زندگی آنلاین؛ مجله اینترنتی سبک زندگی

"امکان مینا"؛ واقعه‌نگاری تاریخ 

ساخت آثار تاریخی بیشتر از سینما در تلویزیون ما متداول است. یک دلیل این مسأله آن است که معمولا تهیه کنندگان سینما ریسک تولید فیلم‌های تاریخی پرهزینه را نمی‌کنند ولی درباره مواردی مثل "امکان مینا" این سرمایه‌گذاری‌های بخش دولتی است که باعث شکل گیری نوعی اثر تاریخی ماجرایی می‌‌شود.

"امکان مینا" به کارگردانی کمال تبریزی که نام یک زن که همان کاراکتر اصلی فیلم باشد در عنوانش وجود دارد داستانی در بحبوحه روزهای ابتدایی انقلاب اسلامی را روایت می‌‌کند و همراه با فیلم به دل زندگی دختری جوان می‌‌رویم که عضو یکی از گروهک‌هایی است که در ابتدای انقلاب فعال بودند.

در نقطه مقابل هم پسری جوان وجود دارد که به عنوان همسر دختر معرفی می‌شود؛ در ابتدای فیلم همه چیز بر مدار صلح و آرامش پیش می‌‌رود اما از جایی به بعد پسر داستان به دختر و روابط سیاسی‌اش مشکوک شده و همین است که جرقه سوءتفاهامات را شکل می‌‌دهد.

مینا ساداتی در نقش دختری چریک بازی نسبتا بدی از خود بروز نداده است اما مشکل فیلم آن است که بیش از حد در فضای بسته می‌‌گذرد و از آن مهمتر اینکه کشش دراماتیک یک فیلم بلند را ندارد.

یعنی کارگردان و قبل‌تر فیلمنامه نویس کمترین تلاشی نکرده‌اند که با ورود خرده داستان‌هایی جذاب به دل روایت اصلی کمی به اثر شاخ و برگ دهند و نتیجه اینکه اتفاق نهایی فیلم نیز به جای آن که بخشی از روال منطقی فیلم باشد اتفاقی غریب و بی ربط به چشم می‌‌آید. 

"ناردون"؛ تصویرسازی زیبا در شمال 

"ناردون" هم به مانند "زاپاس" داستانش در شمال می‌‌گذرد اما به جای شمال شرقی و گلستان، فریدون حسن پور کارگردان فیلم به شمال غربی و گیلان رفته و لوکیشن‌های زیبایی از لاهیجان را برای داستان پردازی انتخاب کرده است.

"ناردون" داستان اختلافاتی که مردمان دو روستا درباره دفن مردگان خود دارند را محور قرار داده و کوشیده حین این محور به برخی اتفاقات زیرینی که در زندگی‌های مردمان روستایی می‌‌گذرد هم اشاراتی بجا داشته باشد.

"ناردون" پر شده از قاب‌های زیبا و چشم‌نوازی که قطعا اصلی ترین دلیل خلق آنها قرارگیری لوکیشن‌ها در لاهیجان است.

فریدون حسن‌پور سعی زیادی کرده که فیلمش را به مجموعه‌ای از تصاویر زیبای شمال اختصاص دهد و البته در کنار این تصویرسازی، داستانی مفرح هم برای مخاطبان روایت کند.

لیلا اوتادی و پوراندخت مهیمن که یکی متعلق به نسل بازیگران زن جوانتر سینمای ایران و دیگر بازیگری پیشکسوت است از جمله بازیگران زن "ناردون" هستند که کوشیده اند نقش‌های خود را با شناخت کاراکتر و در خدمت محتوای سرگرم کننده اثر ایفا کند؛ در این بیان بازی مهیمن به مانند اغلب بازی‌هایش شیرین و پویا از کار درآمده است.

برای خواندن بخش اول -مروری بر نقش زنان در فیلم ها- اینجا کلیک کنید.