مواد تشکیل دهنده پاستیل
برای تولید پاستیل از ژلاتین خوراکی، روغن خوراکی، انواع اسانس میوه‌ای، رنگ‌ها و طعم‌دهنده‌های مجاز خوراکی، آب، شیرین‌کننده که می‌تواند شکر یا گلوکز باشد و افزودنی‌های دیگر استفاده می‌شود. در باره ژلاتین خوراکی، اما و اگر‌های زیادی وجود دارد و از گاو و ماهی برای تهیه ژلاتین استفاده می‌شود. ژلاتین ماده‌ای است که از کلاژن، پوست و استخوان حیوانات به‌دست می‌آید و بو، مزه. قند و چربی ندارد. مقدار زیادی از آن را پروتئین و بخش کمی از آن را نمک و آب تشکیل می‌دهد.
بیشتربخوانید:
همه چیز در مورد ژلاتین
نظر موافقان و مخالفان در باره پاستیل
در باره مصرف پاستیل نظرات مخالف و موافق زیادی وجود دارد. موافقان معتقدند پروتئین کلاژن، خاصیت ضد التهابی دارد و به دلیل داشتن موادی مانند گلایسین به تقویت دستگاه گوارش کمک می‌کند و همه خواصی را که برای پروتئین بر می‌شمارند به پاستیل هم نسبت می‌دهند از جمله ضد افسردگی، کاهش کلسترول، بهبود بافت پوست و....
اما مخالفان نظر خودشان را دارند و معتقدند پاستیل هیچ ارزش خوراکی ندارد و پروتئین پاستیل جزو بی‌ارزش‌ترین پروتئین هاست و مواد مغذی آن به اندازه‌ای نیست که بتواند نیاز بدن را تامین کند. از طرفی طعم دهنده و رنگ‌های اضافه شده ارزش غذایی آن را کاهش می‌دهد. رعایت شرط اعتدال هم بعضی از متخصصان تغذیه را بر این داشته است که بگویند: «خوردن هر ماده خوراکی، حتی تنقلات پرکالری و بی‌خاصیت هم اگر در حد عقلانی باشد، مشکلی پیش نخواهد آورد.»
بیشتربخوانید:
ژلاتین و خواص تغذیه‌ای آن (1)
چند توصیه برای مصرف معقول این خوراکی
به هر حال این خوراکی در فروشگاه‌ها در دسترس کودکان قرار دارد و می‌توان به میزان متعادل از آن استفاده کرد، اما نکاتی وجود دارد که بد نیست هنگام مصرف پاستیل به آن توجه داشته باشیم:
در برخی پاستیل‌ها که مشخصات مجوز استاندارد روی بسته آن‌ها درج نشده یا تقلبی است، نوعی واکس استفاده می‌شود که این واکس‌های غیرمجاز باعث به خطر انداختن سلامت می‌شود.
در صورت تمایل به خوردن پاستیل آن را نجوید. بگذارید آرام آرام درون دهان تان آب شود تا مزه‌اش را بیشتر حس کنید. ترکیبات مخصوص پاستیل، تاحدودی همانند پفک چسبنده و برای بهداشت دهان و دندان مضراست؛ بنابراین بلافاصله پس از خوردن پاستیل مسواک بزنید.
