پروانه حجت؛ كارشناس تغذیه
سعید پیردوست یكی از هنرمندانی است كه حقیقتا در شكل‌گیری هر چه بهتر این طنزها، سهم عمده‌ای داشت. او كسی بود كه صادقانه و بی‌پیرایه نقش‌آفرینی كرد؛ هیچ‌گاه دچار غرور و نخوت نشد و شاید هم رمز حضور او در تمام سریال‌های ذكر شده تواضع باطنی و خلوص نیت او باشد.
چقدر با فوت و فن آشپزی آشنا هستید؟
در حدی كه یك مرد باید آشنا باشد بلدم؛ یعنی اگر جایی گیر كنم، بلدم گلیمم را از آب بیرون بكشم. آبگوشت‌های خوبی می‌پزم؛ البته در كار آشپزی همسرم دخالت نمی‌‌كنم، مگر اینكه ایشان فرصت نداشته باشد و نیاز به كمك من باشد و یا در مواقع میهمانی. در ضمن من سلیقه خاصی هم در شستن ظروف دارم و از این بابت خیلی اوقات، به خصوص وقتی میهمان داریم، خیلی سریع و با نظم و ترتیب خاصی ظروف را می‌شویم و سرجایشان می‌چینم.
میانه شما با رستوران چطور است؟
قدیم كه جوان‌تر بودم و تازه ازدواج كرده بودم، رستوران‌ها را خیلی دوست داشتم، ولی الان كه شرایط زندگی فرق كرده، محیط خانه را ترجیح می‌دهم. وقتی شب خسته به خانه برمی‌گردم، دیگر حوصله رستوران را ندارم؛ مگر در روزهای تعطیل یا جمعه‌ها، در حد 3-2 هفته یك بار. خود من اگر رستوران برویم غذای سنتی سفارش می‌دهم، ولی بچه‌هایم به غذاهای فوری یا fast food هم علاقه زیادی دارند.
به نظر شما چرا بسیاری از كودكان و نوجوانان، خوراكی‌های سنتی مثل نخودچی كشمش و پسته، بادام را به این خوراكی‌ها ترجیح نمی‌دهند؟
خوب اولا اینكه هم طعم جذاب‌تری دارند و هم تنوع آنها بیشتر است و همچنین بسته‌بندی زیبایی هم دارند و نكته دیگر اینكه زمانی كه ما بچه بودیم، تنها خوراكی‌های در دسترس نخودچی كشمش، توت، پسته و بادام و... بود؛ بنابراین ما گزینه زیادی برای انتخاب‌مان نداشتیم؛ پدر و مادرمان هم همین‌ها را می‌خوردند؛ ولی الان متاسفانه زمانه و به تبع آن الگوی خانواده‌ها فرق كرده و وقتی پدر و مادرهای جوان این دوره خودشان چیپس و بستنی می‌خورند، خوب بالطبع بچه‌ها هم یاد می‌گیرند و می‌خورند.
آقای پیردوست، به عقیده شما رابطه بین آشپزی و برقراری یك رابطه گرم و صمیمی بین افراد خانواده چیست؟
بستگی به این دارد كه زن خانه شاغل باشد یا خیر. اگر خانه‌دار باشد، خوب مسلما انتظار می‌رود كه سفره و غذای گرمی برای اعضای خانواده مهیا كند. من عقیده دارم وقتی یك مرد به منزل می‌آید و می‌بیند كه اجاق و آشپزخانه به راه است و بو و گرمای غذا در خانه پیچیده، احساس صمیمیت می‌كند؛ ولی اگر هیچ بویی از آشپزخانه به مشام نرسد، او هم دلسرد می‌شود. البته امروزه بسیاری از خانم‌ها شاغل هستند و دیروقت به منزل می‌آیند و مسلما باید مراعات این دسته از خانم‌ها را كرد و هر شب غذای گرم و سفره رنگین انتظار نداشت.
آیا همسر شما اصول تغذیه‌ای را در آشپزی رعایت می‌كنند؟
ایرانی جماعت غذای چرب را می‌پسندد. من هم یك ایرانی هستم و مسلما غذای چرب را دوست دارم؛ ولی بعد از بیماری قلبی‌ام، محدودیت‌هایی پیدا كرده‌ام. دیگر سرخ كرده كمتر می‌خوریم، نمك مصرف نمی‌كنیم، هفته‌ای یك بار گوشت قرمز می‌خوریم و در عرض هفته حتما ماهی می‌خوریم. سالاد و ماست همیشه پای سفره هست.
آیا حرفه شما مانع تغذیه سالم و بموقع غذا خوردن نمی‌شود؟
كاملا بستگی به كارگردان و تهیه‌كننده دارد. آقای مدیری چون خودشان خیلی به غذا و تغذیه اهمیت می‌دهند، وقتی با ایشان كار می‌كنیم، سر ساعت غذا می‌خوریم؛ آن هم غذای گرم. ولی برای بعضی فیلم‌ها، گاهی ساعت 4 غذا می‌خوریم؛ آن هم غذای سرد و بی‌خاصیت؛ مثل یك ساندویچ كالباس پر سس و این مسأله كاملا واقعیت دارد كه به تغذیه هنرپیشه‌ها اغلب ستم می‌شود.
به نظر شما چقدر یك فیلم می‌تواند در فرهنگ‌سازی تغذیه‌ای موثر باشد؛ برای مثال آیا امكانش هست كه شخصیت‌های اصلی فیلم به جای اینكه به یك رستوران بروند و پیتزا و نوشابه بخورند، لقمه‌ای غذای خانگی برداشته و آن را در چمن یا سبزه‌ای میل كنند؟
البته كه می‌شود؛ ولی این كاملا به كارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌كننده ارتباط دارد و خیلی هم كار راحتی است؛ ولی متأسفانه معمولا به مسأله غذا و تغذیه در فیلمنامه‌ها توجه نمی‌شود و هر چیز بیخود و بی‌محتوایی را به جای غذا نشان می‌دهند و كمتر روی این مسأله فرهنگی سرمایه‌گذاری می‌كنند. روی ذهن جوان‌ها هم به خوبی می‌شود كار كرد. اگر هنرپیشه‌ها بروند و روی چمن بنشینند و غذای سالم بخورند، صحنه قشنگی خواهد شد كه در ذهن جوان‌ها می‌ماند و الگوبرداری می‌كنند؛ ولی متاسفانه برای این مسائل هزینه نمی‌شود؛ در حالی كه مردم واقعا به غذایی كه هنرپیشه‌ها می‌خورند، توجه دارند.
جناب آقای پیردوست، به عنوان حسن ختام، لطفا پیامی تغذیه‌ای برای دوستداران‌تان بدهید.
من خواهشم از مردم این است كه تغذیه را جدی بگیرند و بدانند تغذیه سالم كه از مواد سالم ایرانی تهیه شده باشد می‌تواند جزئی از زندگی آنها باشد. وقتی ما غذاهای سالم سنتی و خوشمزه داریم، چرا باید دنبال الگوهای خارجی باشیم. دوستان عزیز، خوب و سلامت، با مواد غذایی سالم زندگی كنید! فكر پرخوری نباشید. آنچه مهم است خوب غذا خوردن است. آرزویم برای مردم این است كه با بهداشت و تغذیه خوب با سلامت زندگی كنند.
