اعظم حاجی یوسفی - موسس و بنیانگذار موسسه خیریه کودکان نیکوکار موعود ایرانیان
تحریریه زندگی آنلاین : ترس در کودکان را بی‌ارزش ندانید، چرا که بی‌توجهی به این مسئله ممکن است باعث افزایش آسیب‌های روانی در وی شده و در آینده سبب مشکلات زیادی برای کودک شود.
ترس مانع می‌شود کودک از آرامش خوبی برخوردار باشد و اگر این ترس‌ها در وجود او باقی بماند، احتمال دارد زمینه‌ساز بروز مشکلات روانشناختی در کودک شود.
بسیاری از حالت‌های ترس به وسیله خانواده به کودکان آموخته می‌شود. کودک از خانواده می‌آموزد که این حالات ترسناک است یا خیر؟
آلبرت بندورا در نظریه یادگیری اجتماعی معتقد است که بسیاری از پدیده‌هایی که آموختنی هستند، مانند ترس را کودکان از خانواده می‌آموزند.
از سویی برخی از کارشناسان می‌گویند بچه‌ها به آنچه والدین انجام می‌دهند و می‌گویند واکنش نشان می‌دهند (خوب یا بد فرقی ندارد).
بیشتر بخوانید:
آیا ویروس کرونا بر کودکان زیر 6سال هم تاثیر می‌گذارد؟
* به طور ساده و قابل فهم برای کودکان در مورد این ویروس توضیح دهید و به آنها بگویید جامعه پزشکی و همچنین شما والدین، سخت در تلاش هستید تا این بیماری کمتر باعث آسیب به آنها، شما و دیگران شود
دکتر جان مک گری می‌گوید
بچه‌ها تا ۸ سالگی تجربیات خود را شناسایی و به هم ربط می‌دهند و آنها را در ناخودآگاه خود جای می‌دهند. در مورد ترس‌هایشان هم همین اتفاق می‌افتد و این یادگیری حتی از طریق اشاره‌های شفاهی و غیر شفاهی والدین به بچه‌ها شکل میگیرد مثلا وقتی پدر و مادری رفتار مضطربانه‌ای در مورد مسائل مختلف دارند (مثل ویروس کرونا).
پزشکان معتقدند
از آنجا که هر ترس و اضطرابی از والدین به فرزند قابل انتقال است والدین باید سطح مشخصی از خود آگاهی داشته باشند، چرا که کودکان با مشاهده رفتار و حالات والدین و خانواده خود شروع به شناسایی محیط و موقعیت‌های امن از ناامن می‌کنند. گاهی اوقات ترس کودک ناشی از شیوه‌های زیستی غلط والدین است، والدینی که برای وادار کردن کودک به انجام کاری او را تهدید می‌کنند و یا از چیزی می‌ترسانند.
در وهله اول ترساندن ممکن است برای پدر و مادر نتیجه‌بخش باشد، ولی در طولانی‌مدت مشکلات بسیاری ایجاد خواهد کرد، البته آگاهی‌بخشی به کودک بسیار خوب است، اما به دور از ترس و وحشت، چرا که ترس ممکن است بر سلامت جسم و روح کودک اثرگذار باشد و برایش ایجاد ناامنی کند.
بیشتر بخوانید:
5راهکار برای کاهش اضطراب کودکان در برابر کرونا
گاهی ترس مفید است
آقای علی سلیمانی؛ روانشناس در گفت‌وگو با ایسنا گفت: «ترس همیشه جنبه نابهنجاری ندارد و حتی گاهی نیز مفید است». ایشان تصریح کردند کودکان در سنین صفر تا شش ماهگی از صداهای بلند و مراقبت نشدن می‌ترسند، از شش ماهگی تا یک سالگی از افراد بیگانه، از یک سالگی تا دو سالگی از جدایی، از دو سالگی از موجودات خیالی، از سه تا چهار سالگی از تنهایی و از چهار تا شش سالگی از تاریکی می‌ترسند.
وی در ادامه گفت: «آنچه کودکان از سنین ۶ تا ۱۲ سالگی از آنها می‌هراسند مدرسه، انواع آسیب‌ها، رویدادهای طبیعی و اجتماعی است و از ۱۳ تا ۱۶ سالگی کودکان از آسیب‌های اجتماعی می‌هراسند، لذا همان‌طور که قبلا گفته شد و به ویژه در این روزهای سخت که کودکان اخبار زیادی در زمینه کرونا ویروس می‌شنوند، والدین باید سطح مشخصی از خود‌آگاهی داشته باشند تا باعث انتقال ترس به کودک نشوند تا کودکان دچار ترس زیادی نشوند، چرا که ترس کودکان از ابتلای خود یا اعضای خانواده به ویروس کرونا شاید خطرناک‌تر از مبتلا شدن به ویروس باشد، وقتی والدین نتوانند اضطراب خود را کنترل کنند فرزندانشان را هم مضطرب می‌کنند، لذا در چنین شرایطی که همه از کرونا می‌گویند، بیشتر باید مراقب کودکان بود».
بهتر است در این شرایط به نکات ذیل بیشتر دقت کنیم:
نخستین اقدام در خصوص کنترل استرس، محدودسازی اخبار برای کودکان است.
آداب بهداشتی را به دور از هرگونه اضطراب و در آرامش کامل به کودکان آموزش دهید.
به گونه‌ای رفتار نکنید تا کودکان دست به اعمال افراطی برای پاکسازی محیط
بزنند.
بیشتر بخوانید:
8توصیه برای کاهش استرس کودکان
به طور ساده و قابل فهم برای کودکان در مورد این ویروس توضیح دهید و به آنها بگویید جامعه پزشکی و همچنین شما والدین، سخت در تلاش هستید تا این بیماری کمتر باعث آسیب به آنها، شما و دیگران شود.
توجه‌تان را به کودک بیشتر کنید و این گونه به او نشان دهید که مراقبش هستید.
کودکان هم مانند ما بزرگسالان در شرایط سخت بیشتر نیازمند عشق و محبت هستند.
بیشتر با او بازی کنید. بازی، ترس‌های کودکان را کاهش می‌دهد.
با دقت و با دل و جان به حرف‌هایش گوش دهید.
به جای نگرانی، بیشتر در دسترس کودکان باشید.
در حضور کودک، کمتر با تلفن و یا تلفن همراه خود در مورد کرونا صحبت کنید.
اگر کودک از بیماری یا مرگ شخصی خبردار شد و احساسات زیادی بروز داد، اجازه دهید درباره احساساتش با شما صحبت کند، شما نیز به جای انکار احساساتش به او اطمینان دهید و حمایتش کنید.
محیطی نشاط‌آور برایش ایجاد کنید.
صبور باشید و با حوصله و در قالب بازی، قصه، شعر و ... مسائل مختلف را به آنها آموزش دهید.
بازی همراه با موسیقی‌های شاد کودکانه به همراه صبر و حوصله شما، کمک کننده خواهد بود.
