دیابت: وجود دیابت نوع 2 به‌طور قابل توجهی خطر و شدت کبدچرب را افزایش‌می‌دهد؛ به طوری که شایع‌ترین بیماری مزمن کبدی در بیماران دیابتی می‌باشد.
عوامل خطر دیگر: عوامل خطر دیگری همچون فعالیت جسمی كم، دریافت بالای چربی، پرخوری، افزایش وزن و دور کمر بالا، سابقه خانوادگی چاقی یا دیابت و سابقه کبد چرب نیز حائز اهمیت می‌باشند.
اسیدهای چرب غیر اشباع
1-(اسیدهای چرب غیر اشباع با یک باند دوگانه): این دسته از اسیدهای چرب در غذا‌هایی نظیر روغن زیتون، مغز‌ها و ... یافت می‌شوند و تأثیر مثبتی در كاهش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی و الگوی لیپیدی خون دارند؛ زیرا سطح LDL اکسید‌شده و کلسترول‌تام و تری‌گلیسرید را بدون کاهش پایدار HDL که در رژیم‌های کم‌چرب دیده می‌شود، کاهش‌می‌دهد.
بنابراین افزایش دریافت چربی‌های غیراشباع، به خصوص به عنوان جایگزین چربی‌های اشباع و در نسبت بالاتر در رژیم‌غذایی به‌جای کربوهیدرات، می‌تواند مفید باشد.
2- PUFA (اسیدهای چرب غیر اشباع با چند باند دوگانه): PUFA دسته‌ای از اسیدهای چرب شامل n-6 و n-3 می‌باشد. جایگزینی PUFA با چربی‌های اشباع می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. نسبت اسیدهای چرب n-6 به n-3 در تعیین اثر PUFA روی شاخص‌های مختلف لیپیدی و غیر‌لیپیدی مهم است.
تأثیر مثبت اسیدهای چرب n-3 بر اختلال لیپیدی و مقاومت انسولینی سبب شده است که اسیدهای چرب n-3 ترکیب رژیمی مهمی در بیماران مبتلا به كبد چرب غیرالكلی باشد. روغن ماهی که غنی از اسیدهای چرب n-3 است و گردو به عنوان منبع خوب اسید α-لینولنیک نیز مفید است و الگوی لیپیدی خون را بهبود بخشیده و التهاب، استئاتوز و تخریب کبدی را در این بیماران کاهش می‌‌دهد.
تأثیر اجزای رژیمی
کاهش انرژی دریافتی: این بیماران اغلب دریافت انرژی بالایی دارند. یافته‌ها نشان می‌دهند که کاهش وزن متعادل در حدود 6 درصد، مقاومت انسولینی، استئاتوز کبدی، همچنین سطوح آنزیم‌ها را بهبود می‌بخشد.
چربی: دریافت چربی در این بیماران اغلب نامتعادل است (نسبت پایین اسیدهای چرب غیراشباع به اسیدهای چرب اشباع). مطالعات پیشنهاد نموده‌اند که رژیم غنی از روغن زیتون و روغن ماهی (نسبت به روغن ذرت) می‌تواند در بهبود استئاتوز کبدی مفید واقع شود.
چربی‌های اشباع: با توجه به ارتباط دریافت بالای اسیدهای چرب اشباع با خطر بیماری‌های قلبی- عروقی و مقاومت انسولینی پیشنهاد شده است که دریافت چربی‌های اشباع در بیماران كبد چرب غیرالكلی محدود گردد.
تشخیص
این بیماران معمولاً از لحاظ بالینی نشانه‌ای ندارند؛ اما می‌توان گفت، خستگی، احساس درد مبهم در ناحیه یک چهارم بالایی سمت راست شکم و گاهی در حالات پیشرفته بیماری، احساس بی‌اشتهایی و تهوع از علایم بیماری است. همچنین یرقان، ادم و ... اغلب در حالت‌های شدید ممکن است دیده شود.
بررسی افزایش آنزیم‌های کبدی، سی‌تی اسکن، ام‌آرآی و بیوپسی (نمونه‌برداری) از راه‌های تشخیص این بیماری می‌باشند.
اسیدهای چرب ترانس
این نوع اسیدهای چرب در فرآورده‌های لبنی و روغن‌های هیدروژنه، مانند مارگارین یافت می‌شوند. توصیه‌ها مبنی بر پرهیز از دریافت روغن‌های هیدروژنه در افراد در معرض خطر اختلال لیپیدی است؛ لذا این بیماران باید مصرف موادی چون خامه، سرشیر، کره و چربی حیوانی را محدود كنند.
کربوهیدرات: بیماران كبد چرب غیرالكلی، اغلب رژیم‌های غنی از قند‌های ساده دارند. هر چند ترکیب ایده‌آل رژیم‌غذایی برای این بیماران هنوز تعیین نشده است، اما اجماع بر این است که دریافت اضافی کربوهیدرات نیز می‌تواند مضر باشد و بایستی تصحیح شود. این امر را می‌توان با محدود نمودن مصرف مواد قندی و شیرینی‌جات، برنج و نان‌های تهیه‌شده از غلات تصفیه شده محقق نمود.
شاخص‌گلیسمی و فیبر‌غذایی: دریافت فیبر‌محلول از منابعی مثل جوی دوسر منجر به کاهش کلسترول تام می‌شود. کربوهیدرات‌های پرفیبر و با سطح گلیسمی پایین با تأثیرات مثبت بر پاسخ گلیسمیک و غلظت کلسترول، برای افراد مبتلا به اختلال پاسخ انسولینی مفید است؛ لذا به این افراد توصیه می‌شود در رژیم غذایی خود جایگاه ویژه‌ای را برای سبزیجات، میوه‌جات در مقابل آب میوه، غلات کامل مانند نان جو و انواع نان‌های سبوسدار و تهیه شده از غلات تصفیه‌نشده در نظر بگیرند.
پروتئین: اطلاعات اندکی پیرامون تأثیر کمیت، کیفیت و ترکیب پروتئین در این بیماران وجود دارد، اما نشان داده شده است که کمبود پروتئین یا سوء‌تغذیه می‌تواند منجر به استئاتوز گردد؛ بنابراین بایستی با تغذیه‌ای صحیح و متعادل از ابتلا به انواع مختلف سوء‌تغذیه، چه بیش‌خوری و چه کم‌خوری اجتناب كرد.
برای خواندن بخش اول- جگرت را دریاب- اینجا كلیك كنید.
