انتظار بردن جایزه را داشتید؟
نه، علاقه‌ای نداشتم که به علت شتابی که برای رساندن نمایش‌‌ها برای حضور در جشنواره وجود دارد حتما نمایش در جشنواره حضور داشته باشد و من جایزه ببرم اما جایزه بردن هم هیجان انگیز است.
در کمدی-سیاسی "ایران برگر" و نمایش "هیچ کس نبود بیدارمان کند" نقش زنان روستایی بازی کردید. آیا از ایفای زنان شهری شیک و پیک و مرفه خسته شدید؟
نه، خسته نشده‌ام؛ این شرایط اتفاقی رخ داد و در این دو پیشنهاد کاریم نقش زنان روستایی را ایفا کردم.
از رادیویی‌های قدیمی و باسابقه هستید و کلی بازی رادیویی درخشان دارید. آیا همچنان رادیو برایتان جذاب است؟
بدون شک رادیو برایم خیلی عزیز است و کلی خاطره خوب از رادیو در این سه دهه دارم. بازی در تئاتر را در دهه هفتاد با نمایش "مرواریدم" به کارگردانی اکبر زنجانپور آغاز کردم و پس از آن فعالیت‌‌های رادیویی خود را به صورت مستمر ادامه دادم.
من اعتقاد دارم هرکدام از این مدیوم‌‌ها ویژگی و سختی‌‌های مخصوص به خود را دارند، در رادیو بازیگر برای انتقال حسش بازیش به شنونده، تنها ابزاری که در اختیار دارد صدایش است و نمی‌تواند از ابزار بدن، دکور و آکسسوار که در سینما، تلویزیون و تئاتر از آن بهره می‌‌برد استفاده کند و این امر باعث می‌‌شود بازیگر با اتکا به توانایی صدا، قابلیت حسی و تجاربش کار کند.
بنابراین بازی در نمایش‌های رادیویی این امتیاز را برای بازیگر دارد که می‌تواند هر روز با یک دنیای جدید رو‌به‌رو شود، دنیایی که پراز شخصیت‌های متفاوت است.
آیا ایفای نقش شخصیت‌‌هایی که از سن و سال شما بزرگتر هستند برایتان چالش برانگیز است؟
من هم چندان جوان نیستم که بگوئیم از این سن و سال‌‌ها فاصله دارم( باخنده). موقع قبول و ایفای نقش به سن و سال فکر نمی کنم و تلاش می‌‌کنم خودم را به صورت ملموس به شخصیت نزدیک کنم و نقش را لمس و باور کنم و آن وقت بازیش می‌‌کنم.
در سریال "شهرزاد" هم مثل گذشته با حسن فتحی تجربه خوبی داشتید و سریال خیلی زود به سریالی پرمخاطب بدل شد.
سریال "شهرزاد" از جمله کارهای موفق تولیدات شبکه نمایش خانگی است و مخاطبان زیادی هم داشت.
"مرضیه" در سریال "شهرزاد" نمونه یک زن ایرانی مهربان و اهل خانواده است. نقشی شیرین و دوست داشتنی بود.
من سال‌‌ها تجربه با فتحی در سریال‌‌هایی مثل "زمانه"، "همسایه‌‌ها"، "ملکه‌‌های فرانسه" و "جان گابریل بورکمن" داشته‌ام.
فتحی در سریال "شهرزاد" از موضوعاتی حرف می‌‌زند که همیشه در ایجاد درام داستانی قابل توجه بوده است.
عشق، تنفر، حسادت و سیاست در همه دوران‌‌ها وجود دارد و کارگردان هوشمندی مثل حسن فتحی این مسایل را در این داستان هم به تصویر کشید.
نکته مهم در کارهای حسن فتحی این است که به سراغ قهرمان سازی نمی‌رود و در درامش هیچ شخصیتی مبری از خطا نیست و همه خاکستری هستند بنابراین همه به نوعی در ایجاد درام داستان نقش دارند.
اغلب بازیگران هم نسل شما یا کم کار شده‌اند و یا نقش‌‌های کلیشه‌ای و کوتاه بازی می‌‌کنند اما شما همچنان در سطح اول بازیگری فعالیت میکنید. رمز و راز این ماندگاری چیست؟
به نظرم بازیگر باید شجاعت داشته باشد که از ایفای هیچ نقشی نترسد. خیلی از بازیگران برای اینکه حالت چهره‌شان در حین بازی جلوی دوربین دفرمه نباشد از گریه کردن واقعی ابا دارند.
درحالی که یک بازیگر باید عین موم بتواند در قالب هر نقشی در بیاید و من هم نقشی که جای کار داشته باشد و داری شناسنامه باشد، بدون در نظر گرفتن اینکه نقش یک آدم روستایی با قیافه معمولی و یا نقش یک زن شیک و روشنفکر خوش لباس است را بازی می‌‌کنم.
در سریال "قرعه" هم حضور داشتید که در نوروز روی آنتن رفت و بازخوردها نسبت به آن متفاوت بود.
" قرعه" کاری مفرح برای ایام نوروز بود و کار در یک زمان فشرده دوماهه برای پخش آماده شد و روی همه عوامل فشار بود که کار به موقع آماده شود .
"نصرت" سریال "قرعه" زنی ساده است که حتی می‌‌توانست ریشه‌‌های شهرستانی داشته باشد و برای ایفایش از ته لهجه خیلی کمرنگی استفاده کردم تا به کسی و یا گروهی برنخورد.
به نظرم استفاده از لهجه برای شخصیتی که پیشینه شهرستانی دارد نیاز جدی است و باعث رنگ آمیزی نقش می‌‌شود و نباید در این حوزه محدودیت ایجاد کنیم.
در نمایش "هیچ کس نبود بیدارمان کند" به درستی از لهجه لری استفاده کردم و کسی هم اعتراضی نکرد. بنابراین باید با نگاه درست و به دور از تسمخر به سراغ استفاده از لهجه رفت.
