تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
از گذشته‌های دور، حجامت یكی از روش‌های درمانی بوه كه در درمان‌های قدیمی بسیار كارآمد نیز بوده است.
امروزه پزشكان با توجه به طب نوین پژوهش‌های فراوان، دلیل كارآمدی آن را روشن كرده‌اند.
قبل از اینكه آنتی‌بیوتیك‌ها به شكل امروزی رایج شوند، از حجامت برای درمان بیماری‌های جدی استفاده می‌شد.
در سال 1942 ویلیام اُسلر، پژوهشگر مؤسسه ملی بهداشت و درمان آمریكا اعلام كرد كه حجامت یكی از روش‌های مؤثر در درمان ذات‌الریه حاد است.
طبیبان قدیم دلیل كارآمد بودن حجامت را نمی‌دانستند، اما پزشكان امروز دلیل آن را توضیح می‌دهند.
«Ericskaw» دانشمند دانشگاه شیكاگو به تازگی نوعی باكتری به نام استافیلوكوكوس اورئوس (Starchyloccoccus arureus) كشف كرده است كه به راحتی نام ان را به استافیلوكوكوس تغییر داد.
تماس این باكتری با پوست سالم و یا در سوراخ‌‌هایی بینی می‌تواند باعث ایجاد عفونت‌های پوستی و یا جوش شود.
استافیلوكوكوس همچنین می‌تواند، عفونت‌های جدی در خون، استخوان‌ها و ریه ایجاد كند كه مانند باكتری‌های دیگر روز به روز هم نسبت به درمان مقاوم‌تر شود. این باكتری برای رشد و ایجاد عفونت نیاز به آهن خون دارد و بیشتر هم ترجیح می‌دهد از آهن موجود «heme» (از اجزای گلبول قرمز) استفاده كند.
اسكار و همكاران او معتقدند كه آهن heme، یكی از موادی است كه این باكتری برای ایجاد عفونت به آن نیاز دارد و اگر این ماده در خون وجود نداشته باشد، شانسی برای زنده ماندن و ایجاد بیماری نخواهد داشت.
راتیز رومالت، اعتقاد دارد كه حجامت یكی از روش‌های مؤثر در گرسنه نگه داشتن پاتوژن‌های باكتریایی است و رشد باكتری را كاهش می‌دهد.
اگرچه امروزه انجام حجامت چندان رایج نیست و هیچ یك از پژوهشگران احیای دوباره آن را پیشنهاد نمی‌كنند، اما دلیل اینكه چرا این كارگاه برای درمان بیماری‌ها نتیجه‌بخش است، كاملاً روشن است.
تاریخ حجامت
در نقاشی‌های یونان باستان نشان داده شده كه آنها به وسیله یك گلدان از بیمار خون می‌گرفتند.
حجامت روش درمانی است كه یونانیان قدیم از آن استفاده می‌كردند و یكی از رایج‌ترین شیوه‌های درمانی در قرن 19 بوده است.
در زمان بقراط نیز حجامت انجام می‌شده، اما به طور كلی آنها بیشتر به اصلاح تغذیه و رژیم غذایی تكیه می‌كردند.
محبوبیت حجامت در یونان توسط نظریات جالینوس افزایش یافت؛ زمانی كه او كشف كرد نه تنها در رگ، بلكه در سرخرگ‌ها هم خون وجود دارد (تا آن روز مردم فكر می‌كردند درون سرخرگ هوا وجود دارد!) جالینوس اعتقاد داشت مقدار خونی كه در حجامت از افراد گرفته می‌شود، بسته به سن بیمار، شرایط بیمار، فصل، آب و هوا و مكان تغییر می‌كند.
در حجامت، خون‌های كثیف از بدن خارج می‌شود. بیماران اغلب بعد از حجامت احساس بهتری دارند و احساس سبكی می‌كنند.
زنان به دلیل قاعدگی ماهیانه و تصفیه خون‌شان از این طریق، نیازی به حجامت ندارند.
زالو درمانی
بیش از هزاران سال است كه در هند از روش تصفیه و پاكسازی خون برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود.
خون مایعی حیاتی در سراسر بدن است كه گردش آن در سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌ها باعث می‌شود انواع موادمغذی به سایر بافت‌ها و اندام‌های بدن برسد.
سلول‌های خون در محیط مایع و معلق پلاسما تشكیل می‌شوند. یك فرد به طور متوسط در هر كیلوگرم از وزن خود حدود 70 میلی‌لیتر خون دارد (به این ترتیب یك مرد بالغ به طور متوسط 5 لیتر خون در بدن دارد.) بدون خون، انسان نمی‌تواند زندگی كند.
گهگاه خون سمومی را كه در دستگاه گوارش وجود دارد، به خود جذب می‌كند كه این سموم باید تصفیه شوند. تصفیه و حذف خون كثیف از بدن به معنی حذف ریشه و علت بیماری‌هاست.
امروزه خونگیری به وسیله سوزن و یا برش انجام می‌شود؛ اما در طب سنتی، این كار توسط مكنده‌های طبیعی یعنی زالو انجام می‌شد.
در این روش، زالو را در محل خاصی از بدن بیمار قرار می‌دهند تا مكیدن خون ناخالص آن را بیرون بكشد.
مواردی كه به وسیله زالو درمانی، می‌توانند درمان شوند عبارتند از: اگزما، بیماری‌های پوستی، التهابات استخوان و مفاصل، بواسیر، كورك، طاسی، سفت شدن بافت‌های بدن، نقرس و زخم، روماتوئید، آرتروز، تبخال.
زالو
زالو از گروه كرم‌ها است و بیشتر در جنگل‌های استوایی و در زمین‌های چمن و آب یافت می‌شود.
دوازده نوع زالو وجود دارد كه شش نوع آن سمی و شش نوع دیگر غیرسمی است. این حیوان در دو سر بدن خود مكنده‌های قدرتمند با سه آرواره دارد و برشی به شكل Y در پوست ایجاد می‌كند.
یك زالو می‌تواند بین 30 دقیقه تا 6 ساعت روی پوست باقی بماند و خون بمكد. در طول هر دوره از تغذیه، آنها بین 5 تا 15 میلی‌لیتر خون می‌‌مكند و خون مكیده شده را بیشتر از یك ماه در معده خود نگه می‌دارند.
با این حال پس از فرآیند مكش، پس از یك هفته، دوباره می‌توانند شروع به خوردن غذا (خون) كنند.
ویژگی‌های زالو در تصفیه خون
زالو خون ناخالص را می‌مكد.
با استفاده از نمك می‌توان آنها را از پوست بیمار جدا كرد.
زالو گرسنه نسبت به نور و محرك‌های مكانیكی پاسخ می‌دهد.
هنگامی كه در جای خودش متصل می‌شود، با خیال راحت در همان نقطه می‌ماند تا پر از خون شود.
ترشحات بزاق زالو حاوی مواد ضدانعقاد، هیستامین و بی‌حس‌كننده است كه خاصیت ضدانعقادی آن مانع از لخته شدن خون می‌شود و در حال حاضر پژوهشگران مشغول بررسی این بزاق برای درمان بیماری‌های قلبی هستند.
عمیق‌ترین خون‌های كثیف توسط زالو استخراج می‌شود.
نگهداری زالو
زالوها باید در یك ظرف آب استریل نگهداری شوند.
به ازای هر زالو 250 میلی‌لیتر آب باید وجود داشته باشد و دمای ایده‌آل برای نگهداری آنها 15 الی 25 درجه سانتیگراد است.
زالوها نباید در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرند.
وقتی كه ظرف آب زالوها عوض می‌شود، باید درجه حرارت آن مانند آب قبلی باشد.
زالوهای استفاده شده را هرگز نباید با زالوهای استفاده نشده در یك جا قرار داد و هرگز نباید از یك سری زالو برای دو بیمار استفاده كرد.
روش استفاده از زالو
پوست بیمار را با آب و صابون بشوئید و زالوها را به بدن بیمار نزدیك كنید.
خود زالو سریع جذب پوست می‌شود. برای راحتی كار می‌توان با سوزن روی پوست یك ضربه كوچك زد و زالو سریع به خون بیرون آمده می‌چسبد.
از روی حركت زالو به سمت جلو می‌توانید سر آن را تشخیص دهید. روی زالوها را با یك پنبه مرطوب بپوشانید.
وقتی مكیدن خون بعد از 45 دقیقه به پایان رسید. از بدن بیمار جدا كنید و اگر جدا نشد، این كار را با استفاده از نمك یا زردچوبه انجام دهید.
مدت زمان لخته شدن خون و فشار خون بیمار را اندازه بگیرید تا مطمئن شوید طبیعی است.
ممكن است به علت باكتری موجود در روده زالو، كمی قرمز و دچار خارش شود. جای گاز و زخم زالو را با عسل شسته و بانداژ كنید.
درمان با زالو طی شش هفته انجام می‌شود. (البته مدت و تعداد بستگی به نوع بیماری و شدت آن دارد.)
در موارد و افراد زیر نباید از زالودرمانی استفاده شود
افراد هموفیلی و مبتلا به اختلالات خونی
بیماران ضعیف
افراد دارای حساسیت
زنان باردار و شیرده
استفاده از زالو در بیماری‌های زیر بسیار مؤثر است و نتایج عالی دارد
ریزش مو
زخم
پسوریازیس
آلوپسی (بیماری است كه در آن مو می‌ریزد و اما فولیكول‌های مو همچنان باقی می‌مانند و زالو در قسمت‌های طاس بیمار استفاده می‌شود.)
اندازه زالوها نباید بیش از حد بزرگ و یا كوچك باشد.
