به گزارش آنا، پیاز از قدیمیترین سبزیها و صیفیجات خوراکی در دنیا و ایران است. این محصول سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت میشدهاست و بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت میکردهاند، از پیاز به عنوان غذایِ اصلی استفاده میکردند.
پیاز انواع مختلفی داره، پیاز زرد، پیاز قرمز، ویدالیا یا پیاز شیرین، پیاز گلابی شکل، پیاز سفید، پیاز بهاری، پیازچه، تره فرنگی، پیاز گلابی شکل و شلوت یا شالت از انواع پیاز هستند.
هر پیاز خاصیت، طعم، تندی و تیزی خاص خودش را دارد به همین دلیل هم کاربردش در آشپزی متفاوت هست.
بیشتربخوانید:
خواص و ارزش غذایی پیاز
خواص و مضرات پیاز
پیاز حاوی سلنیوم است که عملکرد سیستم ایمنی را تحریک میکند. میتوانید برای درمان سرما خوردگی، چای پیاز درست کنید.
پیاز شما را از ابتلا به زخم و ورم معده در امان نگه میدارد.
پیاز دارای انسولین گیاهی است و استفاده از آن قند خون را پایین میآورد. بیماران مبتلا به مرض قند باید حتماً هر روز از آن استفاده کنید.
کمتر خوراکی مانند پیاز پیدا میشود که بتواند سبب از بین رفتن رادیکالهای آزاد شود؛ این خاصیت پیاز در کنار قدرت بهبود بخشی این سبزی پر خاصیت سبب میشود از ابتلا به زخم معده در امان بمانید.
پیاز نیم پز برای سوختگیها هم مفید است.
پیاز خام محرک قلب است.
پیاز تقویت کننده و نرم کننده سینه است. برای این منظور پیاز را آبپز کنید و بخورید.
پیاز سنگ کلیه را خرد میکند.
پیاز پخته ملین است.
برای برطرف خارش چشم چند قطره آب پیاز را در چشم بچکانید.
برای درمان سنگینی گوش آب پیاز را در گوش بچکانید.
ماسک پیاز رنگ صورت را درخشان میکند.
از خواص پیاز میتوان به محکم کردن لثهها اشاره کرد.
بیشتربخوانید:
6خاصیت پیاز
پیاز برای معالجهی عفونتهای مجاری تنفسی مانند ورم گلو، برنشیت، گریپ و بیماری آسم مناسب میباشد.
همچنین پیاز میتواند از پیشرفت ورم معده در طولانی مدت جلوگیری کند و سبب حفظ سلامتی پوشش داخلی معده و حفظ تعادل اسیدی آن شود.
پیاز ادرار آوری قدرتمند است و خام و پخته آن هر دو این اثر را دارند.
پیاز برای کنترل فشارخون هم موثر است.
حفظ سلامت استخوان با مصرف پیاز، بر اساس گفته پژوهشگران سوئیسی، ترکیبات موجود در پیاز سفید رنگ میتواند پوکی استخوان را کاهش دهد.
مبارزه با سرطان (cancer)، پیازهای قرمز بیشترین اثرگذاری را در نابود کردن سلولهای سرطانی سینه و سرطان روده دارند.
مصرف پیاز پخته با سرکه برای تقویت هاضمه مناسب است.
پیاز شبیه سیب منبع بسیار عالی نوعی آنتی اکسیدان به نام «کرکتین» است. خطر پیدایش بیماریهای قلبی- عروقی را کاهش میدهد.
وجود ((سیلیس)) در پیاز سبب میشود که استخوانها مستحکم و عضلات تقویت شود.
مصرف پیاز در هنگام سفر به مناطق سردسیر سودمند دانسته شده است.
برای از بین بردن بوی بد پیاز پس از مصرف آن میتوانید، یک عدد گردو یا مقداری نان سوخته بخورید یا چند عدد باقلا را جویده و مدتی در دهان نگهدارید.
کسانی که در هوای گرم دچار سردرد میشوند از خوردن پیاز خام (به خصوص پیاز سرخ کشیده) در تابستان جداً پرهیز کنند.
در اثر خرد کردن و نگهداری پیاز در مجاورت هوا از ویتامین C آن کاسته میشود.
پیاز به واسطه ترکیبات گوگردی ضدعفونیکننده قوی است و پوست کنده آن بسرعت میتواند میکروبهای محیطی را بگیرد و منبعآلودگی شود. در نتیجه، پس از پوست گیری و خرد کردن پیاز باید بلافاصله آن را مصرف کرد.
پیاز خام قابلیت نگهداری در فریزر را ندارد و در اثر نگهداری پیاز سرخ شده در فریزر از خواص و کیفیت تغذیهای آن کاسته میشود.
برای آن که هنگام خرد کردن پیاز دچار ریزش اشک نشوید، بهتر است پیش از پوست کندن، آن را در یخچال قرار دهید یا آن را در ظرف آب پوستگیری کنید.
بیشتربخوانید:
طبع پیاز | پیاز از منظر طب سنتی
طبع پیاز چیست؟
طبع پیاز در طب سنتی گرم و خشک است. گرمی ۴ درجه دارد و گرمی پیاز در درجه سوم قرار دارد، این به این معنی است که پیاز بسیار گرم است. پیاز قرمز در مقایسه با پیاز سفید گرمی بیشتری دارد. در واقع در طب سنتی اعتقاد بر این است که هرچه تندی و تیزی پیاز بیشتر و شکل آن کشیدهتر باشد، مقدار گرمی و خشکی آن هم بیشتر است. چنانچه گرم مزاج هستید، بهتر است پیاز گرد و سفید رنگ بخورید که گرمی کمتری داشته و با مزاج شما سازگارتر باشد.
پختن پیاز از گرمی آن کم میکند و طبع آنرا به اعتدال نزدیکتر میکند. فواید پیاز خام بیشتر دارویی دارد و افزایش دهنده گرمی و خشکی بدن است، ولی پیاز پخته حالت غذایی دارد.
مصلح پیاز چیست؟
از مصلحات این گیاه میتوان به آب انار، کاسنی و سرکه اشاره کرد. سرکه و کاسنی طبع سردی دارند و طبع آب انار هم معتدل یا سرد است، بنابراین مصرف این مواد غذایی همراه با پیاز، میزان گرمی آن را میکاهد. همچنین برای تعادل طبع پیاز آن را با آب و نمک بشویید. ترشی پیاز در مقایسه با پیاز خام یا پخته گزینه مناسبتری برای افراد گرم مزاج است.