انتخاب شود، چون هر بیماری مناسب این جراحی نیست. علاوه از آن باید در مورد عوارض و میزان موفقیت عمل جراحی با بیمار بدقت صحبت کرد. عفونت پروتز که یک عارضه خطیر بخصوص در بیماران دیابتی است معمولا نیاز به درآوردن پروتز می‌شود.
پروتزهای آلت سمیریژید ارزانتر، گذاشتن آنها ساده‌تر و عوارض آنها کمتر است. منتها عیب آنها این است که همیشه آلت تناسلی در حالت نعوظ است و بیمار می‌تواند با دست خود آلت تناسلی را تغییر شکل دهد.
درمان انزال زودرس
برای انزال زودرس که به معنی انزال پیش از زمانی که فرد یا همسرش انتظار و رضایت دارند، دو دسته دارو وجود دارد. دسته اول داروهای بی‌حس کننده مثل اسپری و ژل بی‌حس‌کننده و کاندوم‌های تاخیری که حاوی ماده بی‌حس کننده هستند. این داروها با وجودی که زمان انزال را به تاخیر می‌اندازند ولی به علت بی‌حس کردن آلت، کیفیت رابطه جنسی را نیز کم می‌کنند.
لذا خیلی از بیماران از این دسته داروها روگردانند. دسته دوم داروهایی هستند که بدون ایجاد بی حسی، زمان انزال را به تاخیر می‌اندازند. این داروها اغلب از دسته داروهای ضد افسردگی هستند مثل: فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام، کلومیپرامین و ... رضایت بیماران از این داروها بیشتر است و اغلب بهبود واضحی در خود احساس می‌کنند.
برای خواندن بخش اول -اختلالات عملکرد جنسی مردان- اینجا کلیک کنید.
