نکته جالب در مورد انواع پلو‌های ایرانی این است که با توجه به اینکه برنج در سرزمین‌های خاصی همانند شمال بسیار کشت می‌شده و حمل آن به سایر نقاط سخت بوده است، اما انواع مختلفی از این خوراک در نواحی مختلف ایران وجود داشته است.
اگر تا بحال نام پاچه پلو را نشنیده‌اید، باید اذعان کرد این غذا جز پلو‌هایی است که حتی در منابع مختلف نیز از آن زیاد یاد نشده است، همانند بسیاری از پلو‌هایی که دیگر در برنامه غذایی مردم جایی ندارد.
اگرچه هم اکنون نوعی از پاچه چلو به منصوب شهر شیراز وجود دارد، اما دقیقا شبیه پاچه پلو نیست. تنها یک خوراک افغانی به همین نام و تقریبا با همین دستور در برخی نواحی افغانستان طبخ و مصرف می‌شود.
بیشتر بخوانید:
عدس پلوی عربی با مرغ + طرز تهیه
طرز تهیه‌ی رشته پلو مجلسی؛ با مرغ یا گوشت
طرز تهیه‌ی اکبرجوجه؛ غذای سنتی مازندرانی
طرز تهیه مرصع پلو مجلسی + با مرغ یا گوشت
” این پلو به ایران جز طهران بویژه به شمیران به کشور دیگر نبوَد. پلویِ بی چارگان است که به گوشت دسترس ندارند. من به روستایی که «دربندش» نامند در شمیران روزی که شاهنشاه به تماشای آبشاری که به البرز کوه نزدیک بدان روستاست رفته بودم، بدان جای نَزِه به خانه‌ی دهقانی فرو آمدم.
گرسنه بودم خوردنی خواستم به دِرم خرم. دهقان گفت: اندکی بیارام که زن خورشی سازد. گفتم: نان و هرچه مردان را خورشی یافت شود پسندیده است بباید آورد که سخت گرسنه‌ام.
گفت: نان نداریم و به همه روستا امروز یافت نشود که شهریار گذشت و بندگان بخریدند و دِرم را دادند و انبوهیِ آنان نان نگذاشت. هنگام پیشین بود. منِ جوان سی ساله تنومند به ناچار به زیر درختان و کنار آب روان همی گشتم و سبزی‌های جویبار اندک اندک همی خوردم. دهقان را به خانه کنار جوی بود.
آواز داد به خانه‌ای با دو تن پَرستنده رفتم. خانه پاک و نَزِه و گستردنی گسترده چوپان که روستاییان باشد. خوانی آورد. چون دست به خوردن دراز کردم، پلویی بس نرم و چرب بود و پاچه‌ی گوسپند به زیر آن نهاده، با خواهشی بسار خوردم. مرا بس نیکو و بسندیده آمد. ندانم گرسنه بودم یا خود نیک بود؛ و آن چنان باشد که پاچه‌ی پخته بجای گوشت به میان برنج نهند، چون دیگر پلو‌ها پزند. ”
منبع: مجله فرهنگ غذا
