دکتر علیرضا غزنوی : متخصص ارتوپدی فلوشیپ ارتوپدی کودکان - عضو هیئت علمی دانشگاه ایران
تحریریه زندگی آنلاین : شکستگی فمور در کودکان گاهی به علت زمین خوردن گاهی به دلیل سقوط از ارتفاع یا تصادف با اتومبیل یا موتور اتفاق میافتد. در نوزادان ممکن است شکستگی استخوان ران به دنبال یک زایمان سخت ایجاد شود. یکی از علل کمتر شایع به خصوص اگر در سنین دو تا سه سالگی ایجاد شود و همراه با شکستگیهای استخوانهای دیگر باشد باید به بدرفتاری با کودک از طرف والدین یا سرپرست (child abuse) شک کرد.
جراحی
در سنین بالاتر از ۵ سال معمولا نیاز به جراحی میباشد که در اتاق عمل شکستگی را به صورت بسته تحت کنترل عکسهای فلوروسکوپی که در اتاق عمل در اختیار داریم جااندازی کرده و با میلههای قابل انعطاف به نام TENکه از داخل کانال وسط استخوان از پایین رد میکنیم شکستگی فیکس میشود. گاهی به جای این میلهها از پیچ و پلاک برای فیکس کردن شکستگی استفاده میکنیم. معمولا بعد از عمل برای مراقبت بیشتر دربچهها گچ اسپایکا هم میگیریم.
بیشتربخوانید:
شکستگی های رایج استخوانی در کودکان
کیستهای استخوانی
گاهی اوقات کیستهای استخوانی بدون علامت وجود دارد و کودک با یک زمین خوردن مختصر دچار شکستگی از همان ناحیه ضعیف شده استخوان میشود. اصطلاحا به این نوع شکستگیها، شکستگی پاتولوژیک گفته میشود. هنگامی که این شکستگی ایجاد میشود کودک توانایی راه رفتن را از دست میدهد. ران متورم و دردناک شده و تغییر شکل میدهد. به دلیل اینکه عضلات مختلفی به استخوان ران میچسبد، قطعات شکستگی ممکن است جابجایی پیدا کند.
درمان
شکستگیهای انتهای استخوان ران یعنی نزدیک لگن (هیپ) و نزدیک زانو متفاوت هستند و همچنین درمانهای متفاوت دارند. درمان شکستگی تنه استخوان ران در کودکان برحسب سن متفاوت است. در نوزادان بیحرکتی با آتل یا یک نوع کمربند مخصوص به نام پاولیک برای مدت کوتاه کافی است. در کودکان بزرگتر تا حدود ۴ تا ۵ سالگی معمولا درمان به صورت جااندازی در اتاق عمل و گچگیری اسپایکا است و به ندرت نیاز به عمل جراحی باز میباشد. در این سنین در صورت قابل توجه بودن کوتاهی استخوان، شاید لازم باشد که کشش برای کودک در بخش به مدت ۲ تا ۳ هفته بگذاریم تا استخوانها سر به سر شود و سپس گچگیری کنیم.
عوارض
از عوارض احتمالی شکستگی استخوان ران در بچهها زاویهدار شدن استخوان است که معمولا در موارد بدون جراحی ایجاد میشود که لازم به ذکر است زاوایای حدود کمتر از ۱۵ تا ۲۰ درجه قابل قبول است. یکی از مشکلات ما ارتوپدها دیدن رادیوگرافی توسط والدین است که گاهی این زوایا والدین را نگران میکند در همینجا به والدین توصیه میکنم تصمیمگیری درمان را به ارتوپد اطفال خود بسپارند و نگران نباشند و اکثر این زوایا به خصوص در کودکان کمسن با گذر زمان نرمال میشود. از عارضههای احتمالی دیگر کوتاهی یا بلندی اندام است که اکثر مواقع با گذر زمان متعادل میشود.
بیشتربخوانید:
نقش ویتامین D در سلامت بدن