موارد زیر ممکن است خطر مواجهه با سطوح بالای اسید اوریک را افزایش دهند:
- چاقی
- کم‌کاری تیروئید
- پسوریازیس
- انجام شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان
سطح اسید اوریک با انجام یک آزمایش خون اندازه گیری می‌شود. برای زنان، سطح اسید اوریک باید کمتر از ۶ میلی‌گرم در دسی‌لیتر و برای مردان کمتر از ۷ میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد.
اگر سطوح اسید اوریک شما بالاست می‌توانید برخی روش‌های طبیعی را برای کاهش آن مد نظر قرار دهید.
بیشتربخوانید:
خوراکی هایی که سلامت کلیه‌های شما را تضمین می‌کند
مصرف مواد غذایی حاوی سطوح کم پورین
پورین‌ها مواد شیمیایی‌ای هستند که به طور طبیعی توسط بدن تولید می‌شوند و همچنین در برخی مواد غذایی وجود دارند. پورین‌های حیوانی از گوشت و غذای دریایی بطور ویژه می‌توانند بر سطح اسید اوریک شما تاثیرگذار باشند.
بیشتر افراد بیش از آنچه تصور می‌کنند پورین‌ها را مصرف می‌کنند. مواد غذایی زیر حاوی مقادیر زیاد پورین هستند؛ از این‌رو افرادی که در تلاش برای کاهش سطح اسید اوریک خود هستند باید از آن‌ها پرهیز کرده یا مصرف آن‌ها را محدود کنند:
- گوشت‌های اندامی مانند جگر یا قلوه
- نرم‌تنان صدف‌دار و ماهی‌های چرب مانند آنچوی و تن
- برخی سبزیجات از جمله مارچوبه، قارچ‌ها و اسفناج
- سس گوشت
از سوی دیگر، مواد غذایی زیر حاوی مقادیر کم پورین هستند، از این‌رو مصرف آن‌ها موجب افزایش سطح اسید اوریک نمی‌شود:
- مغزدانه‌ها و کره بادام زمینی
- تخم مرغ
- محصولات لبنی کم‌چرب یا بدون چربی از جمله پنیر، شیر و ماست
- گیلاس و میوه‌های دیگر
دنبال‌کردن یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به کاهش سطوح اسید اوریک کمک کند. به عنوان مثال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ که در نشریه the American College of Rheumatology journal Arthritis & Rheumatology منتشر شد، نشان داد که دنبال‌کردن رژیم غذایی دش (DASH) برای ۳۰ روز به افراد مبتلا به پیش‌پرفشاری خون و پرفشاری خون در کاهش سطح اسید اوریک به میزان ۱.۳ میلی گرم در دسی‌لیتر کمک کرده است.
بیشتربخوانید:
درمان های دارویی بیماری نقرس
مصرف ویتامین C بیشتر
پژوهشگران دریافته‌اند که ویتامین C ممکن است به کاهش سطوح اسید اوریک کمک کند. طی مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۸ که در نشریه Arthritis & Rheumatism منتشر شد، شرکت‌کنندگانی که به مدت دو ماه ۵۰۰ میلی‌گرم مکمل ویتامین C در روز دریافت کرده بودند، نسبت به شرکت‌کنندگانی که دارونما دریافت کرده بودند، کاهش چشمگیر سطوح اسید اوریک را تجربه کردند.
با این وجود، چنین شرایطی ممکن است برای افراد مبتلا به نقرس صادق نباشد. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ که در نشریه Arthritis & Rheumatism منتشر شد، نشان داد که سطوح اسید اوریک شرکت‌کنندگان مبتلا به نقرس که برای هشت هفته ۵۰۰ میلی‌گرم ویتامین C در روز دریافت کرده بودند، کاهش قابل توجهی نداشته است.
افزون بر این، اگر سنگ کلیه داشته‌اید، پیش از مصرف ویتامین C باید با پزشک خود مشورت کنید، زیرا این ماده ممکن است خطر تشکیل سنگ را افزایش دهد.
محدودکردن مصرف نوشیدنی‌های شیرین
نوشابه‌های گازدار حاوی شکر یا شربت ذرت با فروکتوز بالا نیز با افزایش سطوح اسید اوریک در خون پیوند خورده‌اند. زمانی که بدن فروکتوز را تجزیه می‌کند، پورین‌ها تولید می‌شوند که می‌تواند به افزایش تولید اسید اوریک منجر شود.
نوشیدن قهوه
قهوه حاوی آنتی اکسیدانی به نام اسید کلروژنیک است که می‌تواند سطوح اسید اوریک را کاهش داده و حتی ممکن است از نقرس پیشگیری کند.
به عنوان مثال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ نشان داد خطر ابتلا به نقرس در مردانی که روزانه چهار تا پنج فنجان قهوه می‌نوشیدند در مقایسه با آن‌هایی که قهوه مصرف نمی‌کردند تقریبا ۴۰ درصد کمتر بود.
نوشیدن چهار فنجان قهوه در روز برای بزرگسالان سالم، بی‌خطر به نظر می‌رسد، اما نوشیدن میزان بیشتر می‌تواند به عوارض جانبی مرتبط با کافئین مانند سردرد، بی‌خوابی و ناآرامی منجر شود.
بیشتربخوانید:
واکس گیلاس»اسید اوریک خون را پایین می‌آورد
کاهش وزن
افزون بر پرهیز از برخی مواد غذایی و نوشیدنی‌ها، کاهش وزن می‌تواند به کاهش سطح اسید اوریک کمک کند. اضافه‌وزن یا چاقی، کارایی کلیه‌ها در دفع اسید اوریک از طریق ادرار را کاهش می‌دهد. خطر ابتلا به نقرس برای افراد چاق در مقایسه با افرادی با وزن سالم ۱۰ برابر بیشتر است.
پرهیز از برخی دارو‌ها
برخی دارو‌ها ممکن است سطح اسید اوریک در خون را افزایش دهند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- دارو‌های ادرارآور که به نام قرص آب نیز شناخته می‌شوند مانند دمادکس (تورسماید)، میکروزاید (هیدروکلروتیازید) و تالیتون (کلرتالیدون)
- آنتی‌بیوتیک‌های ضد سل مانند ریفاتر (پیرازینامید) و میامبوتول (اتامبوتول)
- دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن مانند گنگراف (سیکلوسپورین)
دوز کم آسپرین نیز ممکن است سطح اسید اوریک را افزایش دهد، زیرا این دارو می‌تواند در توانایی کلیه‌ها برای دفع اسید اوریک اختلال ایجاد کند.
