زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

به گزارش خبرگزاری مهر،دکتر سعید باقی متخصص دندانپزشکی کودکان گفت: والدین تصور می‌کنند بر اثر استفاده از قطره آهن دندان کودکشان پوسیده شده است در صورتی که هیچ دلیل علمی وجود ندارد که قطره آهن باعث پوسیدگی شود.

وی افزود: پوسیدگی دندان در کودکانی اتفاق می‌افتد که بهداشت دهان ودندان آنها توسط والدین رعایت نمی‌شود و یا از میان وعده‌های پوسیدگی زا مانند چیپس، پفک،کیک و بیسکویت به صورت متناوب استفاده می‌کنند.

باقی اضافه کرد: قطره آهن ترکیبی است که از 6 ماهگی تا 2 سالگی طبق نظر دکتر تجویز می‌شود چون تا قبل از آن بوسیله شیر مادر تامین می‌شود.

وی با بیان اینکه به محض رویش دندان های کودک باید تمیز کردن آنها توسط والدین شروع شود، گفت: والدین از حدود 6 ماهگی با گاز استریل مرطوب یا مسواک نرم مناسب کودک بدون استفاده از خمیردندان شروع به مسواک زدن دندان فرزند خود کنند.

باقی بیان داشت: والدین دندان کودکان خود را از یک تا سه سالگی با مسواک بدون خمیردندان تمیز نمایند و از 3 تا 6 سالگی از مسواک و خمیر دندان مخصوص کودکان استفاده کنند.

وی با تأکید به اینکه قطره آهن موجب پوسیدگی دندانها نمی‌شود تصریح کرد: برخی از دندانهای شیری تا حدود 12 سالگی باقی می‌مانند و در صورت پوسیده شدن هر چه سریعتر باید مورد درمان قرار گیرند.

این متخصص دندانپزشکی کودکان خاطر نشان کرد: کودکان باید شیر به ‌ویژه شیر مادر را تا دو سالگی و موادی که حاوی آهن هستند مانند حبوبات، گوشت، زرده تخم مرغ و مواد مکمل آهن دار را مصرف کنند.

وی با بیان اینکه قطره آهن موجب تیرگی دندانهای سالم می شود تصریح کرد: برای جلوگیری از تغییر رنگ دندانها موقع مصرف قطره آهن باید قطره عقب دهان ریخته شود و سپس با آب به کودک در فرو بردن آن کمک کنند و بعد از آن دندانها به دقت تمیز شود.

باقی تاکیدکرد: والدین باید مراقب باشند در صورتی که کودکشان شیر خشک مصرف می‌کنند قطره آهن را در شیشه شیر ریخته نریزند و برای اینکه قطره را راحت‌تر به فرزندشان بدهند آن را با یک قاشق آب میوه به نوزادشان بدهند.

وی دلیل اینکه قطره آهن را با آبمیوه به کودکشان بخورانند گفت: این کار باعث می‌شود طعم تلخ آهن احساس نشود، ویتامین C موجود در آب میوه‌ها باعث جذب بیشتر آهن در معده و تغییر رنگ کمتر دندانها می‌شود.
مکمل آهن ترکیبی مهم در ساختار هموگلبین گلبولهای قرمز خون می‌باشد که نقش اکسیژن‌رسانی را بر عهده دارد و در صورت کمبود آهن در بدن باعث کاهش رشد طبیعی (قد وزن)، بهره‌هوشی، قدرت یادگیری، قدرت مقاومت بدن در برابر بیماریها می‌شود و خستگی زودرس، احساس ضعف و بی حالی و کم اشتهایی از دیگر عوارض آن می‌باشد.