نوه ای دارم (پسر 5 ساله) كه پدر و مادرش از وقتی كه دو ساله بوده از هم جدا شده‌اند. وقتی پیش من است، آرام و خوب است. حضانت او با پسرم (پدرش) است. زمانی كه نوه‌ام پیش مادرش بوده، اصلا به او نمی‌رسیده و با او بدرفتاری می‌كرده (زندانی، عدم توجه به غذای او و...) خود بچه هم مادرش را دوست ندارد و برای او ابراز احساسات نمی‌كند. وقتی مادرش با او صحبت می‌كند، بچه بی‌قرار می‌شود. آیا من می‌توانم به مادر او بگویم كه با او تماس نگیرد و برای دیدن او از طریق كلانتری اقدام كند زیرا حتی گاهی اقدام به بددهانی و بی‌حیایی هم می‌كند. تا زمانی‌كه بچه بزرگ شود و خودش انتخاب كند؟ (چون واقعا صلاحیت ندارد).
پاسخ ارائه شده توسط: رکسانا خوشابی، کارشناس ارشد مشاوره
سلام متاسفانه در این زمینه تشخیص شما یا کودک، کافی نیست و اگر ادعای شما صحیح باشد و مادر واقعا دارد کودک را آزار مي‌‌دهد، حتما باید روانشناس دادگاه و مراجع قانونی دراین باره نظر بدهد و تصمیم‌گیری نماید. شما مي‌‌توانید شواهد و مستندات خود را به آنها ارائه کنید. اما از نظر شخصیت خودتان نیز بنده هرگز نمي‌‌توانم توصیه کنم که مادری را از دیدار فرزندش و فرزند را از دیدن مادر محروم کنید. چون نه تنها این عمل غیر انسانی است بلکه نتایج این کار در آینده دامنگیر خود شما مي‌‌شود. چون هم مورد اعتراض همین کودک قرار خواهید گرفت و هم مورد لعن و نفرین مادر او خواهید شد.
از طرفی از نظر علمی نیز جا دارد شما روش درست برخورد با کودک را مادرانه و دلسوزانه به مادر او یاد بدهید و اگر مادر تا این حد مریض است با هم یعنی با این مادر و کودک نزد روانشناس یا روانپزشک بروید و به درمان او کمک کنید و اجازه دهید روانشناس به مادر یاد بدهد که رفتار درست چیست و اگر مادر عصبی است با دارو درمانی او را آرام‌تر کند. چون شما مادر شوهر هستید و متاسفانه در کشور ما، خیرخواهی و صلاحیت اخلاقی خود مادر شوهر‌‌ها زیر سوال است و شاید عروس‌‌ها از مادر شوهر‌‌ها حرف شنوی نداشته باشند اما از یک متخصص حرف شنوی داشته باشد. اگر هم رابطه شما با عروس سابق‌تان در این حد نیست، همان اقدام قانونی بهتر است
