بنابراین نمی تواند در مقدارهای زیاد به افراد دیابتی تجویز شود . عسل دیابتی چیست ؟ آیا مناسب افراد دیابتی است ؟ عسل دیابتی افرادی که از دیابت رنج می برند در خون خود گلوکز اضافی دارند بنابراین انواع عسلی که مقدار کمتری گلوکز و مقدار بیشتری فروکتوز داشته باشد بهتر مورد استقبال ارگانیسم بدن بیمار قرار می گیرد .
در واقع گلوکز برای جذب ، به انسولین احتیاج دارد اما فروکتوز مکانیزم جذب متفاوتی دارد و به انسولین احتیاجی ندارد . عسل آقاقیا مقدار زیادی فروکتوز دارد و به همین دلیل بعضی از متخصصان توصیه می کنند که این نوع عسل بهترین عسل برای افراد دیابتی هست . شما اگر از پزشکتان در مورد مصرف عسل بپرسید به شما خواهد گفت که عسل غذایی نیست که ما آن را در برنامه غذایی یک بیمار دیابتی به راحتی بگنجانیم .
چون عسل مقدار زیادی گلوکز (31%) دارد . اما عسل می تواند بخشی از رژیم غذایی یک بیمار دیابتی باشد به شرط آنکه فرد یک رژیم با کربوهیدرات کم را رعایت کند در واقع مقدار کربوهیدرات مصرفی برای یک بیمار مهم تر از نوع کربوهیدرات مصرفی هست و متخصصان تغذیه موافق اند که در یک رژیم غذایی متعادل می توان مقدار کمی عسل مصرف کرد . عسل دیابتی چیست ؟
عسل دیابتی محصولی از فعالیت زنبورها در استخراج شهد گیاهان گلدار و بازگرداندن آن به داخل کندوهایی است که توسط این حشرات مفید ساخته می شود. تفاوت اصلی میان عسل دیابتی و انواع دیگر عسل در درصد کربوهیدرات‌ها، گلوکوز، فروکتوز و ساکاروز موجود در ترکیبات عسل می‌باشد. آیا عسل برای بیماران دیابتی مناسب است ؟ عسل یک غذای شیرین هست که تقریبا ۷۰ درصد آن از کربوهیدرات تشکیل شده است و یک قاشق غذاخوری عسل تقریبا ۱۷ گرم کربوهیدرات دارد.
بنابراین نمی‌تواند در مقادیر زیاد به افراد دیابتی تجویز شود. افرادی که از دیابت رنج می‌برند در خون خود گلوکز اضافی دارند بنابراین انواع عسلی که مقدار کمتری گلوکز و مقدار بیشتری فروکتوز داشته باشد بهتر مورد استقبال ارگانیسم بدن بیمار قرار می‌گیرد. در واقع گلوکز برای جذب، به انسولین احتیاج دارد اما فروکتوز مکانیزم جذب متفاوتی دارد و به انسولین احتیاجی ندارد.
عسل دیابتی شهدینه مقدار زیادی فروکتوز (قند میوه) دارد و به همین دلیل این عسل برای افراد دیابتی توصیه می‌شود. نویسنده کتاب (Bee products used in medicine) ذکر کرده است که افراد دیابتی می توانند در روز 20 تا 30 گرم عسل طبیعی خالص تحت نظر و مشورت دکترشان مصرف کنند .
بنابراین این افراد می توانند قبل یا بعد از صبحانه این مقدار عسل را به صورت رقیق شده در آب و یا آب گریپ فروت مصرف کنند و حتی این میزان عسل برای درمان دیابت نیز مفید خواهد بود. بیشتر پزشکان از اینکه به بیماران دیابتی خود بگویند شما در روز می توانید مقدار کمی عسل بخورید اجتناب می کنند چون از این می ترسند که بیمار به مقدار کم بسنده نکند و مقدار مصرف را افزایش دهد.
پس به این نتیجه رسیدیم تصوری که در بین مردم وجود دارد که بیماران دیابتی بدون محدودیت و همانند یک فرد سالم می توانند عسل طبیعی را مصرف کنند و پاره ای از تحقیقات هم نشان داده است که مصرف معقول عسل برای بیماران دیابتی نوع 2 مفید هست. جدا از همه اینها عسل در زمینه پیشگیری دیابت و بهبود زخم های دیابتی بسیار موثر هست .
تحقیقات اخیر نشان داده است که جایگزینی کامل شکر با عسل خطر ابتلا به دیابت را تا 70 درصد کاهش می دهد و همینطور با مالیدن عسل بر روی زخم های دیابتی می توان بهبودی این زخم ها را سرعت بخشید و حتی از لزوم قطع شدن پای دیابتی جلوگیری کرد . به منظور پیشگیری از ابتلا به دیابت خانواده ها باید استفاده از عسل را به جای شکر در برنامه غذایی خودشان جدی بگیرند .
به بیماران دیابتی توصیه می شود که میزان دریافت بدن خود از ویتامین ها و مواد مغذی مثل ویتامین B1 , B6 , B12 , C , E و بیوتین را افزایش دهند و عسل و به ویژه عسل طبیعی تابستانه منبع مناسبی برای این مواد می باشد . وقتی شما عسلی را برای بیماری دیابتی می خرید باید مطمئن باشید که عسل طبیعی هست و گرنه عسل های تقلبی بر مشکلات بیماران دیابتی می افزایند آیا عسل برای افراد دیابتی منع شده است ؟
شما اگر از پزشکتان در مورد مصرف عسل بپرسید به شما خواهد گفت که عسل غذایی نیست که ما آن را در برنامه غذایی یک بیمار دیابتی به راحتی بگنجانیم. چون عسل مقدار زیادی گلوکز (۳۱%) دارد. اما عسل می‌تواند بخشی از رژیم غذایی یک بیمار دیابتی باشد. به شرط آنکه فرد یک رژیم با کربوهیدرات کم را رعایت کند. در واقع مقدار کربوهیدرات مصرفی برای یک بیمار مهم تر از نوع کربوهیدرات مصرفی هست و متخصصان تغذیه موافق‌اند که در یک رژیم غذایی متعادل می‌توان مقدار کمی عسل مصرف کرد. در واقع حتی اگر قند خون بالایی دارید لزومی ندارد که از خوردن این شهد شیرین بپرهیزید اما باید مقدار مجاز استفاده از ان را رعایت کنید.
متخصصین معتقدند که افراد دیابتی می‌توانند در روز ۲۰ تا ۳۰ گرم عسل طبیعی خالص تحت نظر و مشورت پزشک مصرف کنند. بنابراین این افراد می‌توانند قبل یا بعد از صبحانه این مقدار عسل را به صورت شربت عسل (رقیق شده در آب) و یا آب گریپ فروت مصرف کنند و حتی این میزان عسل برای درمان دیابت نیز مفید خواهد بود. همچنین کاهش در مصرف عسل به این معنا نیست که شما عسل را بطور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنید.
طعم عسل کمی شیرین تر از قند است. بنابراین در دستورهای پخت و پز شما می توانید ۱ قسمت عسل را جایگزین یک و یک چهارم قسمت از شکر کنید. این کارموجب کاهش محتوای کربوهیدرات موجود در غذای شما می‌گردد. جدا از همه اینها عسل در زمینه پیشگیری دیابت و بهبود زخم های دیابتی بسیار موثر هست.
تحقیقات اخیر نشان داده است که جایگزینی کامل شکر با عسل خطر ابتلا به دیابت را تا ۷۰ درصد کاهش می‌دهد و همینطور با مالیدن عسل بر روی زخم‌های دیابتی می‌توان بهبودی این زخم ها را سرعت بخشید و حتی از لزوم قطع شدن پای دیابتی جلوگیری کرد. ویژگی های عسل دیابتی به منظور پیشگیری از ابتلا به دیابت خانواده ها باید استفاده از عسل را به جای شکر در برنامه غذایی خودشان جدی بگیرند.
به بیماران دیابتی توصیه می شود که میزان دریافت بدن خود از ویتامین ها و مواد مغذی مثل B1 , B6 , B12 , C , E و بیوتین را افزایش دهند و عسل و به ویژه عسل دیابتی شهدینه منبع مناسبی برای این مواد می باشد. وقتی شما عسلی را برای بیماری دیابتی می خرید باید مطمئن باشید که عسل طبیعی هست و گرنه عسل های تقلبی بر مشکلات بیماران دیابتی می افزایند. متأسفانه در اکثر عسل های تجاری که به بازار ارائه می شود زنبور با شکر تغذیه می‌شود و عسل دارای ساکارز برابر یا بالاتر از ۵% هستند (استاندارد ایران در عسل ساکارز ۵% است).
که مصرف این نوع عسل‌ها برای بیماران دیابتی ممنوع و مضر است. در عسل دیابتی شهدینه که زنبور از شهد گل ها تغذیه می‌کند میزان ساکارز معمولا زیر ۳% است و این عسل‌ها با شرایط ذکر شده بالا برای بیماران دیابتی قابل استفاده هستند. مصرف عسل دیابتی شهدینه حتی می‌تواند در زمینه پیشگیری از دیابت و درمان زخم‌های دیابتی بسیار موثر باشد.
تحقیقات اخیر نشان داده است که جایگزینی کامل شکر با عسل خطر ابتلا به دیابت را تا ۷۰ درصد در افراد کاهش می دهد. و همچنین در افراد دیابتی با مالیدن عسل بر روی زخم های دیابتی می توان بهبودی این زخم ها را سرعت بخشید و حتی در موارد زیادی از قطع شدن عضو بیمار دیابتی در اثر زخم جلوگیری کرد.
