در این حالت در فعالیت عضلات تلفظی چند ثانیه توقف و سکون به وجود می‌آید و کودک دچار وقفه در تلفظ و ادای کلمه همراه با فشار، کوشش و حرکاتی خاص است. کودک مبتلا به این لکنت برای ادای کلمه فشار زیادی به خود می‌آورد و پس از لحظاتی سکون به طور ناگهانی و با تشنج کلمه را ادا می‌کند.
امروزه راه‌های درمانی گوناگونی برای لکنت وجود دارد؛ با این حال اضطراب و فشار عاطفی همواره لکنت را تشدید می کند. هدف بسیاری از توصیه‌های درمانی، كاهش اضطراب و فشارهای عاطفی است. موفقیت وقتی به دست می‌آید كه منشا و منبع اضطراب شناخته شود.
بسیاری از کودکانی که دچار لکنت هستند، اگر اضطراب و فشار از بین برود، بدون برنامه درمانی خاص، خود به خود مشكل‌شان برطرف می شود. امروزه روش‌های جدیدتری برای کنترل تنفس، کنترل حنجره، زبان، لب‌ها و فک مورد استفاده قرار می‌گیرد و به فرد می‌آموزند که سرعت حرف زدن را کم و آهسته کند و در بین صحبت کردن نفس عمیق بکشد.
در شیوه‌ای دیگر که جریان هوا نامیده می شود، فرد باید نفس عمیقی بکشد و اجازه دهد در هنگام صحبت کردن هوا بیرون بیاید. روش‌های دیگر برای درمان لکنت عبارتند از:
روش‌های زبانی یا تلفظی
برای انجام این عمل بهترین هماهنگی‌ها بین حنجره، گونه‌ها، زبان و لب‌ها لازم است؛ اما همین که در این هماهنگی خللی ایجاد شود، زبان به لکنت می‌افتد. پیش از سن 4 یا 5 سالگی به‌ندرت معلوم می‌شود که کودک لکنت زبان دارد. کندی زبان بر اثر اختلالات بدنی یا آشفتگی‌های عاطفی، در انسان رشد می‌یابد.
شاید بتوان در پاره‌ای موارد، کندزبانی را با آموزش برطرف کرد؛ یعنی به شخص مبتلا آموخت که چگونه آهسته آهسته چیزی را بخواند، آهسته آهسته و با توجه خاص به حرف زدن خود ، سخن بگوید و هر هجایی را با کمال دقت ادا کند. همچنین به وی می‌آموزند چگونه به هنگام بند آمدن زبانش ، تنفس خود را تنظیم کند.
با بررسی صوت‌ها یا ترکیب صوت‌هایی که چنین مشکلی را فراهم می‌آورند، به پاره‌ای از تمرین‌های مرحله به مرحله، برای خواندن دست یافته‌اند که با انجام آن می‌توان تا حدود زیادی بر مشکل «کندزبانی» چیره شد. به هر حال، درمان لکنت زبان باید به وسیله متخصص انجام گیرد. این نکته نیز بسیار قابل توجه است که نباید مبنای عاطفی را در کند زبانی نادیده گرفت.
روش دوجانبه یا مکمل
در این روش به بازپروری و پرورش جنبه‌های دوگانه فکری و زبانی اهمیت فراوانی داده می‌شود. این روش بیشتر در مورد کودکان 3 تا 7 ساله به كار می‌رود و معمولا نتایج ثمربخشی دارد. هدف این روش در واقع پرورش دوگانه‌ای از قدرت و صحت تفکر و قدرت و صحت بیان است.
به عنوان مثال، به کودک می‌آموزند که افکار خود را اصلاح كرده، روشن و دقیق دریابد و فقط افکار واضح خود را به زبان جاری و کلمات و جملات را دقیق و رسا بازگو كند.
روش‌های روان درمانی
این روش‌ها به ویژه برای افرادی که دچار کشمکش‌های عاطفی و اختلالات روانی و عصبی هستند، به کار می‌رود. روش روان درمانی برای کودکان سنین پایین ثمر بخش نیست.
روش دارودرمانی
برخی اعتقاد دارند که یکی از عوامل لکنت زبان، تنش‌ها، اضطراب‌ها و هیجانات عاطفی است و داروهای آرامبخش می‌تواند تا حدودی اضطراب و هیجانات عاطفی كودك را كاهش دهد و در نتیجه از لکنت زبان او بكاهد.
رفتاردرمانی
یکی دیگر از روش‌های متداول و نسبتا جدید در اصلاح و بازپروری لکنت زبان، روش تغییرات و اصلاحات رفتاری است. نظر مدافعان روش رفتاردرمانی این است که یکی از علل لکنت زبان کودک رفتارهای سازش نایافته یا ناهنجار اوست؛ بنابراین باید رفتارها اصلاح شوند.
روش خوددرمانی
در این روش که در واقع می‌تواند نوعی رفتاردرمانی نیز تلقی شود، فرد باید با انگیزه قوی و ایجاد تغییرات لازم در زمینه بازخوردها و نگرش‌هایش نسبت به لکنت خود، با برنامه‌ای منظم، مشخص و به طور جدی تلاش کند اختلال گویایی خود را اصلاح نماید.
برای خواندن بخش اول- لكنت زبان- اینجا كلیك كنید.
برای خواندن بخش سوم- لكنت زبان- اینجا كلیك كنید.
