زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

به قلم : الهام کریمی - کارشناس ارشد تغذیه

تحریریه زندگی آنلاین : در این مقاله کوشش کرده‌ام مختصری کوتاه، ولی مفید در مورد بیماری «سندروم گیلن‌باره» برای خوانندگان عزیز و محترم زندگی آنلاین  بنویسم.

گلین‌باره چیست؟

گیلن‌باره نوعی اختلال نادر هست که در آن سیستم ایمنی به اعصاب شما حمله می‌کند. معمولاً اولین علائم آن‌ها ضعف و سوزن سوزن شدن در اندام‌های بدن است. این اختلال بسیار نادر است و در افراد کمی دیده می‌شود و حال‌آنکه تحقیقات نشان می‌دهند در این سندروم سطح پروتئین‌های مایع مغز نخاعی بالاتر از حد طبیعی می‌رسد. سندروم گیلن‌باره یک بیماری خود ایمنی نادر و جدی است که می‌تواند بر روی هر قسمت از سیستم عصبی محیطی خارج از مغز و نخاع تأثیر بگذارد. در این سندروم به غلاف اعصاب محیطی حمله می‌شود. غلاف‌های میلین آکسون‌ها را می‌پوشاند. در اینجا گریزی می‌زنم به تجسم کردن یک سیستم الکترونیکی که دارای سیم‌های گوناگون می‌باشد. هنگامی‌که بخشی از سیم‌ها پوشش خود را از دست می‌دهند، بقیه مجموعه برق هم دچار مشکل می‌شود. در اینجا M.S به تشابه این بیماری از این نقطه‌نظر به مولتیپل‌اسکلروز می‌پردازم.

این آسیب از ارسال اطلاعات خاص اعصاب مانند احساس لمس به نخاع و مغز جلوگیری می‌کند. این عارضه معمولاً چند روز یا چند هفته پس از عفونت دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش ظاهر می‌شود. برخی از دانشمندان این روزها معتقد می‌باشند که ممکن است سندروم گیلن‌باره پس از عفونت کووید 19 رخ دهد.

 بیشتربخوانید:

پرخوابی ؛ از علت تا راه های درمان

نشانه‌های سندروم گیلن‌باره

سندروم گیلن‌باره اغلب با گزگز و ضعف از پاها شروع می‌شود و به بالای بدن و بازوها گسترش می‌یابد. در حدود 10 درصد از افراد مبتلابه این اختلال، علائم از بازوها یا صورت شروع می‌شود.

از علائم سندروم گیلن‌باره می‌توان به موارد مسائل زیر اشاره کرد:

- خارش و احساس سوزن شدن در انگشتان، انگشتان پا، مچ پا یا مچ دست

- ضعف در پاها

- راه رفتن ناپایدار یا ناتوانی درراه رفتن

- مشکل در حرکات صورت، ازجمله گفتار، جویدن یا بلعیدن

- دوبینی

- درد شدید

- مشکل در کنترل مثانه یا عملکرد روده

- ضربان قلب سریع

- فشارخون کم یا زیاد

- مشکل تنفس

 عوارض سندروم گیلن‌باره

1- مشکلات تنفسی

2- بی‌حسی

3- مشکلات قلب و فشارخون

4- مشکلات روده و مثانه

5- لخته شدن خون

6- زخم

راه‌های تشخیص سندروم گیلن‌باره

ریسک فاکتورهای سندروم گیلن‌باره

- ویروس اپشتین‌بار

- ویروس زیکا

- هپاتیت C، B، A و E

- HIV

- پنومونی مایکو پلاسما

- ویروس آنفولانزا

- سیتو مگالو ویروس

- عمل جراحی

- تروما

- لنفوم‌هاچیکن

- و نهایتاً ویروس کرونا

 بیشتربخوانید:

بیماری صرع را بهتر بشناسيم

راه‌های تشخیص سندروم گیلن‌باره

1- آنالیز مایع نخاعی: در این روش مایع مغزی نخاعی را می‌گیرند و از نخاع می‌کشند و میزان و سطح پروتئین‌های آن را اندازه‌گیری می‌کنند که همان‌طور که قید شد، سطح پروتئین‌ها در این مایع بیشتر از حد طبیعی است.

2- الکترومیوگرافی (EMG): در این روش عملکرد الکترونیکی عضلات را می‌خوانند تا به پزشک کمک کند که متوجه شود ضعف عضلانی شما ناشی از آسیب عصبی است یا آسیب عضلانی.

3- آزمایش‌های هدایت عصبی: از تست‌های سرعت هدایت عصبی برای بررسی میزان پاسخ عصب‌ها و عضلات به پالس‌های کوچک الکتریکی استفاده نموده‌اند.

درمان پزشکی سندروم گیلن باره

1- پلاسما فرز: به طور ساده بگویم که در این روش خون فرد را می‌گیرند و از آنتی‌بادی‌های تهاجمی که به سیستم اعصاب محیطی حمله می‌کنند، آن را می‌زدایند و به خون خالص پاک را دوباره داخل بدن می‌نمایند.

2- تزریق الکترومیوگرافی (IVIG): ایمونوگلوبین حاوی آنتی‌بادی‌های طبیعی و سالم است. دوزهای بالای ایمونوگلوبین می‌تواند به انسداد آنتی‌بادی‌های ایجادکننده سندروم گلین باره کمک بهینه‌ای به انجام برساند. با توجه به اینکه در این بیماری پروتئین‌های مایع مغزی نخاعی افزایش می‌یابد، پس بایستی به نظر بنده البته از مواد ضد پروتئینی ازجمله پپتیداز که منحل‌کننده رشته پروتئین است استفاده کرد. همچنین اسید هیدروکلریدریک معده هم آنالیز کننده پروتئین می‌باشد.پس شاید با تزریق این دو ماده به مایع مغزی نخاعی با یکی از این دو ماده از بروز سندروم گیلن‌باره جلوگیری نمود.اکنون به موارد تغذیه‌ای و برنامه غذایی و رژیم‌درمانی بیماران سندروم گیلن‌باره می‌پردازم.

خوانندگان عزیز مجله دنیای سلامت همان‌گونه که نوشتم پروتئین بالای مایع مغزی نخاعی از علل این بیماری می‌باشد، درنتیجه یک رژیم عاری از گوشت مخصوصاً گوشت قرمز و به عبارتی رژیم گیاهخواری بسیار در درمان و پیشگیری از این سندروم و بیماری مؤثر می‌باشد.

 بیشتربخوانید:

سندروم گیلن باره را بشناسید

تغذیه‌درمانی در سندروم گیلن‌باره

ویتامین B12: ازآنجاکه این ویتامین خود چربی دور آکسون (میلین) را درست می‌کند، لذا کسری و کمبود این ویتامین سبب آسیب و صدمه به غلاف آکسون‌ها می‌شود.

ویتامین B6: این ویتامین برای این بیماران ضروری است. منابع غذایی ویتامین B6 عبارت‌اند از سیب‌زمینی، موز، آووکادو، سیب‌درختی و پسته.

ویتامین‌های A و E: غذاهای غنی از ویتامین A مانند میوه‌ها و سبزیجات و آووکادو و نیز منابع غنی از ویتامین E مانند کنجد و تخمه‌کدو به کاهش التهاب کمک می‌کنند.

در انتها لازم به ذکر می‌دانم از شما خوانندگان عزیز و محترم مجله دنیای سلامت تشکر کنم و از اینکه در کنار رهروان راه علم می‌توانم قدمی نه‌چندان بزرگ، بلکه مختصر و مفید برای شما عزیزان بردارم، بسی خرسندم.

 بیشتربخوانید:

هر آنچه باید در مورد سندروم درسلر بدانید