بر اساس نص صریح قانون مدنی در ایران، كودك‌آزاری از جرائم عمومی‌بوده و احتیاج به شكایت شاكی خصوصی ندارد.
البته بر اساس قوانین فعلی، اقدامات والدین و اولیای قانونی و سرپرستان صغار و محجورین كه به منظور تأدیب یا حفاظت آنها انجام می‌گیرد - مشروط به اینكه اقدامات مذكور در حد متعارف، تأدیب و محافظت باشد - جرم نیست، ولی بر اساس ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی به استناد این حق نمی‌توانند فرزند خود را خارج از حدود تأدیب ، تنبیه كنند.
بر اساس گزارش دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی كه در اختیار رسانه‌های گروهی قرار گرفته طی یك دوره یك ساله مطالعاتی در تهران، ۳۶۱ مورد كودك‌آزاری به ثبت رسیده است.
این عدد اگرچه رقمی‌رسمی‌است اما به دلیل پنهان ماندن بسیاری از این موارد كودك آزاری، غیرواقعی است هرچند كه متاسفانه با وجود گزارشات متعددی كه در مورد كودك آزاری ارائه می‌شود تاكنون اقدام مناسب و بازدارنده‌ای از سوی دستگاه‌های مسئول صورت نگرفته و آن‌گونه كه باید در رسانه‌ها به این موضوع پرداخته نشده است.
بنا به این گزارش از تعداد ۷۴۸ مورد تماس قابل پیگیری مربوط به كودك‌آزاری در استان‌های آذربایجان شرقی، اصفهان، فارس، كرمان، گیلان و اردبیل، ۳۳۵ مورد از این موارد كودك‌آزاری از نوع مسامحه و غفلت، ۳۱۱ مورد آزار روانی، ۵۱ مورد آزار جنسی؛ شامل ۱۰ مورد تجاوز جنسی از سوی بزرگسالان، ۲۹ مورد سوء استفاده جنسی و ۱۲مورد فروش كودك بوده است كه این آمارها با یكدیگر هم‌پوشانی نیز دارد.
حاج محمدعلی عضو موسس انجمن حامیان حقوق كودك با اشاره به غیرواقعی بودن آمـارهـای ارائـه شـده از سـوی دسـتـگاه‌های دولـتـی مـی‌گوید: كودك آزاری از آن دسته جرایمی‌است كه بنابر موقعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه و هر خانواده متغیر است ولی این جرم مربوط به رفتارهایی می‌شود كه اساساً همراه با خشونت است.
اولیای مدرسه وقتی كودكی را از مدرسه اخراج می‌كنند كودك آزاری انجام می‌دهند؛ چرا كه این كودك به مانند سایر كودكانی كه به عنوان مثال در كانون اصلاح و تربیت وجود دارند، آینده خود را به خاطر ترك تحصیل تاریك و مبهم می‌بینند. عضو موسس انجمن حامیان حقوق كودك در مورد آمار ارائه شده از سوی سازمان بهزیستی می‌افزاید: كم و یا زیاد بودن این آمار زیاد مهم نیست.
دستگاه‌های مربوطه كه متولی نگهداری و حمایت از این كودكان هستند چرا هیچ‌وقت در مورد برنامه‌هایی كه برای این قشر همیشه آسیب‌پذیر دارند، سخنی به میان نمی‌آورند.
در اسفند ماه سال ۷۲ مجلس طی ماده واحده‌ای، متن كنوانسیون حقوق كودك را مبنی بر حمایت از حق حیات، حق كسب هویت، حق زیستن با والدین، منع انتقال غیرقانونی كودكان، حق شركت در اجتماع و ایفای نقش‌های اجتماعی، منع رفتارهای خشن علیه كودكان، كمك به كودكان معلول، رفاه و تامین اجتماعی، آموزش و تحصیل، تفریح و بازی، منع استثمار، حمایت در برابر مواد مخدر، حمایت در برابر زیان‌های ناشی از كار، تقویت روحیه صلح‌طلبی و حمایت از كودكان آسیب دیده روحی و جسمی‌را پذیرفت.
از سوی دیگر ۹ سال پس از قبول این كنوانسیون؛ یعنی در سال ۸۱، فـشــارهــای حــاصـل از سـوی كـارشـنـاسـان قـانـون و نـهـادهـای زیرمجموعه موجب شد تا قانون حمایت از كودكان و نوجوانان در قالب ۸ ماده به تصویب برسد كه بنا بر آن، كودك آزاری جزء جرائم عمومی‌بوده، به طوری كه طبق ماده ۲ این قانون مصوب شد، هرگونه صدمه، اذیت، آزار و شكنجه جسمی‌و روحی كودكان و نادیده گرفتن سلامت و بهداشت روانی و جسمی‌و ممانعت از تحصیل كودكان ممنوع و مرتكب این جرم، محكوم است.
در این خصوص شیرین نیر نوری از كارشناسان مسائل اجتماعی و كارشناس حقوق كودكان یونیسف در دفتر تهران، كودك‌آزاری را به عنوان یك معضل جهانی كه همه كشورها با آن درگیرند، ذكر می‌كند و معتقد است: آزار جسمی‌تنها یكی از موارد كودك آزاری است كه به یك معضل تبدیل شده است؛ به گونه‌ای كه برای خانواده‌ها و همچنین كودكان خیلی مشكل است كه بتوانند به راحتی درباره آن صحبت كنند.
به اعتقاد وی، كودكان از این نگرانند كه اگر موارد آزار خود را گزارش دهند ممكن است از سوی فرد آزاردهنده دوباره مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.
این كارشناس مسائل اجتماعی یونیسف می‌گوید: براساس نتایج مطالعه وزارت بهداشت ایران درباره كودك آزاری كه با حمایت یونیسف انجام شد،۳۱ درصد كودكان یك تا پنج سال، ۲۰ درصد افراد ۶ تا ۱۱ سال و ۹ درصد نوجوانان ۱۲ تا ۱۸سال مورد آزار جسمی‌توسط والدین و سرپرستان خود قرار گرفته‌اند.
به گفته وی، به دلیل این كه كودك آزاری‌ها از سوی والدین و دیگر نزدیكان صورت می‌گیرد، هیچ آمار رسمی‌در این زمینه در هیچ كجای دنیا وجود ندارد و البته از موارد متعددی كه در زمینه كودك‌آزاری گزارش می‌شود، تنها به مواردی رسیدگی می‌شود كه به مراجع قانونی اعلام شود.
شیرین نیر نوری با اعلام این كه ایران در حدود ۱۲ سال است عضو پیمان نامه حقوق كودك یونیسف شده است، تصریح می‌كند: در كشور ما مراجع حمایتی دولتی نظیر شماره تلفن‌های فوری ۱۲۳ بهزیستی،۱۱۰ نیروی انتظامی، ۱۲۵ آتش نشانی و ۱۲۸ اورژانـس بـرای گـزارش‌های مردمی‌و همچنین تشكل‌های غیردولتی وجود دارد و آنها آماده همكاری در این زمینه هستند.
وی تاكید می‌كند: تنها راه مبارزه با این معضل، اجرای مكرر قانون ویژه مرتبط با كودك آزاری است و بایستی علاوه بر حمایت‌های حقوقی، كودكان، درمعرض آموزش قرار بگیرند و نسبت به رفتارهای ناشایست آگاهی یابند...
برای خواندن بخش اول -کابوس خشونت در رویاهای شیرین کودکانه- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم -کابوس خشونت در رویاهای شیرین کودکانه- اینجا کلیک کنید.
