زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

ماكرولیدها (Macrolides)

ترولئاندومایسین ((Troleandomycin: گرچه این دارو دوز مصرفی متیل پردنیزون را در مطالعات مختلف كاهش داده، ولی تاثیر كمی در كنترل آسم و كاهش اثرات جانبی داشته است. به‌علاوه، در یك مطالعه نشان داده شده كه استفاده طولانی‌مدت از این دارو موجب افزایش كلسترول خون و پوكی استخوان می‌شود.

كتولیدها (ketolides)

تلیترومایسین (Telithromycin): این دارو باعث تنظیم ایمنی می‌گردد. جانسون اتال در یك مطالعه نشان داد كه تلیترومایسین حتی در كوتاه‌مدت باعث بهبود نشانه‌های آسم و عملكرد ریوی بیماران می‌شود؛ ولی در طولانی‌مدت هیچ اثر مثبتی در آسم مزمن ندارد. به نظر می‌رسد كه تاثیر ضدالتهابی دارو در درمان آسم پدیده‌ای شناخته شده است و تحریك‌پذیری و عكس‌العمل بالای برونش‌ها را كاهش می‌دهد.

سولفات منیزیم

سولفات منیزیم به عنوان یك درمان جانبی در كنار روش‌های متداول كنترل آسم در نظر گرفته می‌شود. گفته شده كه سولفات منیزیم وریدی در حملات آسم و همچنین آسم مقاوم به درمان موثر است. منیزیم موجب آرامش ماهیچه‌های صاف می‌شود و از انقباض دیواره برونش جلوگیری می‌كند.

به‌علاوه، منیزیم به عنوان یك آنزیم كوفاكتور در هوموستاز و حفظ ثبات عملكرد سلولی عمل می‌كند و باعث آزاد شدن استیل كولین و هیستامین از پایانه‌های عصبی كولی‌نرژیك و در نتیجه توده‌های سلولی می‌گردد. به نظر می‌رسد كه مهم‌ترین نقش سولفات منیزیم جلوگیری از سرازیر شدن كلسیم در سلول‌های ماهیچه‌ای صاف دیواره برونش است. نوعی نقش ضدالتهابی منیزیم در آسم به خوبی شرح داده شده است. در بعضی مطالعات نوعی سولفات منیزیم استنشاقی مورد بررسی قرار گرفته است. نشان داده شده كه تركیب سولفات منیزیم استنشاقی و بتااگونیست (beta agonist) عملكردی ریوی را در بیماران آسمی بهبود می‌بخشد، ولی هیچ تاثیری در مدت بستری آنها در بیمارستان ندارد.

بنابراین، در آسم‌های شدید باید سولفات منیزیم را با یك بتااگونیست تنفسی مصرف كرد.

سیكلوسپورین – (Cyclosporine-A) CSA A

برخی مطالعات نشان داده‌اند كه سیكلوسپورین (CSA) A تاثیر مثبتی در درمان آسم وابسته به كورتیكواستروئید دارد. CSA با پوشش دادن سیكلوفیلین و ممانعت از mRNA سیتوكین و كاهش CD4+ Tcell به عملكرد سلولی كمك می‌كند. به‌علاوه، این دارو IL-1، αTNF- ، رادیكال‌های فعال و سمی اكسیژن و سنتز پراكسید هیدروژن را كاهش می‌دهد. همچنین نشان داده شده است كه این دارو فراخوانی (كموتاكسی) نوتروفیل و غلظت دریافت‌كننده IL-2 محلول در سرم را كاهش می‌دهد.

الكساندر و ال، در آزمایش اخیر خود متوجه شدند كه تجویز سیكلوسپورین در بیماران مبتلا به آسم به مدت 12 هفته به ترتیب باعث افزایش 12 و 6/7 درصدی PEFR و FEVI شده است. همین مساله باعث كاهش 48 درصدی دوز مصرفی كورتیكواستروئید در بیماری حاد می‌شود. اثرات منفی دارو (تخریب سلول‌های كلیوی، لرزش غیرارادی، هیرسوتیسم یا رشد موهای زاید، افزایش فشارخون، مشكلات عفونی و تورم یا هیپرپلازی لثه) كه از عوارض شایع CSA در آسم هستند، به شدت محدود می‌باشد. در یك مطالعه، ژیلبرت وال به این نتیجه رسیدند كه CSA تنفسی كمترین جذب سیستماتیك را دارد و می‌توان آن را جایگزینی برای شكل خوراكی آن در نظر گرفت. همچنین فوكایا و همكارانش در یك مدل آزمایش حیوانی نشان دادند كه سیكلوسپورین می‌تواند جذب سیستماتیك و همچنین واكنش‌های منفی و سمی دارو را كاهش دهد و در نتیجه باعث افزایش اثربخشی CSA شود.

فوروزماید

یكی از دلایل اصلی آسم ورزشی، تغییر در اسمولاریته برونشی سطح اپیتلیوم است. بنابراین، فوروزماید به عنوان یك درمان احتمالی آسم ورزی مورد توجه قرار گرفته است. مدرهای لوپ (Loop) به عنوان بازدارنده 2cl-/k+/Na+ عمل می‌كنند و در كلیه انسان نقش ناقل كمكی در بالا بردن لوله هنله را بر عهده دارند. فوروزماید در صورت مصرف خوراكی موثر نیست و برای اینكه اثر قابل ملاحظه‌ای داشته باشد باید به صورت تنفسی و با دوز بیش از حد طبیعی تجویز شود. (یعنی حدود 40-20 میلی‌گرم). مكانیزم عمل این دارو شامل كاهش عملكرد كانال‌های كلر در مجاری هوایی اپیتلیوم، جلوگیری از آزاد شدن عامل واسطه ائو زینوفیلیك، كاهش سطح تنگ‌كننده‌های برونشی پروستاگلاندین‌ و كاهش دمای مجرای تنفسی به علت افزایش قطر برونش‌هاست.

برای خواندن بخش اول- روش‌های درمانی جدید در آسم شدید - اینجا کلیک کنید.