دكتر حسین كریمی؛ متخصص توانبخشی اعصاب اطفال
در گذشته کودکان، در مکان‌های جمعی و خانوادگی یا شرایط محیطی سنتی به تکامل همدیگر کمک می‌کردند و نه آن جامعه تکنولوژیک جدید هستیم که به طور مصنوعی با همدیگر برای رشد جامعه خودمان تلاش کنیم و نه آن جامعه قبلی سنتی برایمان باقی مانده که از امکانات طبیعت برای تکامل کودکانمان استفاده نماییم.
درمقابل مشکل دیگر عدم امکانات تحقیقاتی برای یافتن بهترین راه تکامل در جامعه ما هم موجود نیست و هم چنین قوانین مناسب برای استفاده یا عدم استفاده در سنین پرخطر برای این وسایل نداریم. استفاده ناجور از تکنولوژی و به خصوص وسایل جذاب و فریب دهنده، تکنولوژی دیجیتالی، نوری و صدادار می‌تواند فرایندهای تخریبی را در آینده به وجود آورند.
درحال حاضر این وسایل در سنین پایین و در زمان‌های نامناسب در طی روز، برای شیرخواران و کودکان استفاده می‌شود، می‌تواند اثرات تخریبی و انحرافی غیرقابل جبرانی برای نسل آینده ما به وجود آورد در نتیجه نباید با بی دقتی به فرایندهای تخریبی تکاملی باعث تخریب عملکردی نسل آینده شویم و هم چنین طوری عمل نماییم که از نظر رشد تکنولوژیک و علمی علی العبد، شرایطی داشته باشیم، که نسل‌های ما در شرایط Maldevelopment قرار داشته باشند و خدای ناکرده کشوری باشیم که همیشه چشم به امکانات جدید دیگران داشته باشیم.
درحالی که اگر به سلامتی و رشد و تکامل واقعی فرزندان و افراد آینده جامعه دقت داشته باشیم، خواهیم توانست هم کودکانمان را در مسیر تکامل واقعی قرار دهیم و هم آن‌ها را از خطرات احتمالی تکنولوژیک مصون داریم.
بدین وسیله خواهیم توانست استفاده از امکانات نوری و مانیتوری را به نفع خود و مردم در جهت ارتقاء هوشی و سلامتی کودکان و فرزندان آینده به کارگیریم، یا امکانات علمی و مستندات تحقیقاتی بومی به صورت علمی و حتی تحقیقاتی مطرح کنیم و مشخص نماییم که مثلا استفاده نامناسب از نور و لامپ‌های الکتریکی که این‌ها برای بهتر رشد کردن و تسهیل در امر زندگی اختراع شده با بهره گیری مناسب و بجا استفاده کردن در رشد و تکامل کودکان و درنتیجه جامعه کمک نماییم.
هم چنین لازم است متوجه شویم با استفاده کردن آن، چه ضررهای جبران ناپذیری به کودکان به خصوص سیستم تکاملی بینایی، توجه، تمرکز، شناخت، به دنبال آن آموزش و بالاخره رفتار آینده آن‌ها خواهیم زد. در حالی که اگر با برگرفته از فرهنگ، سنن قدیمی و دستاوردهای پیشینیان در راستای بازی‌های تکامل دهنده، درست عمل کنیم هم انرژی‌ها را بیش از حد تلف نخواهیم کرد و هم کودکان را در معرض صدمات و خطرات جبران ناپذیری اشکال توجه و تمرکز قرار نمی دهیم، به خصوص این که درنهایت، مسئله کم شدن فضای زندگی به عنوان یک معضل و سد تکامل مطرح نخواهد شد.
علاوه بر دلیل استفاده ناجور از نور، الکتریسیته، ما کودکانمان را هر روز بیشتر در معرض فقر محیطی قرار می‌دهیم، به طور سنتی از قدیم به علت قناعت فضایی که مردم داشتند، محیط باز (حیاط) برای کودک نسبتا وسیع بود و زمانی که کودک راه می‌افتاد، می‌توانست از محیط بهترین استفاده را برای طی مسیر تکامل خود بنماید.
تاریکی به نظر می‌رسد به علت عدم امکان بکارگیری سلول‌های استوانه‌ای به مرور توجه و تمرکز حتی در ما آدم‌های بالغ هم کم شده و می‌شود؛ در حالی که برمبنای قانون بقا نورون، در صورت عدم بکارگیری رسپتور مربوطه به نورون‌های مربوط به سلول‌های استوانه‌ای در خطر اضمحلال و Apoptosis سریع تر ممکن است قرار گیرند، و یا خاموشی عملکردی پیدا خواهند کرد...
برای خواندن بخش دوم- تکامل کودکانمان در مسیر سلامتی- اینجا کلیک کنید.
