روزه گرفتن در بارداری و شیردهی
زنان باردار در سه ماه اول بارداری به ویژه هشت هفته اول به دلیل تشكیل سلول‌های مغزی جنین نباید روزه بگیرند. پس از آن نیز تنها در صورتی كه یك خانم باردار می‌تواند روزه بگیرد كه فعالیت روزانه كمی داشته باشد و آزمایش‌های خون و ادرار او نیز طبیعی باشد.
خانم‌های شیرده از ماه دوم شیردهی درصورتی که کاهش شیر در آنها اتفاق نیفتد و احساس ضعف و بی حالی شدید و یا سردرد و عوارض مشابه نداشته باشند، می‌توانند همزمان روزه بگیرند.
روزه‌داری در مبتلایان به نقرس
غذا نخوردن، روزه‌داری‌های طولانی و رژیم‌های كم كربوهیدرات به دلیل ایجاد حالت كتوز می‌توانند موجب تسریع حملات نقرس شوند. این بیماری گاه منجر به جراحی می‌شود. با پیشرفت بیماری، علایم سریع‌تر و برای مدت طولانی‌تر بروز می‌كنند. برای جلوگیری از تشدید بیماری، عموما (طبق توصیه متخصص) بهتر است روزه‌داری انجام نشود.
روزه‌داری در مبتلایان به صرع
افراد مبتلا به صرع كه باید قرص‌های ضد تشنج استفاده كنند، نمی‌توانند روزه بگیرند، زیرا ممكن است در طول روز دچار كاهش كلسیم و یا قند خون شده و تشنج كنند.
روزه‌داری برای مبتلایان به کم‌خونی
در كسانی كه سطح شاخص‌های خونی در مرز پایین محدوده طبیعی است، كاهش دریافت مواد مغذی در ماه رمضان ممكن است میزان این شاخص‌ها را باز هم كاهش دهد. چنانچه شدت کم‌خونی در افراد بالا باشد به گونه‌ای که نیازمند دریافت مکمل آهن در چند نوبت روزانه باشند، روزه‌داری قابل توصیه نخواهد بود.
کسانی که مبتلا به کم‌خونی خفیف تا متوسط هستند باید به كیفیت غذای مصرفی خود در این ماه مبارك توجه بیشتری كنند و مصرف مواد غذایی غنی از آهن و پروتئین‌ها به ویژه پروتئین‌های از نوع هم (اولویت گوشت قرمز به پروتئین گیاهی) را افزایش دهند.
همچنین مصرف میوه‌های خشك به خصوص زردآلو و تمشك و مصرف آجیل خام (مانند پسته و بادام) برای آنها مفید است. این افراد باید از مصرف چای تا 2 ساعت بعد از غذا به ویژه پس از مصرف مواد غذایی غنی از آهن پرهیز كنند.
روزه گرفتن برای مبتلایان به عدم تناسب وزن
برخی از مبتلایان به اضافه وزن به منظور لاغر شدن تحت رژیم‌هاى درمانى هستند و با آمدن ماه مبارك رمضان دچار سردرگمی می‌شوند زیرا محدودیت‌هاى ویژه غذایى آنان زمان‌بندی خاص صرف غذا را می‌طلبد که در ماه مبارك این زمان‌بندى‌ها به هم مى‌خورد.
لازم به ذکر است که رژیم غذایى این گونه افراد تغییر عمده‌ای پیدا نمی‌کند و تنها با چند جابه‌جایى جزیى و رعایت چند مساله مهم به همان نتایج مقرر دست خواهند یافت. در واقع این افراد همان مقدار مواد غذایی رژیم خاص خود را دریافت می‌كنند ولی ساعات دریافت غذا تا حدودی تغییر می‌یابند.
به عنوان مثال، در روزهای عادی فاصله زمانی بین وعده‌های شام و صبحانه روز بعد، حدود 10 ساعت است به همین ترتیب در روزهای ماه مبارک نیز مدت زمانی بین 14-10 ساعت بین سحری یک شب با افطار شب بعد فاصله وجود دارد. توصیه می‌شود صبحانه معمول روزهای غیر روزه‌داری را در افطار صرف كرده و با فاصله قابل قبولی شام را بر اساس شام روزهای معمول (غیر روزه‌داری)، صرف کنند. ضمنا ناهار روزهای معمول، در ایام روزه‌داری به سحری منتقل می‌شود.
بدیهی است که میان وعده‌های روزهای معمول (شامل آنچه که در قبل ظهر و عصرانه صرف می‌شد) نیز بین افطار و زمان خواب قابل صرف است.بهترین زمان براى انجام فعالیت بدنى آهسته و پیوسته بعد از افطار است چرا كه انجام ورزش در طول روز موجب از دست دادن انرژى و تعریق شده و به نوبه خود می‌تواند سبب ضعف، بى‌حالى و سرگیجه شود.
انجام پیاده‌روى آهسته و پیوسته پس از افطار علاوه بر مصرف کالری با ایجاد حركات عضلات شكم موجب به حركت واداشتن دستگاه گوارش و کمک به هضم مواد غذایى خورده شده می كند.کسانی که تا حدودی لاغر هستند، می‌توانند به شرطی که غذای کافی را در وعده‌های افطار تا سحر دریافت کنند اقدام به روزه‌داری كنند.
باید توجه داشت که استفاده از مواد خیلی شیرین مانند زولبیا، بامیه، شیرینی و كیك به هنگام سحر به اشتها لطمه زده و تنها مدت زمان كوتاهی قند خون فرد را بالا نگه می‌دارند، بنابراین در هنگام سحر بهتر است از غذاهایی مثل سبزیجات، میوه‌جات، مغزهای گیاهی، پنیر، سبزی، گردو، نان، گوجه‌فرنگی، خیار، میزان مناسب چای و یا آب ولرم استفاده شود.
برای خواندن بخش اول- خط قرمزهای تغذیه در روزه‌داری- اینجا کلیک کنید.
