تشخیص
اولین كاری كه پزشك در تشخیص سرطان استخوان انجام می‌دهد. گرفتن یك سابقه پزشكی كامل است كه در آن مسائل مربوط به سلامتی و همینطور علائم اولیه و پیشرفت بیماری مورد بررسی قرار می‌گیرد. برخی از سرطان‌ها جنبه ژنتیكی دارند و در صورتی كه یكی از اعضای خانواده به آن دچار شوند، احتمال ابتلای سایر اعضا نیز وجود دارد.
برخی از انواع سرطان‌ها، به خصوص سرطان ریه در افراد سیگاری شایع‌تر است. شرح علایم و نشانه‌ها توسط بیمار می‌تواند به تشخیص سرطان از سوی پزشك كمك كند. پزشك با انجام یك معاینه كامل فیزیكی می‌تواند علائم بیماری را بیابد. آزمایش خون نیز در تشخیص برخی از انواع سرطان مفید است.
سپس ممكن است پزشك آزمایش‌های دیگری را درخواست كند، همچون اشعه ایكس، سی‌تی‌اسكن و یا MRI كه این آزمایش‌ها جزئیات دقیق‌تری از استخوان‌ها را نشان می‌دهند و محل، اندازه و نوع دقیق تومور را مشخص می‌كنند. زمانی كه تومور شناسایی شده پزشك اطلاعاتی از شرح حال بیمار را با معاینه فیزیكی همراه با مطالعات آزمایشگاهی و تصویربرداری در كنار یكدیگر قرار می‌دهد و علل احتمالی و روش‌های درمانی را بررسی می‌كند. گاهی نیز یك نمونه (بیوپسی) از تومور را از طریق یك سوزن كوچك و یا یك برش كوچك به دست می‌آورد تا از تشخیص خود و البته روش درمانی مناسب مطمئن شود.
عوارض جانبی درمان
متأسفانه هر یك از درمان‌های سرطان استخوان دارای خطر است و عوارض جانبی دارند. خطرات عمل جراحی شامل عفونت، عود سرطان و آسیب به بافت‌های اطراف است. بسته به محل سرطان، گاه ممكن است نیاز به برداشتن بخشی از استخوان، عضله، عصب و یا رگ‌های خونی باشد و همین امر با خطر شكستگی استخوان از دست دادن حس و ضعف همراه است.
پس از عمل جراحی با مراجعه به یك متخصص توانبخشی می‌توان قدرت و عملكرد خود را بهبود بخشید. در شیمی‌درمانی نیز چون از داروهای بسیار قوی استفاده می‌شود، مو، سلول‌های خونی و دستگاه گوارش تحت تاثیر قرار می‌گیرند و با عوارضی همچون تهوع، استفراغ، ریزش مو، عفونت و خستگی همراه است. خوشبختانه این عوارض جانبی معمولاً بعد از شیمی درمانی رفع می‌شوند. مراجعه به متخصص تغذیه و تغذیه مناسب برای افرادی كه دچار تهوع و كاهش اشتها می‌شوند، بسیار مفید است. عوارض جانبی پرتودرمانی نیز خستگی، كاهش اشتها و صدمه به پوست اطراف و بافت‌های همراه است.
درمان
روش‌های مختلفی برای درمان سرطان وجود دارد و معمولا بهترین درمان براساس نوع سرطان، محل و مهاجم بودن و یا عدم انتشار آن به سایر ارگان‌ها و بافت‌ها تعیین می‌شود. به‌طور كلی سه نوع درمان اصلی برای سرطان استخوان وجود دارد: جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی كه هر یك از آنها می‌توانند به صورت جداگانه و یا همراه با یكدیگر استفاده شوند.
جراحی: وضعیت استخوان را بررسی می‌كند و در صورت طبیعی بودن، معمولا كل تومور را برمی‌دارد كه احتمال كمتری برای عود بیماری وجود دارد؛ اما بسته به نوع و مقدار استخوان جایگزین شده توسط تومور، نوع عمل و یا پیوند استخوان و یا استفاده از ایمپلنت‌های فلزی مشخص می شود. اگر پزشك تشخیص دهد كه هنوز بخشی از بافت سرطانی در بدن وجود دارد نیاز به درمان های مکمل و جراحی بیشتر است.
شیمی درمانی: در این روش پزشك متخصص با تجویز داروهای مختلف از رشد سلول‌های سرطانی پیشگیری می‌كند. گاه برای كوچك كردن اندازه تومور قبل از جراحی، شیمی درمانی انجام می‌شود و گاه پس از عمل و برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده استفاده می‌گردد. در پرتودرمانی نیز انكولوژیست با استفاده از انرژی اشعه رادیو اکتیو سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد و همانند شیمی‌درمانی قبل و یاپس از عمل جراحی استفاده می‌شود و بستگی به نوع سرطان دارد.
