سرگیجه
مطابق آمار منتشر شده 22 درصد از كودكان مبتلا به اوتیت سروز دچار سرگیجه می‌شوند.
یك آتاكسی مختصر و خفیف ممكن است با سرگیجه همراه باشد.
تشخیص نهایی بیمار به كمك اتوسكوپی
الف- در اتوسكوپی معمولا پرده گوش شفافیت خود را از دست داده و ورم كرده مشاهده می‌شود. ب- ولی برعكس اوتیت حاد میانی برجستگی پرده تمپان با اتوسكوپی قابل مشاهده است.
ج- در صورت طولانی شدن دوره بیماری در اثر عدم تشخیص به موقع پرده گوش ممكن است:
کلستئاتوم به رنگ آبی در اثر تجمع سیدرین نازك و چروك خورده (Retract) درآمده باشد. گاهی وجود سطح مایع یا Bulle قابل رویت است.
ادیومتری
به كمك ادیومتری می‌توان: الف- شدت كم شنوایی ب- نوع كم شنوایی ج- یكطرفه یا دوطرفه بودن بیماری را تشخیص داد.
تمپانومتری
تمپانومتری مكمل اودیومتری است و برای تشخیص وجود مایع در گوش میانی به كار برده می‌شود. با اندازه‌گیری حركات پرده تمپان می‌توان چهار نوع تمپانوگرام ترسیم كرد:
نوع A: تمپانوگرافی طبیعی نوع B: اوتیت سروز نوع C1: انسداد مجرای شنوایی نوع C2: انسداد شدید مجرای شنوایی
سیر بیماری
اوتیت سروز در بیشتر موارد بین 4-2 ماه بدون درمان بهبود یافته و برطرف می‌گردد. (لذا معاینه و پیگیری ماهیانه تا برطرف شدن آن ضروری است)
عوارض عمده آن عبارتند از: 1- كاهش شنوایی از نوع انتقالی (اشكال در یادگیری و كسب مهارت) 2- Superinfection (اوتیت حاد چركی) 3- اسكار پرده تمپان 4- خطر ایجاد چروكیده شدن پرده تمپان و کلستئاتوما و تخریب استخوان‌های گوش. 5- ماستوئیدیت تحت حاد. 6- عودهای مكرر.
شیوع عود بیماری
در سنین 6-3 سالگی و بدون سابقه اوتیت سروز: در ماه‌ها و سالهای آینده 1 درصد است.
در سنین 6-3 سالگی با سابقه اوتیت سروز:
الف- در كوتاه مدت: احتمال عود بیماری 10-5 درصد است. ب- در طولانی مدت: احتمال عود بیماری در سالهای بعد 80-50 درصد است.
توجه شود
در مواردی كه سن كودك مبتلا به اوتیت سروز بیشتر از 7 سال باشد، خطر عود بیماری 4 برابر كودكان بدون این عارضه است.
درمان دارویی و مكانیكی
الف- داروهایی در درمان تاثیر واضحی ندارند عبارتند از: دكونژستان‌ها، آنتی‌هیستامینیك‌ها، ایمونواستیمولان‌ها، گاماگلبولین‌ها
ب- آنتی‌بیوتیك‌ها: در درمان عفونت همراه با رینوفارنژیت‌ها و كاهش شدت بیماری قابل استفاده و مفید است. در پیشگیری از عود O.M.E در نزد كودكانی كه كمتر از 2 سال سن دارند و در مراكز نگهداری كودكان به سر می‌برند موثر است.
ج- درمان‌های مكانیكی: مانند منبسط كردن گوش میانی یا مانور والسالوا در كودكان كمتر مورد استفاده قرار دارند.
درمان جراحی
ادنوئیدكتومی و برداشتن لوزه‌ها در موارد شدید و برای برطرف كردن كانون عفونی و پیشگیری از عود بیماری موثر است. درمان جراحی در OME، فقط در مواردیكه افیوژن طول كشیده یا مزمن باشد مفید است و به طرق زیر انجام می‌گیرد:
الف- پاراسنتز: برای كاهش ادم و برقراری Aeration ب- میرنگوتومی: در مواردی كه اوتیت گوش میانی از نوع سروموكوئید همراه با چرك و خون باشد. ج- لوله تهویه هوا: در اوتیت سروزی مزمن همراه با آتروفی تمپان، كم شنوایی هدایتی
نتیجه
اوتیت سروز گوش میانی (OME) از بیماری‌های شایع در نزد كودكان است.
تشخیص بیماری با گرفتن شرح حال دقیق، معاینه صحیح پرده تمپان مطرح می‌گردد.
و به كمك آزمایش‌های تكمیلی بیماری تایید می‌گردد. در این صورت می‌توان از بروز معلولیت و كری در نزد كودكان جلوگیری نمود.
برای خواندن بخش اول- برخورد با اوتیت سروز- اینجا کلیک کنید.
