دكتر محمدرضا نیسیان؛ فارماكولوژیست
یك دیدگاه متخصصان نورولوژیست در درمان صرع و استفاده از داروهای قدیم و جدید آن این است كه:
قبل از شروع به درمان این بیماری حتما تشخیص قطعی صرع داده شده باشد. با توجه به نوع تشنج بوجود آمده داروی كاملا مناسب بر آن انتخاب شود. در درمان تشنج كنترل و درمان آن مهم‌تر از سطح سرمی دارو باشد.
به‌جای استفاده از چند دارو در شروع درمان بهتر آن است كه در جهت كنترل تشنج یك دارو انتخاب گردد و در صورت عدم كنترل از چند دارو استفاده شود. (در این روش بیمار در خطر سمیت فزاینده ناشی از مصرف چند دارو قرار نمی‌گیرد).
در درمان بیماران صرعی چند رورش دارودرمانی وجود دارد كه با توجه به شرایط بیمار و تصمیم پزشك و آزمایش‌های بالینی و گرفتن EEG انتخاب می‌گردد. اصولا در این بیماران درمان طولانی‌مدت به دنبال یك تشنج توصیه نمی‌گردد مگر در این بیماران علتی زمینه‌ای یافت گردد كه قابل درمان یا اصلاح نبوده و احتمال عبور تشنج زیاد باشد، یكی از این موارد تومورهای مغزی است.
برای شروع درمان دارویی در تشنج‌های پارسیل یا تونیك كلونیك ژنرالیزه ثانویه از داروهای فنی تویین، كاربامازوپین و یا لاموتریژین استفاده می‌شود و جهت درمان كنترلی صرع فراگیر اولیه نیز می‌توان اسید والپرویك را داروی مناسبی تلقی كرد.
با توجه به كم‌اثر بودن فنوباربیتال در تشنج‌های پارسیل از آن بیشتر در تشنج‌های ژنرالیزه تونیك- كلونیك استفاده می‌گردد كه بسیار موثر است. در حملات آبسانس صرع كوچك داروی انتخابی اتولوكسیماید می‌باشد و در تشنج‌های میوكلونیك درمان با والپروییك اسید، زونی سامید و یا كلونازپام توصیه می‌گردد.
داروهای جدیدی كه جهت درمان بیماری صرع و تشنج وارد چرخه درمان شده‌اند عبارتند از:
Gobapentin Lamotrigine Zonisamide Levetiracetan Vigabatrin Tiagabine Topiramate oxcarbazepine
از داروهای فوق می‌توان در درمان تشنج و صرع به‌صورت تك یا همراه با سایر داروهای دیگر استفاده كرد. توپیرامات، لاموتریژین، لوتیراستام و زونی سامید را می‌توان به‌عنوان داروی خط اول درمان صرع‌های پارسیل و ژنرالیزه به كار برد. در ضمن لازم به توضیح است كه داروهای گاباپنتین و تیاگابین و پره‌گابالین در درمان كمكی صرع ژنرالیزه توصیه نمی‌شود.
موارد زیر در بیمارانی كه دچار عود تشنج همراه با دارودرمانی می‌شوند باید بررسی شود تا پزشك مصرف روش‌ها و داروهای دیگر را بررسی كند:
1- تعیین سطح سرمی دارو و اتخاذ رویكرد جدید درمان با داروی مورد استفاده بیمار یا سایر داروها. 2- تغییر نوع دارو و احتمال اضافه كردن داروهای دیگر حین درمان. 3- درمان تشنج‌های مقاوم با روش‌های دارویی و غیردارویی. در پایان اطلاعاتی در مورد داروهای ضدتشنجی جدید در جدول شرح زیر ارائه می‌گردد.
