دكتر حسين رجب‌زاده – دكترای علوم آزمايشگاهی
اختلالات كاردیوواسكولار یكی از مهم‌ترین علل مرگ و میر و موربیدیتی در دیابت تیپ 2 می‌باشد. در میان ریسك فاكتورهای مشخص شده اختلال سه‌تایی لیپیدها (افزایش تری‌گلیسرید، كاهش HDL و افزایش LDL) از ریسك فاكتورهای قدرتمند آترواسكلروزیس در دیابت تیپ 2 است. شیوع هیپرتری‌گلیسریدمی در دیابت تیپ 2، دو تا سه برابر بیشتر از افراد غیر دیابتی است. مطالعات نشان داده كه افزایش تری‌گلیسرید خون یك پیش‌زمینه مستقل در بیماری عروق كرونر قلب می‌باشد.
پایین بودن HDL، افزایش تری‌گلیسرید خون و تغییرات همراه فراكسیون‌های LDL، دیس‌لپیدمی دیابتیك به طور شایع در دیابت نوع 2 دیده می‌شود كه به طور معنی‌داری مرگ و میر و موربیدیته را در این بیماران افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد كه نسبت‌های لیپیدی كلسترول تام به HDL یا نسبت LDL به HDL خیلی بهتر از تك‌تك پارامترهای لیپیدی برای ارزیابی خطر بیماری‌های قلبی و عروقی جوابگو باشد.
با در نظر گرفتن ریسك فاكتورهای مختلف از جمله دیس لیپیدمی و فشارخون بالا، كنترل چربی‌های خون و كنترل دقیق فشار خون، كاهش معنی‌داری را در نتایج كاردیوواسكولار بیماران دیابتی نشان داده است. بدیهی است در صورت عدم درمان و كنترل چربی‌های خون پس از تشخیص بیماری قلبی – عروقی، درمان چندان موثر نخواهد بود.
شروع درمان دارویی اولیه در بیماران دیابتی كه سطح LDL بالاتر از 130 میلی‌گرم در دسی‌لیتر دارند، ضروری می‌باشد. در صورتی كه در بیماران دیابتی كه دچار اختلالات كاردیوواسكولار هستند با LDL بالاتر از Mg/d1100 بایستی درمان شوند. لذا برای پیشگیری از بیماری‌های كاردیوواسكولار در افراد دیابتی، دیس لیپیدمی باید سریعا درمان شود.
